Z Polski na prerie północnej Dakoty: naukowiec dzieli się spostrzeżeniami na temat wiary, rodziny i wolności – InForum

FARGO – Przed pierwszym lotem w wieku 22 lat, międzynarodowe podróże Andrzeja Noyszewskiego ograniczały się do wędrówek z rodzicami po polskich górach w młodości, kiedy na krótko przekroczyli granicę między Polską, a następnie Czechosłowacją.

Lata później, w 2004 roku, kiedy nadarzyła się okazja odwiedzenia Stanów Zjednoczonych w celu zbadania nauki o pszenicy, biolog molekularny z radością powitał tę przygodę.

„Czułem się, jakbym dosłownie leciał”, mówi o przepłynięciu oceanu do Ameryki Północnej, docelowego University of Riverside w Kalifornii.

W ciągu tych czterech miesięcy ponownie poleciał, tym razem do Fargo na kilka dni, aby spotkać się z profesorem Uniwersytetu Stanowego Dakoty Północnej o wspólnych zainteresowaniach. Później, po ukończeniu studiów magisterskich z biotechnologii w Polsce, wrócił tutaj, aby zrobić doktorat z genomiki i bioinformatyki.

Teraz jako obywatel USA, Noyszewski wrócił do Polski tylko cztery razy w ciągu 16 lat, aby zobaczyć się z rodziną.

„Oczami wiary nawet to nie jest moim celem” – mówi, wskazując na wyczekiwane niebo.

Wkład / Andrzej Noyszewski

Niedługo po przybyciu do Fargo z tylko dwiema torbami pełnymi rzeczy, Noyszewski spał na podłodze w mieszkaniu kolegi ze studiów, dopóki nie zapewnił sobie miejsca.

„Moim pierwszym łóżkiem był używany materac, a wszystkie meble podarowali mi przyjaciele”, mówi, wspominając jeden ze swoich pierwszych zakupów, rower Trek za 90 dolarów, „najlepszy rower, jaki kiedykolwiek miałem”.

Na targach spotkał się z Melissą Huhn, „pierwszą osobą, która pomogła mi poruszać się po mieście”.

Wkład / Andrzej Noyszewski

Siostra Mary Ruth, siostra we wspólnocie franciszkańskiej w Hankinson, ND, studentka, która dzieliła laboratorium z Noyszewskim, pamięta go jako „skutecznego i precyzyjnego” naukowca.

Podczas monotonnej pracy rozmawiali o swojej wierze. „Uważam, że nawiązuję wiele połączeń między życiem duchowym a wzrostem roślin i genetyką”, mówi, zauważając, jak soja wyłania się „zgarbiona i pochylona” z ziemi, jakby wielbiła Boga.

Towarzyszyła także Noyszewskiemu w jego pierwszej podróży powrotnej do Polski, spotykając się z jego rodziną i odwiedzając miejsca kultu religijnego. „Jeździliśmy też razem na rowerach, chodziliśmy na spacery… a nawet poznałem trochę polskich tradycji”.

Ks. James Cheney, kapelan Centrum Newmana NDSU, wspomina Noyszewskiego jako ucznia głęboko oddanego swoim studiom i Bogu. „Jego wiara była czymś, czego nigdy nie poszedł na kompromis, a pod pewnymi względami jest to obecnie dość rzadkie”.

Noyszewski doceniał obiady za 1 dolara w niedzielne wieczory, kiedy mógł „posiadać, jeść i cieszyć się towarzystwem”, a także inne imprezy towarzyskie, w tym przejażdżki rowerowe, wieczory filmowe i wycieczki na kemping.

Wkład / Andrzej Noyszewski

Niedawno Cheney zachęcił go do aplikowania do Agathos Biologics, gdzie Noyszewski pracuje nad opracowaniem etycznych linii komórek macierzystych do użytku farmaceutycznego.

Noyszewski poznał także swoją żonę Lynette za pośrednictwem Newman Center. Ale wyszedł także poza wspólnotę katolicką, gotując w Dorothy Day House i organizując kilka świątecznych kolacji, zapraszając przyjaciół, którzy byli muzułmanami, hinduistami i ateistami.

„Wszyscy byli szczęśliwi, pomimo różnych wyznań” – mówi. „Wszyscy świętowaliśmy razem”

Pomimo przyjemnych doświadczeń, niektóre aspekty życia tutaj zdezorientowały Noyszewskiego — zwłaszcza w ostatnich latach. Kiedy służył w komisji ds. różnorodności i równości na Uniwersytecie Minnesota, powiedział, że kolega upierał się, że uzyskał stanowisko uniwersyteckie dzięki „białym przywilejom”.

„Jedynym przywilejem, jaki miałem, byli pracowici i lojalni rodzice, ale nazwałbym to błogosławieństwem” – mówi, zauważając, że jego status, gdy jest określany inaczej, „wymazuje to, ile pracy wykonali we mnie moi rodzice”. ludzie zainwestowali część mojego życia”.

To skłania do refleksji nad początkami Noyszewskiego. Urodzony w Warszawie w 1981 roku, jego początki były otoczone komunizmem, w tym obecnością czołgów wojskowych i stanu wojennego.

„Pomimo całego szaleństwa tamtych czasów moi rodzice zrobili to, co musieli, aby zdobyć wykształcenie i założyć rodzinę” – mówi. „Nauczyłeś mnie ciężkiej pracy i osobistej odpowiedzialności, pomimo tego, co dzieje się wokół ciebie. To mój przywilej”.

Wkład / Andrzej Noyszewski

Noyszewski opowiada, że ​​jego ojciec, inżynier elektryk, jeździł rowerem 8 km w każdą stronę do pracy i że pomimo pracy matki jako dentysty, nie było ich stać na bilet lotniczy na jego podróż zagraniczną.

Pamięta, jak w swoje szóste urodziny poszedł z matką do sklepu, a ona wręczyła sprzedawcy swoją kartkę na masło. Następnie zachęciła go do wybrania prezentu z prawie pustej gabloty. „Nie było prawie nic” – mówi.

Wcześniej wspominał, jak ojciec karmił swoją siostrę jedzeniem dla niemowląt ze Stanów Zjednoczonych. Kiedy wiatr się wzmógł, do słoika dostał się piasek. Jego ojciec zgarnął piasek i zjadł go, zanim ofiarował resztę swojemu dziecku.

Jego szkoła podstawowa miała umywalkę i nie miała wewnętrznej łazienki, mówi Noyszewski; po prostu oficyna bez drzwi dzielona z kilkuset studentami. Zmuszeni byli uczyć się rosyjskiego, a jego rodzice nie mieli wyboru w przydzielonych im zawodach.

„Były też bony żywnościowe, a kto ma samochód?” – dodaje. „Pomimo tego… nigdy nie czułem się ofiarą systemu, w którym się wychowałem”.

Podobne wzorce w naszym kraju są teraz w jego głowie, mówi.

„Im więcej praw regulujących codzienne życie, tym bardziej będziemy doświadczać utraty wolności osobistej i tym bardziej komunistyczne będziemy mieli państwo”.

Ale dzięki wierze wszystko można przezwyciężyć – mówi Noyszewski, dodając, że 90% Polaków to katolicy. Dorastając pamięta regularne uczęszczanie na mszę, spędzanie dużej ilości czasu w swojej parafii i solidne wartości.

„Moi rodzice w zasadzie powiedzieli:„ Wiesz, co jest dobre i robisz to na przekór wszystkim innym” – mówi. „Zmieniasz system, jeśli możesz… ale nie obwiniaj nikogo innego za swoje błędy”.

Zaledwie kilka lat po narodzinach Noyszewskiego polski ksiądz ks. Jerzy Popiełuszko został zamordowany przez trzech członków bezpieki. Popiełuszko stał się głośnym głosem związku Solidarność, w którym miliony robotników oparły się ciężkiej ręce komunizmu.

Niedaleko grobu księdza w Warszawie – opowiada Noyszewski – mieszkała ciotka i często odwiedzali to miejsce.

„Myślę jednak, że Jan Paweł II miał jeszcze większy wpływ na mój rozwój osobisty jako nastolatka i młodego dorosłego”.

Próbował żyć zgodnie z powiedzeniem byłego papieża: „Musisz wymagać od siebie nawet wtedy, gdy inni tego nie chcą”.

Tutaj Noyszewski zauważył coś szczególnego u chrześcijan.

„Być może dlatego, że w środowisku komunistycznym ludzie często musieli ukrywać swoje przekonania; Bycie otwarcie katolikiem lub chrześcijaninem pociąga za sobą konsekwencje” – mówi. „Ludzie tutaj są bardziej wyraziści i naprawdę żyją swoją wiarą”.

Noyszewski dziękuje za możliwości, jakie tu daje i mówi, że nigdy nie poprosiłby o nic za darmo. Jest również wdzięczny za swoją pracę naukową i nie znajduje sprzeczności ze swoimi przekonaniami.

„Podchodzę do swoich przekonań z perspektywy nauki i staram się znaleźć przyczyny wszystkiego” – mówi.

Noyszewski mówi, że jego decyzjami kieruje jego wiara. Na przykład wcześnie wybrał rośliny jako specjalizację, aby uniknąć pracy, która może być niemoralna. Jednak w przypadku Agathosa powrócił teraz do nauki, która bezpośrednio wpływa na ludzi, upewniając się na przykład, że aborcja nigdy nie jest uwzględniona w ich badaniach.

„To, w jaki sposób moja wiara wpływa na naukę, wynika z pracowitości, uczciwości, prowadzenia dokumentacji i dążenia do prawdy zamiast opinii” – mówi. „Wyniki są rezultatami; To jest fakt.”

Noyszewski mówi, że stanął przed dylematem wiary, nie kwestionując istnienia Boga, ale zastanawiając się nad Bożą opieką po tym, jak odmówiono mu prośby o zostanie diakonem w kościele.

„Był to czas, kiedy nie słyszałem Boga”, mówi, „a modlitwa wydawała się bardzo jednostronna.” Cisza zdezorientowała go. „Przez większość mojego życia czułem się tak, jakby Bóg dosłownie krzyczał na mnie i mówił mi: »Jestem tutaj!«” poprzez naturę.

„To, co przełamało to zamieszanie, to fakt, że zdałem sobie sprawę, że wierzyć jest moim wyborem” – kontynuuje. „To decyzja, akt wiary”.

Zachęca wszystkich sfrustrowanych okolicznościami zewnętrznymi do „wykonywania dobrej pracy, przestrzegania swoich wartości na przekór wszystkim wokół ciebie i pamiętania, że ​​cel jest ważniejszy niż to, co robisz”.

Salonen, żona i matka pięciorga dzieci, pracuje jako niezależny pisarz i mówca w Fargo. Wyślij do niej e-mail na adres [email protected] i znajdź więcej jej prac w Peace Garden Passage, http://roxanesalonen.com.