Twitter bardziej odporny na teorie spiskowe, badania pokazują

Nowe badanie pokazuje, że Twitter jest najbardziej odporny na teorie spiskowe ze wszystkich platform mediów społecznościowych w czasie pandemii COVID-19.

Podczas pandemii koronawirusa media społecznościowe stały się kluczowym kanałem dezinformacji, fałszywych wiadomości, propagandy, irracjonalnych teorii i ostatecznie polaryzacji użytkowników.

Nowe europejskie badanie, prowadzone przez greckiego badacza, wykazało, że wśród mediów społecznościowych medium, które wykazuje największą odporność na teorie spiskowe i irracjonalność, jest Twitter.

Naukowcy z 19 europejskich uniwersytetów pod kierownictwem profesora Digital Governance Yannisa Theocharisa z Politechniki w Monachium przeanalizowali dane z 16 krajów europejskich i Izraela przed pandemią iw jej trakcie.

W badaniu zbadano rolę Facebooka, Twittera, YouTube i innych platform i aplikacji, takich jak WhatsApp, w rozpowszechnianiu teorii spiskowych. Wyniki zostały opublikowane w czasopiśmie Nowe media i społeczeństwo.

Grecja powyżej średniej europejskiej na „indeksie spisku”

Badanie posiada indeks zwany „wskaźnik spiskowy”, który pokazuje poziom wiary w teorie spiskowe wśród populacji.

Badanie plasuje Grecję – wraz z Rumunią, Polską, Węgrami i Izraelem – jako kraje, w których „wskaźnik spisku” jest powyżej średniej europejskiej.

Kraje poniżej średniej pod tym względem to Austria, Dania, Niemcy, Holandia, Norwegia, Szwecja, Szwajcaria i Wielka Brytania.

Pozostałe cztery kraje europejskie – Belgia, Francja, Włochy i Hiszpania – wypadły średnio według indeksu. Ogólnie rzecz biorąc, ludzie w krajach Europy Wschodniej są najbardziej skłonni do przyjęcia teorii spiskowych.

Na drugim końcu spektrum znajdują się kraje skandynawskie, najmniej, natomiast kraje śródziemnomorskie znajdują się gdzieś pośrodku, przy czym Grecja jest najbardziej podatna na takie teorie.

Trzy teorie spiskowe dotyczące COVID-19

W 17 krajach przeprowadzono ankietę na podstawie trzech teorii spiskowych dotyczących COVID-19, aby ocenić, w jakim stopniu przekonania te są powszechne w każdym kraju.

Rumunia miała wątpliwy zaszczyt być zdecydowanie mistrzem teorii spiskowych, z Polską na drugim miejscu, Węgrami na trzecim i Grecją na czwartym, wraz z Izraelem.

Ankieta wykazała, że ​​Twitter jest medium społecznościowym o szczególnych cechach, takich jak skupianie się na wiadomościach, więc napotyka na zwiększoną presję społeczną dotyczącą treści swoich postów.

Zmniejsza to częstotliwość rozpowszechniania fałszywych, niedokładnych, niezweryfikowanych i „alternatywnych” informacji (które często są fałszywymi wiadomościami) za pośrednictwem tej konkretnej platformy.

Niektóre platformy zachęcają do teorii spiskowych

Badacze zwrócili uwagę, że nie wszystkie platformy wspierają teorie spiskowe w takim samym stopniu.

Na Twitterze treść takich teorii może zostać szybko zdemistyfikowana lub ewentualnie wyciszona przez informacje lepszej jakości lub przez dużą liczbę osób gotowych wkroczyć, aby szybko skorygować błędne informacje.

Ponadto, według badania, użytkownicy Twittera mają ponadprzeciętny poziom wykształcenia i większą skłonność do wyszukiwania prawdziwych wiadomości w porównaniu z innymi platformami.

Z kolei na Facebooku czy WhatsApp, gdzie między użytkownikami są bliższe więzi, takie jak rodzina czy przyjaciele, użytkownicy nie kontrolują w takim samym stopniu obiegu informacji o wątpliwej treści.

Fakt ten został wzmocniony podczas pandemii COVID-19. Podczas gdy fałszywe wiadomości krążyły w Internecie od samego początku, pandemia wywołała eksplozję dezinformacji i teorii spiskowych, wynika z badania.

Dlatego Światowa Organizacja Zdrowia ukuła termin „infodemia”, aby opisać tę równoległą „epidemię dezinformacji”.

Kim jest Yannis Theocharis?

Yannis Theocharis jest profesorem i kierownikiem ds. zarządzania cyfrowego w School of Governance / Wydziale Nauk Politycznych na Politechnice w Monachium.

Jego zainteresowania badawcze i dydaktyczne dotyczą mediów cyfrowych i partycypacji politycznej, komunikacji politycznej i obliczeniowych nauk społecznych.

Jego aktualna praca skupia się na dwóch powiązanych ze sobą tematach: nierówności partycypacyjnej i normalizacji nieuprzejmości w przestrzeniach internetowych.

Pierwsza linia jego badań skupia się na badaniu podłużnego wpływu korzystania z mediów społecznościowych na uczestnictwo w życiu politycznym – i szerzej na demokrację – przy użyciu danych panelowych i metod eksperymentalnych.

Drugi nurt jej badań wykorzystuje dane z mediów społecznościowych i bada nieobywatelne interakcje między obywatelami a politykami w mediach społecznościowych.

Najnowsze badania Theocharisa dotyczyły rozpowszechniania teorii spiskowych za pośrednictwem mediów społecznościowych.

Jego najnowsza książka, „Partycypacja polityczna w zmieniającym się świecie”, bada konceptualne i empiryczne zagadnienia w badaniu partycypacji politycznej, z naciskiem na to, jak media cyfrowe wpłynęły na uczestnictwo w życiu politycznym.