W wieku 86 lat zmarł emir Kuwejtu Szejk Nawaf Al Ahmad Al Sabah

DUBAJ, Zjednoczone Emiraty Arabskie (AP) – rządzący emir Kuwejtu, 86-letni szejk Nawaf Al Ahmad Al Sabah, zmarł w sobotę po trzyletnich, powściągliwych rządach skupiających się na rozwiązaniu wewnętrznych problemów politycznych małego, bogatego w ropę kraju Konflikty.

Krótko przed ogłoszeniem tego przez ponurego urzędnika państwowa telewizja Kuwejtu włamała się do transmisji wersetów Koranu.

„Z wielkim smutkiem i smutkiem my – naród Kuwejtu, narody arabskie i islamskie oraz przyjazne narody świata – opłakujemy Jego Wysokość Emira Szejka Nawafa Al Ahmada Al Jabera Al Sabaha, który zmarł w imię swego Panie dzisiaj” – powiedział szejk Mohammed Abdullah Al Sabah, minister swojego dworu w Emirii, który odczytał krótkie oświadczenie.

Władze nie podały przyczyny śmierci.

Zastępca władcy Kuwejtu i jego przyrodni brat, 83-letni szejk Meshal Al Ahmad Al Jaber, uważani są za najstarszego księcia koronnego na świecie. Ma wkrótce przejąć władzę w Kuwejcie i reprezentuje jednego z ostatnich osiemdziesięcioletnich przywódców państw Zatoki Arabskiej.

Koniec listopada, Szejk Nawaf trafił do szpitala z powodu nieokreślonej choroby. Od tego czasu Kuwejt czekał na wieści o jego stanie zdrowia. Wcześniejsze wiadomości państwowe informowały, że w marcu 2021 r. udał się do Stanów Zjednoczonych na nieokreślone badania lekarskie.

Zdrowie przywódców Kuwejtu pozostaje drażliwą kwestią w kraju na Bliskim Wschodzie, który graniczy także z Irakiem i Arabią Saudyjską i gdzie za drzwiami pałaców toczą się walki wewnętrzne.

Ci z czasów życia szejka Nawafa, urodzeni zanim ropa całkowicie przekształciła Kuwejt z centrum handlowego w państwo naftowe, blakną z wiekiem. To oraz fakt, że inne państwa Zatoki Perskiej sprowadzają do władzy młodszych i bardziej pewnych siebie władców, wywiera rosnącą presję na Al Sabah, aby przekazał władzę następnemu pokoleniu.

W sąsiedniej Arabii Saudyjskiej powszechnie uważa się, że 87-letni król Salman przekazał codzienną władzę nad swoim krajem w ręce swojego 38-letniego syna, księcia koronnego Mohammeda bin Salmana.

Szejk Nawaf został zaprzysiężony na emira w 2020 r. w obliczu pandemii wirusa koronowego po śmierci swojego zmarłego poprzednika Szejk Sabah Al Ahmad Al Sabah. W całym regionie dało się odczuć wielkie i głębokie wzruszenie po stracie szejka Sabaha, znanego ze swojej dyplomacji i utrzymywania pokoju.

Szejk Nawaf był wcześniej ministrem spraw wewnętrznych i obrony Kuwejtu. Jego los polityczny nigdy nie był pewny, mimo że był częścią rządzącej rodziny Al-Sabah. Jako minister obrony szejk Nawaf nadzorował szybki upadek swoich sił zbrojnych podczas inwazji irackiego dyktatora Saddama Husajna na jego kraj w sierpniu 1990 r. Był powszechnie krytykowany za swoje decyzje podczas wojny.

W liście do ówczesnego władcy kraju podobno stwierdzono, że szejk Nawaf nakazał załogom czołgów nie strzelać do zbliżających się sił irackich. Uzasadnienie rzekomego zarządzenia pozostaje niejasne. Po latach wojny z Iranem zaprawione w bojach siły Iraku z łatwością pokonały kraj.

Wielonarodowe siły dowodzone przez USA wypędziły później Irakijczyków z Kuwejtu w ramach operacji Pustynna Burza. Al Sabah nigdy nie opublikował wyników swoich dochodzeń w sprawie działań rządu związanych z inwazją.

„Naszym głównym celem jest wyzwolenie. „Po powrocie naprawimy własny dom” – powiedział szejk Nawaf w 1991 roku. „Trzeba się zreformować i naprawić wszystkie poprzednie błędy”.

Groziła mu degradacja i przez około dziesięć lat później nie piastował stanowiska na szczeblu gabinetu, zamiast tego pełnił funkcję zastępcy szefa Gwardii Narodowej. Nawet po powrocie analitycy nie uważali go za szczególnie aktywnego w rządzie, choć jego powściągliwa postawa spodobała się później części Kuwejtczyków, którzy ostatecznie odeszli od swoich wojennych dokonań.

Szejk Nawaf był dla emira w dużej mierze niekontrowersyjnym wyborem, chociaż jego podeszły wiek doprowadził analityków do przekonania, że ​​jego kadencja będzie krótkotrwała. Była to trzecia najkrótsza kadencja spośród wszystkich emirów od czasu panowania Al Sabaha nad Kuwejtem od 1752 roku.

Podczas swojej kadencji skupiał się na kwestiach wewnętrznych, gdyż naród zmagał się ze sporami politycznymi – w tym zmianami w systemie opieki społecznej w Kuwejcie – które uniemożliwiały szejkowi zaciągnięcie długów. To sprawiło, że krajowi niewiele pozostało do płacenia zawyżonych pensji w sektorze publicznym, pomimo generowania ogromnego bogactwa dzięki złożom ropy.

W 2021 r. szejk Nawaf wydał długo oczekiwany dekret o amnestii. Ułaskawienia i zmniejszenie wyroków przez prawie trzech tuzinów kuwejckich dysydentów, aby załagodzić poważny konflikt rządowy. Na krótko przed chorobą wezwał do zorganizowania kolejnych wyborów, aby przełamać impas polityczny, który również doprowadził do przeprowadzenia w Kuwejcie trzech odrębnych wyborów parlamentarnych pod jego rządami.

„Zasłużył na swój tytuł – ma tu przezwisko, nazywają go „Emirem ułaskawień”” – powiedział Bader al-Saif, adiunkt historii na Uniwersytecie w Kuwejcie. „Nikt we współczesnej historii Kuwejtu nie posunął się tak daleko, aby wyciągnąć rękę na drugą stronę i otworzyć się”.

Kuwejt uważany jest za kraj z najbardziej wolnym parlamentem w Zatoce Perskiej, co stosunkowo pozwala na wyrażanie odrębnych opinii.

Tymczasem państwa Rady Współpracy Zatoki Perskiej, w tym Katar, Arabia Saudyjska i Zjednoczone Emiraty Arabskie, przywróciły stosunki po latach bojkotu Doha, łagodząc napięcia regionalne i umożliwiając szejkowi Nawafowi skupienie się na sprawach w swoim kraju.

Brytyjski premier Rishi Sunak złożył kondolencje.

„Jego Wysokość był wielkim przyjacielem Wielkiej Brytanii i będziemy z radością wspominać wszystko, co zrobił dla naszych dwustronnych stosunków oraz swoją pracę na rzecz promowania stabilności na Bliskim Wschodzie” – oznajmił Sunak w oświadczeniu wydanym przez jego biuro.

Kuwejt, kraj liczący około 4,2 miliona mieszkańców, nieco mniejszy od stanu New Jersey w USA, ma szóste co do wielkości znane zasoby ropy naftowej na świecie.

Jest lojalnym sojusznikiem USA od wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku. Kuwejt jest domem dla około 13 500 amerykańskich żołnierzy w kraju i siedzibą armii amerykańskiej na Bliskim Wschodzie.

—-

Współpracująca pisarka prasowa Jill Lawless z Londynu przyczyniła się do powstania tego raportu