Turystyka medyczna: naukowe spojrzenie z Polski | Magazyn turystyki medycznej | Podróż medyczna

Badania naukowe dają uzasadnione podstawy sądzić, że turystyka medyczna stanie się w XXI wieku istotnym elementem gospodarki światowej i produktem eksportowym o szczególnym znaczeniu w Polsce.
‍

Turystyka medyczna jest już uważana za fenomen naszych czasów. Wielu badaczy wskazuje nie tylko na ogromny potencjał, ale także na istotną rolę, jaką turystyka medyczna odgrywa w lokalnym lub regionalnym rozwoju gospodarczym (Rab-Przybyłowicz, 2008; Białk-Wolf, 2010; Klich, 2012; Lubowiecki-Vikuk i Bosiacki, 2012 ; Rab-Przybyłowicz, 2012; Borek, 2013; Religioni & Religioni, 2015).
‍

Zagraniczni pacjenci wydali w 2009 roku w Polsce na turystykę medyczną około 200 mln dolarów. Dwa lata później liczba ta wzrosła o 20%. Nie dziwi fakt, że rząd zdecydował się na włączenie turystyki medycznej do „Strategii rozwoju turystyki w Polsce na lata 2007-2013” ​​i będzie rozważał możliwość ekspansji tego sektora w nadchodzących latach (Lubowiecki-Vikuk, 2013).
‍

Pomimo tej zależności turystyka medyczna w Polsce jest jeszcze w powijakach, a zależności są dość złożone i wielokierunkowe (Lubowiecki-Vikuk i Rab-Przybyłowicz, 2015). Aby stworzyć i normalizować rynek, należy podjąć szereg wspólnych działań, wykraczających poza sam marketing i obejmujących wsparcie ze strony administracji i instytucji branżowych oraz współpracę wielostronną, bez której rozwój turystyki medycznej będzie trudniejszy.
‍

Ekonomiści – a nie badacze nauk humanistycznych, nauk o Ziemi, nauk medycznych i nauk o zdrowiu czy kultury fizycznej – w dalszym ciągu zajmują się turystyką medyczną. Badania prowadzone od 2008 roku są jednak fragmentaryczne i obejmują wybrane miasta lub regiony w Polsce i nie mają charakteru kompleksowego.
‍

Zasługi badawcze

Badanie to nie jest pozbawione zalet. W Polsce badania regionalne pomogą dostosować podaż i popyt na rynkach współczesnej turystyki medycznej. Dlatego tworzenie inicjatyw klastrowych, a konkretnie klastrów sieciowych, jest kluczowe dla rozwoju sektora (Bobowski i Haberla, 2014; Lubowiecki-Vikuk i Rab-Przybyłowicz, 2015). Klastry synergizują naukę, otoczenie biznesowe i przedstawicieli kadry kierowniczej, którą należy tak postrzegać (Puchnarewicz, 2008; Niezgoda i Kowalska, 2015).
‍

W głęboko zakorzenionej definicji, przez turystykę zdrowotną rozumie się każdy rodzaj podróży podejmowanej przez pacjenta poza miejsce zamieszkania na dzień lub dłużej, w celu zregenerowania zdrowia fizycznego lub psychicznego, poprawy urody lub poddania się zabiegom lub operacjom. Kliniki reklamują zabiegi poprzez turystykę uzdrowiskową (Łęcka 2003), turystykę uzdrowiskową i wellness oraz turystykę medyczną (Lubowiecki-Vikuk, 2012).
‍

W tym ujęciu turystyka medyczna jest świadomą działalnością, w ramach której podróżujący (turysta medyczny) zamierza skorzystać ze świadczeń zdrowotnych – w swoim kraju lub za granicą – w celu utrzymania (lub poprawy) stanu zdrowia i/lub wyglądu.Estetyka ciała , co czasami łączy się z relaksem, regeneracją sił fizycznych i psychicznych, zwiedzaniem i rozrywką (Lubowiecki-Vikuk, 2010).

Według Polskiego Instytutu Badań i Rozwoju Turystyki Medycznej (IBiRTM) turystykę medyczną należy utożsamiać z wyjazdem z miejsca zamieszkania – zwłaszcza poza granice tego kraju – w celu skorzystania z usług medycznych zawartych w oferowanym pakiecie turystycznym. w danym miejscu docelowym.
‍

Turystyka medyczna pełni określone funkcje o charakterze edukacyjnym, etnicznym, poznawczym, gospodarczym czy politycznym i wiąże się z zagadnieniami związanymi z wypoczynkiem i zdrowiem oraz konfiguracją przestrzeni. Dysfunkcje obejmują kontrowersyjne aspekty turystyki medycznej.

Skomplikowana koncepcja samej turystyki medycznej powoduje liczne sprzeczności, które rodzą pytania, czy każdy wyjazd zagraniczny – w tym transgraniczna opieka zdrowotna (Piotrowska i in., 2014) – oraz korzystanie z jakiejkolwiek usługi medycznej lub okołomedycznej powinno być brane pod uwagę Turystyka medyczna. .
‍

Ponadto turystykę medyczną dzieli się na turystykę stomatologiczną, turystykę reprodukcyjną, turystykę aborcyjną, specjalistyczną turystykę medyczną (w tym turystykę chirurgiczną, turystykę bariatryczną i lipoturystykę), turystykę farmaceutyczną, turystykę eutanazyjną, turystykę uzdrowiskową, turystykę onkologiczną i transplantacyjną (Lubowiecki-Vikuk, 2015). ).
‍

Większość z tych kategorii stwarza napięcia dotyczące aspektów ekonomicznych, religijnych, moralnych, kulturowych i społecznych. Zjawisko turystyki medycznej staje się coraz popularniejszym tematem badań naukowych i debat, szczególnie w aspekcie uwarunkowań prawnych, politycznych i bioetycznych.

Przykładem są wnioski z badania dotyczącego rozwoju turystyki farmaceutycznej w południowej Polsce (Lubowiecki-Vikuk i Mucha, 2015). Zakup leków, takich jak narkotyki czy awaryjne środki antykoncepcyjne przez cudzoziemców, jest przedmiotem szerokiej dyskusji.
‍

Polscy naukowcy stosunkowo mało uwagi poświęcają turystyce medycznej, co może wynikać z faktu, że dostęp do tych zagadnień jest dość ograniczony, gdyż z reguły ci pacjenci (polscy i zagraniczni) korzystają z usług świadczonych przez niepubliczne podmioty lecznicze, które ostro konkurują przeciwko sobie.

Z tego powodu badania mają charakter fragmentaryczny i nie ukazują pełnego profilu socjodemograficznego (Rasińska i Siwiński, 2014). Nawet liczba turystów medycznych – wraz z osobami im towarzyszącymi – jest jedynie szacunkowa. Dlatego tak trudno jest określić, kim są turyści medyczni w Polsce oraz określić ich potrzeby i preferencje.
‍

Z raportów z lat 2011-2014 wynika, że ​​na rynku turystyki medycznej, obok Wielkiej Brytanii i Niemiec, dominowali polscy obywatele (Lubowiecki-Vikuk i Rab-Przybyłowicz, 2015). Do Polski na zabiegi przyjechali także obywatele Irlandii, Stanów Zjednoczonych, Holandii, Norwegii, Danii i Szwecji.

Oprócz Unii Europejskiej odwiedził segment turystów medycznych ze Wspólnoty Niepodległych Państw (Rosja, Ukraina, Kazachstan i Uzbekistan) oraz Zatoki Perskiej (Zjednoczone Emiraty Arabskie, Arabia Saudyjska i Kuwejt). W 2014 roku z usług aptek na południu Polski skorzystało ponad 40,5 tys. pacjentów zagranicznych (głównie mężczyzn).

Konsumenci podróżowali z Wielkiej Brytanii, Niemiec, Rosji, Czech i rzadziej krajów azjatyckich (Lubowiecki-Vikuk i Mucha, 2015). Na decyzje wpływają zamożność, dostępność określonych usług medycznych oraz różnice międzykulturowe (Main, 2014). Różnorodność międzykulturowa wpływa zarówno na poziom i jakość usług świadczonych turystom medycznym w Polsce, jak i na wielkość i dynamikę rynku.

Badania wskazują na potrzebę szkolenia personelu medycznego i w związku z tym uwzględniania indywidualnych kursów dla facylitatorów turystyki medycznej (Lubowiecki-Vikuk, 2012). Szkolenia umożliwiłyby zdobycie określonej wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych niezbędnych w profesjonalnej obsłudze turystów medycznych.
‍

Niestety, analizy polskich badaczy nie pozwalają na opracowanie jednoznacznych wskaźników tej formy turystyki. Stanowi to ogromne wyzwanie dla badaczy w prowadzeniu analiz mających na celu określenie poszczególnych elementów rynku turystyki medycznej.

W szczególności: wskazać profil socjodemograficzny turystów medycznych (polskich i zagranicznych), scharakteryzować ich styl życia, wzorce zachowań jako konsumentów oraz w działaniach związanych z wypoczynkiem i regeneracją zdrowia (przed wyjazdem medycznym i po nim); określić poziom i profil wydatków i przychodów związanych z rynkiem; ustalić wpływ megatrendów cywilizacyjnych na dynamikę rozwoju rynku i czynniki go utrudniające; określić analizę marketingową, prawną i ekonomiczną funkcjonowania i funkcjonowania przedsiębiorstw na rynku; regulują stopień zarządzania jakością produktów turystyki medycznej.
‍

Zobacz referencje na http://ibirtm.pl/publikacje-baza-wiedzy/artykuly-naukowe/

O autorze

Adrian P. Lubowiecki-Vikuk, posiadający doktorat. doktor wychowania fizycznego, adiunkt w Instytucie Geografii na Wydziale Wychowania Fizycznego, Zdrowia i Turystyki Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Jego zainteresowania naukowe obejmują czynniki wpływające na społeczną działalność sportową i turystyczną, współczesne trendy w sporcie i turystyce oraz turystykę medyczną.