West Side Rag » „Kiedy zło ma miejsce na rozwój” – setki zebrane w Riverside Park na pamiątkę powstania w getcie warszawskim

Opublikowane 26 kwietnia 2022 o 6:03 przez West Side Rag

22 kwietnia prezydent Joseph Biden ogłosił 24 kwietnia 1 maja 2022 roku tygodniem obchodów „Dni Pamięci Ofiar Holokaustu”. Sam Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu – zwany po hebrajsku Yom HaShoah – rozpoczyna się o zachodzie słońca w środę 27 kwietnia, a kończy o zmierzchu w czwartek 28 kwietnia. Oto jeden ze sposobów, w jaki zapamiętali Upper West Side.

Zdjęcia autorstwa Jeffa Frencha Segalla.

autorstwa Jeffa Frencha Segalla

Rok 1943 był piekłem na ziemi dla warszawskich Żydów. Zostali zepchnięci do getta warszawskiego w 1940 r. i byli teraz na skraju całkowitej zagłady. Data to 19 kwietnia.

Wczesnym rankiem naziści zaczęli gromadzić się poza murami getta, uzbrojeni i gotowi do masakry. Jednak zauważony przez miejscowych „opiekunów” alarm został po cichu skierowany do żydowskich obrońców. Opuścili swoje domy i założyli tajne kryjówki, uzbrojone w materiały, które ich własni szpiedzy (głównie kobiety i nastolatki) powoli przemycali przez wiele miesięcy obok nieostrożnych wartowników lub podziemnymi kanałami.

O 7 rano naziści wkroczyli do getta gotowi zaatakować i zabić wszystkich we śnie. Nagle ze swoich tajnych kryjówek Żydzi otworzyli ogień koktajlami Mołotowa i strzałami z samotnego karabinu maszynowego do niczego niepodejrzewających Niemców. Wkrótce ulica została zaśmiecona ciałami nazistów. Bitwa trwała dalej, Żydzi walczyli bronią, amunicją i benzyną, które gromadzili przeciwko temu, co wiedzieli, że będzie to ostateczny atak na nich. Jednak 16 maja 1943 r. ich walka o przetrwanie została zmiażdżona, a resztę ludności żydowskiej wywieziono do obozów koncentracyjnych i ośrodków zagłady.

Historię tę opowiedzieli świadkowie i potomkowie świadków, którzy zebrali się w chłodne popołudnie 19 kwietnia 2022 r. – 79 lat później – przy „Der Shteyn” (Kamień), skromnej granitowej płycie znajdującej się w centrum miasta. Plac Pamięci Getta Warszawskiegow Riverside Park przy 83rd Street.

Około 200 uczestników siedziało w szerokim kręgu wokół ogrodu wyznaczonego przez Kamień. Słynni pisarze i śpiewacy powstawali jeden po drugim, by dawać osobiste świadectwo tamtym strasznym czasom oraz by zapewnić muzyczną ekspresję i ukojenie wszystkim, którzy się tam zgromadzili. Pierwszym mówcą był Marcel Kshensky, który był dzieckiem podczas Powstania Warszawskiego. Swoje przemówienie zakończył słowami Marka Edelman, przywódca ruchu żydowskiego:

„10 maja 1943 zakończył się ten okres naszej krwawej historii, historii Żydów warszawskich. Ci Żydzi, którzy zostali zabici w akcji, do końca wypełnili swój obowiązek”.

Kshensky porównał ich historyczną walkę do walki o przetrwanie Ukraińców w naszych czasach. „Ukraińcy pokazują, że siła wielu jest większa niż wola dyktatora” – powiedział. Błagał opinię publiczną, aby pamiętała, że ​​praca polegająca na utrzymaniu wolnej demokracji nie jest łatwa, ale jest to cena, którą musimy zapłacić.

Dr. Steven Meed, syn dziecięcego szpiega i przemytnika broni Vladki Meed, opowiadał o pracy jego matki, która pomagała uzbroić bojowników getta. „Władka była jednym z posłańców” – powiedział – „niezwykle odważnymi ludźmi, głównie młodymi kobietami, których codziennym zadaniem było noszenie broni, amunicji, materiałów wybuchowych, dokumentów, komunikacji, pieniędzy i kryjówek dla Żydów oraz ich regularne sprawdzanie ”.

Krótko mówiąc, jego zadaniem było zrobienie wszystkiego, co konieczne, aby utrzymać przy życiu resztki polskiego judaizmu.

„74 lata temu w tym miejscu obchodzono 5. rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim” – powiedział Meed. „Sztejn został tu umieszczony jako obietnica, że ​​będziemy celebrować bohaterstwo nie tylko walczących, ale wszystkich tych, którzy walczyli o utrzymanie swojego mentschlichkeit. [humanity], nawet w obliczu pewnej śmierci. Nadal naszym imperatywem jest wykonanie zadania odpowiedniego upamiętnienia tutaj, aby powiedzieć światu, że był czas i miejsce oraz ludzie, którzy walczyli i oddali swoje życie, aby spełnić obietnicę i proroctwo: „MIR ZEYNEN DO” (MY SĄ TUTAJ )!!

Pod koniec ceremonii, gdy ostatnie nuty Hymnu Bundu i Piosenki Partii ucichły, a słońce zaczęło świecić i ogrzewać ich lodowe ciała, widzowie rozsypali kwiaty na powierzchni kamienia, mieszając się, wspominając i Obiecali sobie nawzajem, że spotkają się ponownie w przyszłym roku, w 80. rocznicę, i pamiętajcie, aby uczyć młodych ludzi, by nigdy nie zapominali, co może się stać, gdy zło ma miejsce na rozwój.