Ważne konsekwencje do naśladowania – Analiza – Przegląd Eurazji

By Mihai Macovei*

Podczas gdy większość świata zniosła ograniczenia Covid-19 i nauczyła się żyć z wirusem, Chiny poszły w przeciwnym kierunku, podwajając swoją Polityka Zero Covid. Inne kraje, takie jak Australia i Nowa Zelandiaporzucił podobne strategie medyczne w konfrontacji z bardziej zaraźliwym wariantem Omicron i jego negatywnymi skutkami społecznymi i ekonomicznymi Zastosować lokaut.

Mimo to Xi Jinping i Komunistyczna Partia Chin (KPCh) nie wykazują zamiaru porzucenia wadliwej strategii „zero-Covid”, aby wesprzeć propagandowy argument, że Chinom udało się opanować pandemię, podczas gdy Zachód poniósł porażkę. Ta narracja bardzo dobrze pasuje do programu politycznego Xi, który dąży do reelekcji trzeci mandat w listopadzieale wiąże się to z wygórowanymi kosztami społecznymi i ekonomicznymi.

Upolityczniona i błędna strategia zdrowotna

Po początkowych zarzutach ukrywania pojawienia się wirusa na początku pandemii, Chiny są szeroko chwalone za wykonanie skutecznej pracy w powstrzymaniu choroby. Udało się to jednak osiągnąć dzięki strategii zerowej Covid opartej na brutalnych blokadach i masowych testach całych miast lub regionów, nawet jeśli wykryto tylko kilka przypadków.

Jednocześnie Pekin drastycznie ograniczył i kontrolował podróże międzynarodowe poprzez długotrwałe kwarantanny i wprowadził obowiązkowe masowe szczepienia. Przez pewien czas ta polityka wydawała się działać dobrze, ponieważ Chiny (oficjalnie) odnotowały bardzo niską liczbę przypadków i zgonów w porównaniu z Zachodem (rysunki 1 i 2). Była to również jedyna duża gospodarka, która uniknęła recesji gospodarczej w 2020 r., a gospodarka silnie wzrosła w 2021 r., korzystając z silnego popytu zewnętrznego na dobra konsumpcyjne i globalnego bodźca wzrostu.

Pojawienie się bardziej zaraźliwego, ale mniej zabójczego wariantu Omicron skłoniło kraje zachodnie do zniesienia większości ograniczeń Covid-19, ponownego otwarcia gospodarek i wznowienia bezpłatnych podróży międzynarodowych wiosną 2022 roku. Jednocześnie Chiny utrzymały kurs i wprowadziły pełną lub częściową blokadę ponad czterdzieści pięć miastw tym Szanghaj, Pekin i Hongkong, które razem stanowią 40 procent produktu krajowego brutto (PKB) Chin i są domem dla 370 milionów ludzi.

Szanghaj, na przykład, został zmuszony do pełnej i brutalnej blokady na ponad dwa miesiące. Ponad 25 milionów ludzi zostało zamkniętych w swoich domach i cierpiało z powodu poważnych niedoborów żywności, środków medycznych i podstawowych potrzeb, wywołując poważne napięcia z władzami. Nawet odkąd zakończyły się blokady w Szanghaju i innych miejscach, Chiny nadal budują setki tysięcy stałych obiektów do testowania koronawirusa, aby przetestować całą populację miasta w ciągu dwudziestu czterech godzin. Posiada również zwielokrotnione centra kwarantanny w całym kraju, pokazując swoje Zobowiązanie do polityki zerowej Covid.

Zachodnie media krytykowały surowość blokad, ale także obwiniały o problemy medyczne Chin niski odsetek szczepień wśród osób starszych i rzekomą nieskuteczność chińskich szczepionek. Wydaje się to hipokryzją, gdy 85 procent osób w wieku od 60 do 80 lat jest podwójnie zaszczepionych i tylko zaszczepionych osoby po osiemdziesiątce mają niższe wskaźniki szczepień i niewiele jest argumentów za zamykaniem całych miast, w tym młodych ludzi.

Ponadto wszystkie szczepionki są „nieszczelne” – co oznacza, że ​​nie mogą zapobiegać zakażeniu i przenoszeniu – a także w krajach zachodnich o wysokim wskaźniku szczepień, takich jak Portugalia, pojawiają się nawroty przypadków Covid-19. Bardziej prawdopodobnym winowajcą obecnego wyzwania dla Chin jest zatem właśnie polityka „zero-Covid”, która zapobiegła budowaniu jakiejkolwiek znaczącej masowej odporności w ciągu ostatnich dwóch lat. Typowe dla wszystkich interwencji rządowych, protekcjonistyczna postawa medycyny chińskiej nie rozwiązała pandemii, a jedynie uruchomiła puszkę.

Obecnie uniemożliwia to stopniowy powrót do normalnego życia społecznego i gospodarczego. Jak pokazała Australia (ryc. 1 i 2), zniesienie ograniczeń po dłuższym okresie zerowej polityki wobec Covid ma nieuniknione żniwo medyczne w postaci zwiększonej liczby przypadków i zgonów. Można to złagodzić, chroniąc osoby starsze i najbardziej podatne na zagrożenia poprzez środki dystansowania społecznego i skuteczne wczesne leczenie. Ale ponowne wprowadzenie blokad najwyraźniej nie jest rozwiązaniem. dowód naukowy po dwóch latach pandemii pokazuje, że koszty polityki zerowego Covida znacznie przewyższają jej rzekome korzyści zdrowotne.

Korzyści zostały wyolbrzymione przez zignorowanie adaptacja behawioralna że jednostki dobrowolnie zobowiązują się do ochrony swojego zdrowia i dobrego samopoczucia. Metaanaliza przeprowadzona przez Profesorowie Jonas Herby, Lars Jonung i Steve Hanke stwierdzili, że blokady nie mają znaczącego wpływu na śmiertelność Covid-19 i doszli do wniosku, że biorąc pod uwagę ich ogromne koszty gospodarcze i społeczne, „środki blokady są bezpodstawne i należy je odrzucić jako narzędzie polityki pandemicznej”.

Poważny wpływ gospodarczy dla Chin i świata

Powszechne blokady Covid-19 poważnie utrudniły działalność gospodarczą i podważyły ​​zdolność Chin do działania jako globalne centrum łańcucha dostaw. Chin Sprzedaż detaliczna gwałtownie spadłao ponad 20 proc. od marca do maja 2022 r., a produkcja przemysłowa spadła o 3 proc. w kwietniu i ledwo wzrosła w maju. Raport z Ekonomia Bloomberga prognozuje spowolnienie wzrostu realnego PKB do 2,0 procent w tym roku, znacznie poniżej oficjalnego celu około 5,5 procent.

To oznaczałoby, że wzrost gospodarczy w USA po raz pierwszy od 1976 roku przewyższy wzrost w Chinach, chyba że Stany Zjednoczone już zmierzają w kierunku jednego recesjapo zaostrzeniu polityki pieniężnej przez Fed. Bank Światowy jest mniej pesymistyczny i obniżył swoją prognozę wzrostu dla Chin o 80 punktów bazowych do 4,3 procent w 2022 roku. Jednocześnie Bank Światowy uważa, że ​​zakłócenia łańcucha dostaw spowodowane przez Chiny i wojna na Ukrainie zwiększają ryzyko stagflacji i obniżył prognozę globalnego wzrostu gospodarczego do 2,9 proc. w tym roku z 5,7 proc. w 2021 r. Słabość chińskiego przemysłu potęguje globalny wzrost inflacji, co może skłonić do tego Joe Bidena podnieść część taryf handlowych zbudowany przez Donalda Trumpa.

Ale wycofanie ceł może być jedynym pozytywnym skutkiem gospodarczym chińskiej polityki zerowego Covida. W obliczu spowolnienia gospodarczego, które jeszcze bardziej osłabi Chiny niedomagający rynek nieruchomościChiński rząd wprowadził dodatkowe środki stymulujące wzrost, w tym ulgi podatkowe i gwarancje finansowe dla firm. Ludowy Bank Chin obniżył stopę obowiązek rezerwowy i Referencyjna stopa procentowa kredytów hipotecznych, a także wezwał banki do zwiększenia kredytów w celu wsparcia gospodarki, zwłaszcza dla małych i średnich przedsiębiorstw, zielonych projektów, innowacji technologicznych i infrastruktury. Polityka ta zwiększa i tak już wysoki wskaźnik zadłużenia Chin, prowadząc do dalszych złych inwestycji w nieruchomości i nieruchomości infrastrukturaoraz dalsze podważanie długoterminowych perspektyw zrównoważonego wzrostu i stałej akumulacji kapitału przez Chiny.

Jeszcze większe obawy budzi fakt, że polityka „zero-Covid” Pekinu zagraża bezpośrednim inwestycjom zagranicznym (BIZ), jednemu z kluczowych motorów wzrostu Chin. Inwestycje zagraniczne ułatwiają akumulację kapitału oraz transfer technologii i know-how. Znaczące bezpośrednie inwestycje zagraniczne pomogły Chinom rozwinąć zorientowany na eksport przemysł wytwórczy i przyspieszyć wzrost wydajności. W ostatnich latach Chiny, mimo że były atakowane przez wojny handlowe i technologiczne, podważyły ​​pozycję USA jako największego odbiorcy BIZ na świecie (wykres 3).

Jednak pod względem skumulowanego zasobu BIZ na mieszkańca Chiny mogą radzić sobie znacznie lepiej. Na przykład, wyprzedzając Indie, Chiny pozostają w tyle za innymi rynkami wschodzącymi, takimi jak Brazylia i Polska (wykres 4). Względny PKB per capita tych krajów (rysunek 5) odzwierciedla to i sugeruje, że Chiny powinny przyciągać więcej bezpośrednich inwestycji zagranicznych, jeśli chcą szybciej dogonić Zachód.

A jednak podczas pandemii drakońskie kontrole ruchu bardzo utrudniały zagranicznym firmom korzystanie z lokalnej siły roboczej. Nawet średniej wielkości specjaliści rozważ opuszczenie dużych miast i Chiny Teraz. Nagłe zamknięcie fabryk i sieci logistycznych praktycznie uniemożliwiło planowanie biznesowe i poważnie ograniczyło przychody międzynarodowych firm Utrata zaufania do firm zagranicznych w Chinach.

Większość zagranicznych inwestorów uznała, że ​​krajowa kontrola zero-Covid jest jedną z kluczowych przeszkód w prowadzeniu biznesu w Chinach. A Sondaż Badanie opublikowane w maju przez Europejską Izbę Handlową w Chinach wykazało, że 78 procent firm uznało Chiny za mniej atrakcyjne do inwestowania ze względu na surowsze ograniczenia Covid-19. Ograniczenia w podróżowaniu związane z Covid negatywnie wpłynęły na 73 procent respondentów, z których wielu nadal tkwi poza krajem, po prostu powstrzymując się od powrotu do Chin.

Łańcuchy dostaw również zostały zakłócone, a 92 procent firm zostało dotkniętych zamknięciem chińskich portów, spadkiem frachtu drogowego i rosnącymi kosztami frachtu morskiego. Ogólnie 23 procent respondentów rozważa obecnie przeniesienie swoich inwestycji z Chin na inne rynki – najwyższy odsetek od dekady. Do tego dochodzi coraz bardziej upolitycznione i nieprzewidywalne środowisko biznesowe, które 50 procent respondentów zgłasza innym Sondażopublikowany w czerwcu.

Wnioski

Bezduszna i nieefektywna chińska strategia zero-Covid jest tylko najnowszym przykładem porażki polityki, która przedkłada odgórne interwencje polityczne nad rozwiązania rynkowe, które szanują indywidualne wolności. Chiny mogą prawdopodobnie wykorzystać rozprzestrzenianie się znacznie lżejszego wariantu Omicron, aby znieść ograniczenia Covid-19 i zniwelować lukę w odporności z resztą świata. Zamiast tego stara się całkowicie wyeliminować wirusa poprzez brutalne blokady, które tylko opóźniają nieuniknione przy ogromnych kosztach społecznych i ekonomicznych. W obliczu rosnących wyzwań związanych z deglobalizacją, toczącymi się wojnami handlowymi i technologicznymi oraz osłabionym sektorem nieruchomości, Chinom lepiej byłoby, gdyby polityka zorientowana na rynek sprzyjała, a nie zniechęcała do inwestycji krajowych i zagranicznych.

*O autorze: dr. Mihai Macowej ([email protected]) jest pracownikiem naukowym w Instytucie Ludwiga von Misesa w Rumunii.

Źródło: Artykuł został opublikowany przez Instytut MISES