Wybory w Szwecji: Antyimigranci Szwedzcy Demokraci pomagają prawu do pokonania rządu

SD, kierowana przez 43-letniego prawnika Jimmiego Akessona, oraz umiarkowane partie chadeckie i liberalne zdobyli, według najnowszych danych, 176 mandatów, co daje im trzymiejscową przewagę nad socjaldemokratami premier Magdaleny Andersson i ich sojusznikami. lewo, centrum i środowisko. Andersson poddał się przed ostatecznymi wynikami w środę wieczorem. Mogą minąć tygodnie, zanim powstanie rząd.

„Czas naprawić sytuację w Szwecji” – napisał Akesson na Facebooku.

Uważnie obserwowane wybory już przekształciły szwedzki dyskurs polityczny, wpychając antyimigrancką i zwalczającą przestępczość retorykę do głównego nurtu politycznego i pogłębiając tam obawy o polaryzację – lub „amerykanizację” – szwedzkiej polityki.

Europejska skrajna prawica z zadowoleniem przyjęła zdecydowane stanowisko SD. „W całej Europie ludzie starają się wziąć swój los z powrotem w swoje ręce!”, napisała w tym tygodniu na Twitterze Marine Le Pen, francuska skrajnie prawicowa podpalaczka.

Skrajnie prawicowy polityk ma zostać pierwszą włoską przywódczynią kobiet

Wynik może również ukształtować pozycję Szwecji na arenie światowej, ponieważ kraj ten współpracuje z partnerami w odpowiedzi na wojnę na Ukrainie, stara się o członkostwo w NATO i zakłada rotacyjną prezydencję Unii Europejskiej w 2023 roku.

„Jeżeli pozostaniesz u władzy z jednym miejscem, jest to źródłem niestabilności” – powiedział Eric Adamson, kierownik projektu ze Sztokholmu w biurze Atlantic Council na Europę Północną. „To może utrudnić Szwecji przejęcie wiodącej roli w Europie Północnej, w UE lub w NATO”.

SD zyskało poparcie, przyjmując twardsze stanowisko w sprawie przestępczości, zwłaszcza wobec rosnącej liczby przypadków przemocy z użyciem broni w Szwecji, i opublikowało 30-punktowy plan mają na celu uczynienie szwedzkich przepisów imigracyjnych najbardziej restrykcyjnymi w UE. Chcą mieć możliwość odrzucania osób ubiegających się o azyl, na przykład ze względu na religię, płeć lub tożsamość seksualną.

Dziesięć lat temu liberalna polityka imigracyjna Szwecji nie była głównym problemem politycznym. Napływ migrantów do Europy w 2015 roku zaczął to zmieniać. W tym czasie Szwecja przyjęła ponad 150 000 Osoby ubiegające się o azyl, w tym wielu nowo przybyłych z Syrii, Iraku i Afganistanu. W ostatnich latach na pierwszy plan wysunęły się obawy dotyczące imigracji i jej integracji.

Socjaldemokraci twierdzą, że zmniejszyli liczbę wniosków o azyl, utrudniając migrantom przybycie do kraju i ubieganie się o azyl, naciskali na deportację osób ubiegających się o azyl, których wnioski zostały odrzucone, i nalegali, aby Szwecja nie przyjmowała więcej osób ubiegających się o azyl niż inne kraje UE. Liderzy partii również zgodzili się rozcieńczyć liczbę „nie-nordyckich” imigrantów w obszarach, w których mieszka wielu imigrantów i obiecują koniec Somalitowns, Chinatowns i Little Italys.

Jeszcze kilka lat temu powstanie Szwedzkich Demokratów byłoby daleko idące.

Szwedzcy Demokraci, założony w 1988 r. przez prawicowych ekstremistów i neonazistów, do 2010 r. nie zdobyli wystarczającej liczby głosów, aby zdobyć miejsca w parlamencie. Po tym przełomie przywódcy zaczęli usuwać z partii najbardziej skrajnych członków.

Inne partie i media trzymały się z daleka od SD, odmawiając z nią rozmowy lub dawania jej platformy. Ale poparcie dla partii gwałtownie wzrosło w ciągu ostatnich 12 lat, czego kulminacją były niedzielne wybory.

Bojkotowana przez media głównego nurtu przez tak długi czas, partia opracowała własne serwisy informacyjne online i jest niezwykle skuteczna na platformach społecznościowych, takich jak Facebook i YouTube.

Orban w CPAC stawia na „skrajnie prawicową międzynarodówkę”

The Moderates, największa partia centroprawicowa, stroniła kiedyś od SD. Ale ostatecznie zdecydowała się nawiązać kontakty w celu odwrócenia politycznego status quo i obalenia socjaldemokratów.

„Jeśli chcesz rządu, który nie jest oparty na socjaldemokratach, musisz współpracować z SD” – powiedział Anders Borg, były umiarkowany minister finansów. „Nie widzę innej realnej strategii wyborczej”.

„W Szwecji” – powiedział – „odizolowaliśmy SD, a mimo to liczba ta wzrosła do 20 procent, gdy przybyło do nich wielu zwykłych wyborców. Jednocześnie SD przekształciło się z marginalnej pozycji w bardziej zwyczajną partię polityczną”.

To, czy SD jest teraz „zwykłą partią”, jest przedmiotem debaty. Chociaż partia odcięła się od swoich neonazistowskich korzeni i porzuciła niektóre ze swoich wcześniejszych stanowisk, jej platforma pozostaje ekskluzywna.

Członkowie chcą zakończyć imigrację spoza Europy i zawrócić muzułmanów do ich krajów pochodzenia. Na miesiąc przed wyborami rzecznik SD tweetował zdjęcie pociągu metra w niebiesko-żółtych barwach partii z napisem: „Witamy na pokładzie Ekspresu Repatriacyjnego. Oto bilet w jedną stronę. Następny przystanek, Kabul!”

„Nie uwzględniają islamu w byciu Szwedem” – powiedział Andrej Kokkonen, profesor polityki na Uniwersytecie w Göteborgu, który bada partie antyimigranckie. „Nie możesz być jednocześnie Szwedem i muzułmaninem”.

Szwedzcy wyborcy Demokratów mieszkają w małych miasteczkach i na obszarach wiejskich, a większość z nich to mężczyźni, mówi Ann-Cathrine Jungar, profesor Uniwersytetu Sodertorn, która studiuje populistyczne partie skrajnie prawicowe.

Są gorzej wykształceni niż przeciętny wyborca, powiedział Jungar, ale wielu z nich… są właścicielami małych firm. Partia zdobyła także głosy tradycyjnej klasy robotniczej i zyskuje coraz większe poparcie wśród młodzieży.

„Ci wyborcy mają mniejsze zaufanie do mediów – wierzą, że istnieją stronnicze informacje na temat ich podstawowej kwestii imigracyjnej” – powiedział Jungar. „SD posługuje się populistyczną retoryką, że istnieje »lewicowo-liberalny establishment«, elita, której ludzie nie rozumieją”.

Impreza Po nawiązaniu więzi ze zwolennikami Trumpa i alt-right w Stanach Zjednoczonych powiedziała: „Kiedyś to umiarkowani mieli kontakty z Republikanami, ale teraz SD przejęło władzę i umiarkowani są powiązani z Demokratami”.

„Istnieje tu obawa, że ​​dzięki polaryzacji i intensywnej retoryce stajemy się bardziej podobni do Ameryki” – powiedział Adamson z Atlantic Council. „Gdzie każda walka staje się walką egzystencjalną”.

Rauhala zgłoszony z Brukseli