Współpraca ze społecznościami jest kluczem do transformacji miast

ŚWIATOWY

Rola badań i edukacji uniwersyteckiej w odbudowie miast była tematem tegorocznej, jubileuszowej konferencji Magna Carta Universitatum. Uniwersytet Łódzki był gospodarzem konferencji w mieście, w którym wszędzie widać energię i kreatywność napędzającą postindustrialny renesans.

Sam Uniwersytet Łódzki aktywnie przyczynia się do tej zmiany miejskiej, zarówno poprzez edukację młodych ludzi, jak i poprzez swoje specjalistyczne badania.

Podobnie jak inne uczelnie będące członkami Europejskiego Uniwersytetu Miast Postindustrialnych (UNIC), Łódź pod tym ostatnim terminem badania rozumie, że „ma na celu poprawę, zrozumienie lub zbadanie kwestii będących przedmiotem zainteresowania publicznego, przy aktywnym zaangażowaniu partnerów społecznych w proces badawczy„.

Jeśli chodzi o rewitalizację miast, większość uczestników konferencji wydawała się pośrednio lub bezpośrednio popierać ten model badawczy – nie jest to może zaskoczeniem, ponieważ zrewidowana w 2020 r. Magna Carta Universitatum (MCU 2020) zaczyna się od uznania, że ​​uniwersytety są odpowiedzialne za potrzeby świata, a w szczególności swoich społeczności , ale także wskazują na rozumienie współpracy wykraczające poza „kolegialne”. [that is to say exclusively academic] Sieci Badań Naukowych”, aby objąć same te społeczności.

Zachęcające studium przypadku skupiające się na takiej współpracy przedstawił Gian Luca Morini z Uniwersytetu w Bolonii, który opisał rolę swojej szkoły inżynierskiej w odbudowie po poważnych powodziach, które zeszłej wiosny we włoskim regionie Emilia-Romania miały miejsce.

Uniwersyteckie zespoły badawcze, współpracując z liderami społeczności, były w stanie ułatwić odbudowę niezbędnej infrastruktury, przywracając w ten sposób tkankę społeczną i gospodarczą regionu.

Partnerzy we współtworzeniu wiedzy

Pomimo tych zachęcających przykładów, jak zauważyło niejeden mówca, partnerstwa społeczności uniwersyteckich nie zawsze były rozumiane jako odpowiednia i wystarczająca podstawa badań.

Do niedawna nawet instytucje o silnym poczuciu obowiązków obywatelskich charakteryzował się zasadniczo paternalistycznym duchem, który – jak to ujął Ed Brinksma, przewodniczący organu zarządzającego UNIC – „raczej spuszczał mądrość na społeczności” niż szukał współpracy.

Model City Lab stosowany przez UNIC, ale coraz bardziej powszechny na całym świecie – jak CityStudio w Vancouver, gdzie miasto współpracuje z pięcioma instytucjami policealnymi, aby stawić czoła wyzwaniom miejskim – wymaga zupełnie innego kierunku niż uniwersytety.

Muszą chcieć być partnerami we współtworzeniu wiedzy i pracy z grupami społecznymi w celu identyfikowania, a następnie przezwyciężania barier na drodze do dobrobytu społecznego.

Brinksma zwrócił także uwagę, że ta zmiana perspektywy zmusza uniwersytety do myślenia i reorganizacji w sposób multidyscyplinarny, a także może wymagać od nich wprowadzenia potencjalnie głębokich zmian w metodologii naukowej.

Znaczenie multidyscyplinarności podkreślił John Austin z Brookings Institution, który przypomniał delegatom o kluczowej roli, jaką uniwersytety odegrały w rewitalizacji obszarów miejskich w Pasie Rdzy w Stanach Zjednoczonych.

Tam wkład uniwersytetów w badania i edukację nie miał wyłącznie charakteru technicznego, ale był kształtowany przez szerszą perspektywę sztuk wyzwolonych, które w znaczący sposób przyczyniły się do wzrostu i rozwoju gospodarczego.

Austin przypomniał delegatom, że społeczności zniszczone przez upadek przemysłu nie różnią się od tych zniszczonych przez przemoc i wojnę: wpływ na ludzi jest nie mniej ważny niż wpływ na infrastrukturę i w obu przypadkach należy zająć się zaangażowanymi badaniami i nauczaniem na uniwersytetach.

Punkt ten pozwolił delegatom na bezpośrednie powiązanie studiów przypadku amerykańskiego Pasa Rdzy i Emilii-Romanii z jednej strony z miastami uniwersyteckimi na Ukrainie z drugiej.

Duch wolnych badań

Konferencja rozpoczęła się od skupienia się na szkolnictwie wyższym w Polsce i na Ukrainie, gdzie bezpłatne badania naukowe – kluczowe zarówno dla demokracji, jak i rewitalizacji miast – są zagrożone w wyniku rosyjskiej inwazji.

Kilku prelegentów wskazało, że duch swobodnego dociekania jest zarówno cechą charakterystyczną uniwersytetów, jak i praktycznym wymogiem, aby instytucje te miały pozytywny wpływ na społeczeństwo, a w szczególności na przebudowę miast.

MCU 2020, nowa Magna Carta Universitatum, która potwierdza podstawowe zasady, na których powinna opierać się misja uniwersytetów, ujmuje to zwięźle: „Autonomia intelektualna i moralna jest cechą charakterystyczną każdej uczelni i warunkiem wstępnym wypełniania jej obowiązków wobec społeczeństwa”. .”

Drugim warunkiem sukcesu, jak już wspomniano, jest umiejętność współpracy nie tylko z innymi uczelniami, ale także ze społecznościami, co jest tym bardziej istotne w świetle Celów Zrównoważonego Rozwoju.

Wystąpienie Elfithri Rahmah na temat „Roli badań i edukacji w zapewnianiu bezpieczeństwa wodnego” skupiało się na celu zrównoważonego rozwoju nr 6 (czysta woda i kanalizacja), ale jak prawie każdy inny wkład w konferencję, przedłożyło cel 17 w zakresie zrównoważonego rozwoju (partnerstwa) nad cele).

Międzynarodowy Program Hydrologiczny UNESCO ma na celu promowanie edukacji i rozwoju potencjału związanego z wodą. Aby jednak osiągnąć swoje cele, musi współpracować w ramach różnych sieci, w tym katedr UNESCO zajmujących się wodą na uniwersytetach na całym świecie oraz klastrów UniTWIN (program partnerstwa i tworzenia sieci uniwersyteckich). Komitety krajowe dostarczają informacji od społeczności z całego świata.

Łódzka konferencja zakończyła się uroczystym podpisaniem MCU 2020 przez ponad 30 instytucji. Akt ten zdecydowanie potwierdził zaangażowanie w działania zbiorowe i otwartość na różnorodne partnerstwa i współtworzenie, o czym wielokrotnie słyszano w poprzednich dniach.

Pocieszające było obserwowanie zjednoczonej determinacji instytucji z tak wielu części świata, ale także obserwowanie trwającej odbudowy uniwersytetu w otaczającym nas polskim mieście.

Patrick Deane jest rektorem i prorektorem Queen’s University w Kanadzie, prezesem zarządu Obserwatorium Magna Carta i wiceprezesem Międzynarodowego Stowarzyszenia Uniwersytetów.