Właśnie tak się czuje, gdy temperatury na Ziemi osiągają rekordowy poziom

Samozwańcza maniaczka pogody, Karin Bumbaco, była w swoim żywiole, ale potem zrobiło się dla niej trochę za dużo, gdy z dnia na dzień w Seattle zrobiło się zauważalnie cieplej niż zwykle.

„Kocham naukę. Kocham pogodę. Robię to od dziecka” – powiedział Bumbaco, zastępca klimatologa w Waszyngtonie. „To niezła zabawa widzieć, jak każdego dnia padają rekordy. … Ale w ciągu ostatnich kilku lat doświadczanie tego wszystkiego i odczuwanie upału z każdym dniem stawało się dla mnie coraz gorsze”.

„Jak ta ostatnia faza, którą mieliśmy. Nie spałem zbyt dobrze. Nie mam klimatyzacji w domu” – powiedział Bumbaco. „Każdego ranka zaobserwowałem, że termostat był nieco cieplejszy niż poprzedniego ciepłego poranka. W domu robiło się coraz cieplej i nie mogłem się doczekać, aż to się skończy.

Dla klimatologów na całym świecie to, co początkowo było akademickim ćwiczeniem w zakresie zmian klimatycznych, było dosłownym policzkiem.

„Analizowałam te liczby w chłodzie mojego biura, ale upał też zaczyna mnie dopadać i powoduje bezsenne noce z powodu wyższych temperatur w mieście” – powiedziała Roxy Mathew Koll, klimatolog w Indyjskim Instytucie ds. Meteorologia tropikalna w Pune w stanie Maharasztra, gdzie zazwyczaj panuje stosunkowo łagodny klimat.

„Moje dzieci wracają ze szkoły w godzinach szczytu całkowicie wyczerpane” – mówi Koll. „W zeszłym miesiącu matka jednego z moich kolegów z północnych Indii zmarła z powodu udaru cieplnego”.

Philip Mote, klimatolog i dziekan wydziału podyplomowego na Uniwersytecie Stanowym Oregon, jeszcze w gimnazjum przeprowadził się do kalifornijskiej Central Valley, gdzie w lecie panują trzycyfrowe upały.

„Dość szybko zdałem sobie sprawę, że nie podoba mi się gorący i suchy klimat” – powiedział Mote. „I dlatego przeprowadziłem się na północny zachód”.

Mote przez dziesięciolecia zajmował się kwestiami klimatycznymi ze swojej wygodnej bazy w Oregonie, mimo że tamtejsi mieszkańcy obawiali się, że w obliczu globalnego ocieplenia północno-zachodnia część Stanów Zjednoczonych stanie się „ostatnim przyjemnym miejscem do życia w Stanach Zjednoczonych, wszyscy się tu przeniosą i doświadczymy przeludnienia .”

Jednak w 2020 r. region nawiedziły niszczycielskie pożary i śmiertelna fala upałów w 2021 r., co zmusiło część ludzi do opuszczenia miejsca, które miało być klimatycznym rajem.

W drugim tygodniu lipca temperatura sięgała 40 stopni Celsjusza. Jako członek klubu wioślarskiego Masters Mote trenuje na wodzie we wtorkowe i czwartkowe wieczory, ale w tym tygodniu zdecydował się po prostu płynąć rzeką w dętkach.

W Boise w stanie Idaho dętkowanie stało się w ciągu ostatnich 17 dni tak popularne przy temperaturach od 90 do 30 stopni Fahrenheita, że ​​ludzie muszą czekać od 30 minut do godziny, aby wejść do wody, mówi John Tullius, dyrektor generalny Boise River Raft & Rura.

„Myślę, że przez ostatnie 10 dni z rzędu była to rekordowa liczba” – powiedział Tullius, dodając, że martwi się o swoich pracowników terenowych, a zwłaszcza o obciążenie fizyczne tych, którzy odbierają tratwy pod koniec wędrówki.

Zbudował dla nich specjalne zacienione konstrukcje, zatrudnił więcej pracowników, aby zmniejszyć ciężar, i namawiał ich, aby dużo pili.

W Denver City Park wypożyczalnia rowerów wodnych w kształcie łabędzia nie jest zbyt zatłoczona, ponieważ na zewnątrz jest piekielnie gorąco, a ci, którzy mają dość odwagi, aby wyruszyć w rejs, muszą usiąść na gorących siedzeniach z włókna szklanego.

Pracownicy nie mają zbyt wiele cienia, „ale ukrywamy się w naszej małej chatce” – mówi 23-letni pracownik Dominic Prado. „Mamy tam też bardzo mocny wentylator, przy którym lubię trzymać koszulkę, żeby ostygła”.

___

Borenstein relacjonował z Waszyngtonu, Metz z Beni Mellal w Maroku. Munir Ahmed w Lahore w Pakistanie, Nicolae Dumitrache w Bukareszcie w Rumunii, Rebecca Boone w Boise w stanie Idaho i Brittany Peterson w Denver wnieśli swój wkład w powstanie tego raportu.

___