Wyścig przez Warszawę z najszybszym krawcem świata

Trzy Porsche, Alfa Romeo, Mazda Mx-5 i replika helikoptera „Easy Rider” Petera Fondy, wszystko zaparkowane pod XVIII-wiecznym domem w centrum Warszawy. Budynek, który podobnie jak większość miejskiej infrastruktury, musiał zostać mocno zbombardowany i spalony podczas II wojny światowej (domy, które wytrzymywały bombardowania, zostały wybudowane ręcznie, przy użyciu miotaczy ognia). Ma sens, że jego ozdobne detale architektoniczne widoczne są tylko na parterze i pierwszym piętrze, gdyż komuniści, którzy przejęli władzę po zakończeniu konfliktu, nie byli zainteresowani właściwą rekonstrukcją tego, czym był kiedyś. Próbując umniejszyć symbole niegdyś zamożnego i bardzo kapitalistycznego miasta, uprościli fasady, a czasem celowo obniżali budynki o kilka pięter, próbując propagandowo sprawić, by wyglądały mniej imponująco dla ocalałych i niewykształconych mas, które później utworzyły elity. .

„Ważne jest, aby to zrozumieć”. Myślę sobie, gdy przechodzę przez drzwi warszawskiej pracowni Macieja Zaremby, znajdującej się na rogu tego prywatnego domu. W Polsce normalne funkcjonowanie rzeczy – restauracji, kawiarni, sklepów i tak, także krawców – zostało nagle przerwane przez ową ustrojową przemianę 1945 roku, która trwała do 1990 roku, a której konsekwencje kraj odczuwa do dziś. A więc to prawie cud, że firma specjalizująca się w szyciu na miarę – co za ekstrawagancja! – byłby w stanie funkcjonować w reżimie komunistycznym, sprowadzając w sumie swoją działalność do 127 nieprzerwanych lat.

Jest niedziela i normalnie sklep byłby zamknięty, ale nie dzisiaj. Maciej, który przed rezygnacją miał półprofesjonalną karierę w rajdach samochodowych, jest entuzjastą ropy i zorganizował w mieście małe poszukiwanie skarbów związanych z samochodami, aby promować swoją nową przestrzeń. Znajdujący się przed starym atelier, w którym pracowali jego ojciec i dziadek, wkrótce otworzy kawiarnię w stylu mediolańskim.

W miarę rozdawania roadbooków i mrożonych kaw, po raz pierwszy zostajemy sobie właściwie przedstawieni. Podziwiam jego biały garnitur, w którym – otoczony klientami w południowym słońcu – wygląda jak postać z „Ojca chrzestnego II”. Dzięki moim badaniom odkryłem, że w czasach twojego ojca i dziadka, choć uwięzieni za żelazną kurtyną, firma miała ambicję konkurowania z najlepszymi z Saville Row. Dziś kierunek Włoch jest wyraźnie obrany – z wiodącymi Taylorami, takimi jak Domenico Saraceni i Rubinacci, jako referencjami.

Miejsce tętni życiem i choć napływ samochodów nie jest szczególnie imponujący, impreza wydaje się być sukcesem. Ponieważ wszyscy uczestnicy chcą uwagi Macieja – prawdopodobnie mając nadzieję, że uda im się stanąć w kolejce i odebrać jego garnitur wcześniej niż pozostali – zaplanowaliśmy kolejne spotkanie, aby porozmawiać swobodniej i zrobić zdjęcia w spokoju. – Przejść w przyszłym tygodniu – mówi. „Zrobimy również pewne pomiary i uszyjemy dla ciebie parę spodni, abyś mógł na własne oczy przekonać się, czym jest marka Zaremba i jaka jest jakość krawiectwa”.

Kilka dni później wracam. Maciej, wyglądający jak zawsze elegancko, ubrany w trzyczęściowy komplet w paski, oprowadza mnie po sklepie. „Kiedy pracowaliśmy obok, krawcy i szwaczki pracowały w mieszkaniu znajdującym się pięć przecznic od miejsca, w którym teraz jesteśmy”, mówi. „Dlatego postanowiłem postarać się o znacznie większą przestrzeń, aby akcesoria nie były już logistycznym koszmarem”. Zasiedliśmy, aby wybrać materiał na moje nowe spodnie, pierwszą szytą na miarę część garderoby, jaką kiedykolwiek będę mieć, co może być szokiem dla niektórych moich znajomych, którzy myślą, że jako snob prawdopodobnie nigdy nie wkładaj moich stóp w TK Maxx. Zło.

Po umieszczeniu przed całą ścianą sampli trochę panikuję, ale wizja mojego osobistego stylu Macieja jest tak jasna, że ​​szybko decydujemy, która tkanina będzie najlepiej pasować do tego, co mam i do czego zamierzam nosić spodnie … Najwyraźniej motto jego dziadka brzmiało: „nie tylko kroimy garnitur, aby pasował do kształtu osoby, ale także do jej celów”. Model rajdowego samochodu Lancia 037 stojący na jednej z półek obok repliki starego i mocno zmodyfikowanego samochodu Macieja Subaru Impreza 22b sprawia, że ​​czuję się trochę swobodniej. Z biura wychodzi smukły mężczyzna – jak należało się spodziewać – i precyzyjnie poruszający się o nieco nieobecnym spojrzeniu, aby dokonać moich pomiarów. Krótko omówiliśmy kajdanki i kształty kieszeni, a następnie wróciliśmy do samochodów. Ubrania na bok, ulubiony temat Macieja.

Marka Zaremba została założona przez jego pradziadka Edwarda i jego kuzyna Adolfo w 1894 roku, kiedy Warszawa była jeszcze pod panowaniem carskiej Rosji (z powodu 120-letniego podziału Polski między Austrię, Prusy i Rosję). Polska – przejął dziadek Macieja Tadeusz. Jego nazwisko „Zaremba 1894” widnieje na etykietach do dziś. Początkowo jego syn, ojciec Macieja Adam, nie chciał angażować się w rodzinny biznes. Studiował, aby zostać inżynierem i przez lata prowadził odnoszącą sukcesy firmę, która projektowała i instalowała systemy wentylacyjne dla dużych budynków. Nie wszyscy jednak wiedzieli, że studiując na Politechnice jednocześnie uczył się krawca i że swoją pierwszą marynarkę skroił właściwie jeszcze zanim został studentem.

Kiedy nadszedł czas, dołączył do Tadeusza i w 1976 roku został współwłaścicielem sklepu, a wraz ze śmiercią ojca w 1998 roku stał się jedynym właścicielem. „Samochód był też zawsze obecny w historii mojej rodziny” – mówi Maciej . „Oprócz tego, że był niesamowitym inżynierem i krawcem, mój ojciec był także zapalonym entuzjastą samochodów i amatorskim kierowcą rajdowym”. Bardzo mało prawdopodobne połączenie interesów. Zwłaszcza, że ​​samochodów nie można było wtedy kupić – zostały przydzielone. Oznaczało to oczekiwanie latami lub, jeśli ktoś miał dostęp do jakiejkolwiek obcej waluty, samochody można było kupić na rynku towarów używanych w szarej strefie. W związku z tym dostęp do jakiegokolwiek mechanizmu rywalizacji mieli tylko ludzie z koneksjami (jak syn prezydenta partii komunistycznej – Andrzej Jaroszewicz), a wiem, że rodzina Macieja nie była tą, która sympatyzowała z oprawcą.

Pytam go o przetrwanie firmy pod rządami komunistów. „Chociaż mój dziadek był bardzo ważną postacią, regularnie pojawiającą się w telewizji – i potajemnie szytą dla niektórych partyzantów i wielu celebrytów – nie było tygodnia, w którym nie bylibyśmy nękani przez tajną policję” – wyjaśnia Maciej. „Wełna angielska i włoska zostały zakazane przez rząd i musiały być kupowane na czarnym rynku. Możesz sobie wyobrazić – w takim stopniu krawiectwo postrzegano jako mieszczańską ekstrawagancję. W starym sklepie mieliśmy kilka tajnych schowków, aby ukryć je przed policją – dodaje z lekkim uśmiechem.

Ale co z nim? Czy zawsze przejmował menu? „Oczywiście, że nie”, śmieje się. „Poszedłem też na studia na Politechnice Warszawskiej. Wcześniej dużo grałem jako DJ i byłem zafascynowany inżynierią dźwięku, więc zostałem inżynierem dźwięku”. Potem, w 2005 roku, zmarł jego ojciec, a gdy jego matka walczyła o prowadzenie firmy, przyszło mu do głowy, że może mógłby spróbować. „Od zawsze kochałem modę i jako dziecko spędzałem dużo czasu z dziadkiem i ojcem tutaj, w pracy” – wspomina Maciej. „Teraz oboje odeszli, ale niektórzy starsi pracownicy zostali, więc poszedłem i poprosiłem ich, aby mnie uczyli”. Z tego, co widzę wokół mnie, pomysł się sprawdził: obecnie istnieje minimalna lista oczekujących od dwóch do czterech miesięcy na garnitur z metką Zaremba 1894.

Ponieważ robi się późno i większość załogi wyjechała, zamyka sklep, a ja wsiadam na autostop w jego służbowym samochodzie, Porsche 911 Targa model G, który niedawno został sprowadzony z USA. „Nadal wymaga dużo pracy, ale jeździ dobrze i jest moim zdaniem dobrym symbolem tego, za czym się opowiadamy. Subtelna elegancja, patrząca zarówno w przeszłość, jak i przyszłość, ale także przewaga, która czyni życie ciekawym. Wiem, że włoskie samochody mają więcej stylu i sprezzatury, ale nie mogę poradzić sobie z ich temperamentem” – mówi.

Ale co z tym całym spotkaniem? „Jeździłem samochodami takimi jak moje Subaru Impreza S5 Proto, które miało nadwozie prawie w całości z kompozytów węglowych, Lancer Evo X czy R2 Peugeot 208. Rajd Barbórka” (*Świętej Barbary, patronki górników), z odcinki specjalne w centrum Warszawy” – mówi Maciej. „Najsłynniejszy przechodzi przez kręty, brukowany wiadukt z XVIII wieku i jest niezwykle skomplikowany, ale atmosfera jest świąteczna z dziesiątkami tysięcy ludzi po drodze”. Po zostaniu ojcem i inwestycjach, które musiał poczynić w biznes, rajd nie był już zrównoważony. „Ale cieszę się, że robiłem to tak długo”, mówi z satysfakcją.

Zwiedziliśmy miasto jak na własnym rajdzie. Metaliczny hałas mieszkania szóstego odbijający się echem od budynków. Rzuca kostką w ruch uliczny, nie przestrzegając zasad, gdy idziemy w kierunku nowo wybudowanej Woli, dzielnicy, w której kiedyś znajdowały się części żydowskiego getta.

Zatrzymaliśmy się tam, aby zrobić ostateczną sekwencję zdjęć i porozmawiać o ekspansji marki Zaremba w ready-mades i akcesoriach. Przecież operacja się rozrosła i Maciej ma teraz ogromny sklep do wypełnienia – szybkie tempo, w jakim lata po mieście, musi teraz odnosić się również do jego biznesu. „To będzie wyzwanie, jak sobie z tym poradzić bez osłabiania lub niszczenia marki, którą zbudowali moi przodkowie. Na moje barki spada wielka odpowiedzialność – przyznaje Maciej. „Ale hej, rajd to nie tylko prędkość. To także współpraca, unikanie błędów, a przez ten proces dotarcie do mety”. Kiedy rozjeżdżamy się i on znika w oddali, a za nim słychać tylko dźwięk silnika przyspieszającego do czerwonej linii – jedyny sposób, w jaki inżynier dźwięku może prowadzić – ogarnia mnie uczucie ulgi. Wynika to z wiedzy, że pomimo wysiłków rządów komunistycznych, wbrew wszelkim przeciwnościom, niektóre fragmenty minionej epoki kosmopolitycznej przetrwały w tym kraju. I to samo w sobie wydaje się być triumfem.

Och, i będę cię informować na przodzie twoich spodni.

Zdjęcia: Błażej Żuławski