Zieloni w Niemczech głosują na Baerbocka jako kandydata na kolejnego kanclerza

BERLIN – Dwie największe partie w Niemczech ogłosiły swoich kandydatów na kanclerza w poniedziałek i we wtorek we wczesnych godzinach porannych. Zieloni mają swoją dynamiczną, ale niedoświadczoną liderkę Annalenę Baerbock (40) przeciwko Arminowi Laschetowi (60), szefowi największej partii konserwatywnej w wyścigu. którzy triumfowali po prowadzącej do podziałów walce o władzę publiczną.

Wraz z kandydatem do socjaldemokratów Olafem Scholzem (62 l.), Nominacje ugruntowały szeregi kandydatów, którzy chcą zastąpić Angelę Merkel, która opuści scenę polityczną we wrześniu po 16 latach na stanowisku kanclerza. Po raz pierwszy w wyścigu zobaczymy członka pokolenia po zjednoczeniu, pani Baerbock, konkurującej ze swoimi tradycyjnymi siłami politycznymi.

Z sondażami pokazującymi, że Zieloni zajmują drugie miejsce za konserwatystami w całym kraju z około 22% poparciem, Zieloni po raz pierwszy od czasu przyjęcia nowoczesnej formy partii w 1993 roku mieli do czynienia z prawdziwym rozłamem w kancelarii. pierwsza poważna kandydatka na kanclerz, choć najprawdopodobniej potrzebowałaby wsparcia innych partii do budowy rządu koalicyjnego.

Konserwatywne wybory pana Lascheta, przywódcy Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej i gubernatora Nadrenii Północnej-Westfalii, były następstwem wielu dni kontrowersyjnych debat i odzwierciedlały wyzwania, przed którymi stoją konserwatyści, gdy pani Merkel przygotowuje się do opuszczenia Kancelarii.

Choć konserwatyści nadal są najsilniejszą partią z prawie 30-procentowym poparciem, zaciekły spór o ich kandydata na kanclerza obciążył jednostkę w bloku i grozi zrazą do elektoratu. Partia ucierpiała również z powodu coraz bardziej skalistej reakcji na pandemię i powolne przyjmowanie szczepionek, których popularność spadła o 10 punktów procentowych od początku roku.

Ale miniony tydzień dla konserwatystów był tym naznaczony Walka na całego o nominację między panem Laschetem a przewodniczącym mniejszego Bawarskiego Związku Chrześcijańsko-Społecznego Markusem Söderem, 54.

Pan Söder zainspirował się swoją popularnością wśród Niemców i próbował to wykorzystać, aby zmusić pana Lascheta, którego konsensus nie zainspirował jeszcze wyborców, do kandydowania na kanclerza. Wyzwanie pana Södera wywróciło do góry nogami wieloletnią tradycję uznania przywódcy znacznie większej Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej jako standardowego kandydata na najwyższe stanowisko w rządzie.

Przywódcy Chrześcijańskiej Demokratycznej Rady Wykonawczej z dużym marginesem głosowali na pana Lascheta wczesnym rankiem we wtorek, partia podała, że ​​kilka godzin po tym, jak Söder wydał oświadczenie, w którym deklaruje gotowość przyjęcia decyzji przywódców chadeckich Demokratów, próbując jednocześnie swoich sił na to stanowisko głównego kandydata.

Wpływowi przywódcy chadeków byli zaniepokojeni pomysłem wyboru outsidera, pana Södera. Inni uważali, że silna sieć polityczna pana Lascheta i skupienie się na budowaniu konsensusu to cechy potrzebne do kierowania krajem w kierunku przyszłości po Merkel.

Dla kontrastu, nominacja pani Baerbock dobiegła końca zielonyDrugi współprzewodniczący, Robert Habeck (51 l.), Był harmonijny. Partia jest skierowana nie tylko do Niemców, których przyciąga tradycyjne stanowisko w sprawie ochrony środowiska, ale także do tych, którzy chcą bardziej dynamicznej, młodzieńczej obecności w kraju, który przez 16 lat był pod przewodnictwem tego samego konserwatywnego kanclerza.

„Swoją kandydaturą chciałbym przedstawić ofertę całemu społeczeństwu” – powiedziała pani Baerbock w swoim przemówieniu, w którym wezwała do poprawy sytuacji Niemców na wsi i pracowników nisko opłacanych. Podkreśliła również, jak ważne jest, aby Niemcy osiągnęły swoje cele, aby zmniejszyć emisje związane z ochroną klimatu, pozostając jednocześnie potęgą przemysłową.

Pani Baerbock jest współprzewodniczącą jej partii od 2018 r. I jest szanowana za jej przywiązanie do szczegółów oraz preferencję do szczerej krytyki i sugestii ulepszeń w stosunku do szorstkich pochwał lub wzniosłych przemówień. Przyjmując kandydaturę w poniedziałek, bezpośrednio przyznała, że ​​nie ma doświadczenia na stanowisku politycznym i określiła to jako siłę, która pomoże jej i jej partii odrodzić Niemcy.

„Nigdy nie byłam kanclerzem ani ministrem” – powiedziała pani Baerbock. „Ubiegam się o odnowienie, inni reprezentują status quo”, powiedziała, dodając: „Myślę, że ten kraj potrzebuje nowego startu”.

Konserwatyści zdominowali polityczny krajobraz współczesnych Niemiec i utrzymywali niezachwianą pozycję przez siedem z ostatnich 30 lat, kiedy to socjaldemokraci przewodzili krajowi w koalicji z Zielonymi jako młodszy partner w latach 1998-2005.

Pani Baerbock, jedyna kobieta w wyścigu, urodziła się w 1980 roku i dorastała poza Hanowerem. Obecnie mieszka z mężem i dwójką dzieci we wschodniej Brandenburgii, gdzie przez cztery lata do 2013 roku była głową kraju związkowego Zielonych.

„Pochodzę z pokolenia, które nie jest już młode, ale też nie stare, pokolenia, które dorastało w zjednoczonych Niemczech i we wspólnej Europie” – powiedziała.

Pani Baerbock często odnosiła się do swojego doświadczenia jako zawodniczki na trampolinie jako wyraz jej politycznego podejścia i podkreślała znaczenie odwagi i pracy zespołowej. Zyskała reputację trudnego negocjatora, zarówno od mówienia o planie Niemiec, jak i od Rzuć węgiel oraz negocjacje z partią Merkel w 2017 r. w sprawie możliwej koalicji trójstronnej, tzw upadł kiedy Wolni Demokraci, tradycyjna niemiecka partia wolnorynkowa, wycofała się.

Popularność pana Lascheta spadła zarówno na scenie krajowej, gdzie brakuje mu charyzmy, jak iw jego rodzinnym kraju związkowym Nadrenii Północnej-Westfalii, gdzie ponad połowa populacji stwierdziła, że ​​nie jest zadowolona z jego występu. Zwyciężył w wyścigu o przewodzenie chadekom przemówieniem wzywającym do jedności i zaufania, opartym na jego osobistej historii jako syna górnika, który dorastał w przemysłowym sercu Niemiec i pomógł mu, co było w dużej mierze nijaką kampanią do pokonania.

Christopher F. Schuetze przyczynił się do powstania raportu.