Zapowiedź taktyczna finału Mistrzostw Świata: Messi uwielbia wykorzystywać dokładnie te przestrzenie, które Mbappé pozostawia otwarte

Cztery lata temu, Francja pokonany Argentyna 4-3 w prawdziwym epickim pojedynku Mistrzostwa Świata mecz drugiej rundy. to był dzień Kyliana Mbappe przekształcił się z przyszłego wielkiego w jednego z najlepszych na świecie – jego oszałamiający bieg na 70 jardów, aby zdobyć rzut karny, okazał się definiującym obrazem jego mistrzostw świata, mistrzostw świata we Francji i ogólnie mistrzostw świata 2018.

Lionel Messi, część chaotycznej części Argentyny, była peryferyjna. Wyglądało na to, że dominacja Messiego się skończyła. Po 11 latach w pierwszej trójce nie stanął w tym roku na podium Ballon d’Or. Szczerze mówiąc, Mbappé też nie był – choć oczywiście był siłą napędową, której przeznaczeniem było stawać się coraz lepszym.

Ale te rzeczy nie zawsze działają zgodnie z oczekiwaniami. Kiedy Rafael Nadal pokonał pięciokrotnego mistrza Rogera Federera w finale Wimbledonu 2008, prawdopodobnie najlepszym w historii, uznano to za coś podobnego, zmianę warty. Ale Federer wygrał Wimbledon w następnym roku, ponownie trzy lata później i kolejne pięć lat później.

To samo stało się tutaj. Messi zdobył Złotą Piłkę w 2019 i 2021 roku. W 2020 roku nie było żadnej nagrody, a jego obecna forma jest prawdopodobnie najlepsza od lat. Nawiasem mówiąc, Mbappé nie zdobył jeszcze czwartego miejsca w Ballon d’Or 2018. Pałeczka nie została jeszcze przekazana.

Mbappé nadal istnieje głównie w cieniu Messiego (Zdjęcie: Javier Soriano/AFP via Getty Images)

Ta obsesja na punkcie indywidualnych nagród – i bardziej ogólnie na punkcie indywidualizmu – w sporcie zespołowym, który jest bardziej kolektywny niż kiedykolwiek, może stać się męcząca. Ale często w międzynarodowym futbolu okazuje się to prorocze. To przywodzi na myśl wcześniejsze nagromadzenie Portugalia oraz Szwecjadwumeczowych barażach o Mistrzostwa Świata 2014, kiedy uwaga skupiona była niemal wyłącznie na piłce nożnej Cristiano Ronaldo przeciwko Zlatanowi Ibrahimovicowi. A co z pozostałymi 20 graczami? No i skończyło się Portugalia 4 Szwecja 2 – a dokładniej Ronaldo 4 Ibrahimović 2.

Międzynarodowy futbol nadaje się do bitew między gwiazdami. Na palcach jednej ręki można policzyć kluby, które byłyby w stanie kupić Messiego lub Mbappe u szczytu kariery. Rzeczywiście, są teraz kolegami z drużyny (nawiasem mówiąc, w klubie należącym do kraju będącego gospodarzem tego finału). Te kluby otaczają supergwiazdy innymi supergwiazdami.

Ale na poziomie międzynarodowym masz punktualnych graczy, lepszych od wszystkich twoich kolegów z drużyny. Drużyny są bardziej zhierarchizowane. Niezależnie od tego, czy Messi, Mbappé czy Neymara dla prawdziwych pretendentów, Sadio Mane, Syn Heung-min lub Robert Lewandowski dla osób z zewnątrz lub Mohamed Salah🇧🇷 Rijad Mahrez lub Erlinga Haalanda w przypadku krajów, które jeszcze się nawet nie zakwalifikowały, zbyt często międzynarodowe zespoły opierają się na tylko jednym człowieku.

Niezaprzeczalnie tak jest w tym przypadku, nawet biorąc pod uwagę fakt, że Mbappé mógł nawet nie być najlepszym zawodnikiem Francji dzięki formie Antoine’a Greizmanna. Można powiedzieć, że Mbappé jest rozgrywającym, ponieważ podczas gdy Griezmann został zmuszony do pełnienia głębszej roli, gonienia i pościgu, a także tworzenia i zdobywania punktów, Mbappé ma prawie całkowitą wolność od obowiązków defensywnych, czasami jako środkowy napastnik. Oliviera Girouda spada w środku pola.

Opta odnotował, że Mbappé wykonał 0,2 akcji defensywnej na mecz, najmniej spośród wszystkich zapolowych w całym turnieju. Oszczędza energię na serie ataków, czyli lewy obrońca Francji Theo Hernandeza – sam będąc dobrym atakującym, ale słabym obrońcą – często był wystawiany. Obie Anglia oraz Maroko skupił się na atakowaniu przestrzeni za Mbappé. W półfinale 53% Marokańczyków w ataku miało miejsce w prawej trzeciej części boiska (po stronie Mbappe), co stanowi najwyższy udział ze wszystkich meczów w turnieju.

Messi ma również prawie swobodę w obronie i większość tego turnieju spędził po prostu chodząc, a nie biegając – w większym stopniu niż jakikolwiek inny zawodnik i znacznie częściej niż jakikolwiek inny środkowy napastnik.

Inni z radością nadrabiają zaległości. Przeciwko Chorwacjawynikało to z roli, jaką odegrał Juliana Alvareza🇧🇷

W posiadaniu piłki był numerem 9 w Argentynie – cofając się, by wygrać rzut karny przy pierwszym golu, torując sobie drogę do drugiego gola i odwracając strzał Messiego przy trzecim golu.

Bez posiadania piłki Alvarez stał się numerem 10 w Argentynie, wpadając do pomocy, by zaznaczyć przeciwnika. Messi cofa się gdzieś w prawo (i usprawiedliwia tę wolność, robiąc dokładnie to samo, co zrobił przy trzecim golu, odchodząc Josko Gwardiol za zmarłych).

Intryga bierze się oczywiście z tego, że wszystko jest ze sobą powiązane i akcja – na papierze – w dużej mierze toczyć się będzie właśnie po tej stronie. Jeśli Mbappé pozostanie na szczycie, Francja ryzykuje, że Hernandez ponownie zostanie odizolowany, a Messi będzie szczęśliwy w każdym miejscu po tej stronie.

Poniższa mapa dotykowa pokazuje, jak mało nakładają się na siebie obszary boiska, na których grają dwaj gracze. Podczas tych Mistrzostw Świata Mbappé rzadko dotykał piłki na własnej połowie, co sugeruje, że Messi może mieć dużo miejsca do wykorzystania.

Taktycznie piłka jest po stronie Lionela Scaloniego. Francja utrzymała tę samą formę przez całe te rozgrywki, 4-3-3, z bardzo podobnym zestawem zawodników, z wyjątkiem kontuzji (i ostatniego meczu grupowego z Tunezjakiedy Didier Deschamps odpoczywał w starterach).

Scaloni nadal miesza i dopasowuje. Rozpoczął zawody ustawieniem 4-4-2 lub 4-4-1-1, w zależności od tego, jak interpretujesz rolę Messiego. Następnie zmienił ustawienie na 4-3-3 na starcie z Polskaużywając Messiego w środku i Alvareza po lewej stronie, przed użyciem 5-3-2 przeciwko Holandia🇧🇷 W półfinale wróciło do ustawienia 4-4-2, z bardzo wąską pomocą, która miała zniweczyć siłę Chorwacji w środku.

Francja oferuje inne wyzwanie. Scaloni będzie bardziej zainteresowany zatrzymaniem flanki Mbappé-Hernandez i może mieć możliwość ponownego wejścia anioł marii, zwycięzca zeszłorocznego finału Copa America. Scaloni może zdecydować, że nie potrzebuje dwóch pomocników i dlatego może wykluczyć Leandra Paredesa🇧🇷

To może oznaczać, że w końcu powróci do czegoś w rodzaju 4-3-3, którego użył przeciwko Polsce. Rodrigo De Paula oraz Alexisa MacAllistera mógł grać po obu stronach Enza Fernandezaz Di Marią śledzącą – i biegnącą obok – Hernandez, potem Alvarez wyżej na drugim skrzydle, pewny wiedzy Jules Kounde ledwo posuwa się z prawego skrzydła. Oznaczałoby to, że formacje będą wyglądać mniej więcej tak:

Istnieją również indywidualne decyzje selekcyjne do podjęcia. Deschamps generalnie woli Dayot Upamecano o twoim byłym RB Lipsk kolega z drużyny Ibrahima Konateale Upamecano wyglądał na porywczego w meczu z Anglią, podczas gdy Konate celował w meczu z Marokiem. Adriana Rabiota będzie czekał na powrót z ataku grypy – jeśli nie, Youssouf Fofana utrzyma swoje miejsce w środku pola. Aureliena Tchouameniego i Hernandez nie trenowali w piątek z główną grupą, ale mają wystartować.

Scaloni był bez Marcos Acuna zawieszony przeciwko Chorwacji, ale prawdopodobnie wróci jako lewy obrońca w miejsce Nicolasa Tagliafico🇧🇷

Krótko mówiąc, finał jest idealnie wyważony. Większość bukmacherów oferuje dokładnie takie same kursy na zdobycie trofeum przez Francję lub Argentynę. Jedna para uważa Francję za faworyta, a jedna para uważa, że ​​Argentyna jest faworytem. To był bardzo dobry mundial, prawdopodobnie brakowało tylko jednego naprawdę legendarnego meczu. Może to jest to.

(Górny wykres: Mark Carey)