Trzecie oświadczenie w sprawie wojny Rosji z Ukrainą i międzynarodowego sportu

Tekst poniższego oświadczenia został uzgodniony przez Ministrów Sportu lub ich odpowiedników z krajów i osób wymienionych na końcu oświadczenia.

Tekst początkowy:

Ministrowie i wyżsi urzędnicy z naszej wspólnej grupy narodów spotkali się w piątek 10 lutego. Byliśmy zaszczyceni, że dołączył do nas prezydent Zełenski, który nakreślił trwającą dewastację Ukrainy, w tym jej infrastruktury sportowej i sportowców, w wyniku niesprowokowanej i nieuzasadnionej kampanii wyborczej Rosji, wspieranej przez białoruski rząd.

Potwierdziliśmy dwie wcześniejsze wspólne deklaracje naszych narodów z 8 marca 2022 r. i 4 lipca 2022 r. oraz omówiliśmy deklarację Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOl) z 25 stycznia 2023 r.

Z zadowoleniem przyjęliśmy potwierdzenie i wzmocnienie istniejących sankcji przez MKOl, a jego oświadczenie zobowiązało się do okazania solidarności i wsparcia ukraińskim sportowcom i Ukraińskiemu Komitetowi Olimpijskiemu.

Chociaż uznajemy autonomię federacji sportowych, biorąc pod uwagę trwającą inwazję i dewastację Ukrainy, zgadzamy się, że propozycja MKOl, aby znaleźć drogę powrotu do rywalizacji dla poszczególnych rosyjskich i białoruskich sportowców, budzi wiele pytań i obaw.

W swoim oświadczeniu z 28 lutego 2022 r. MKOl zalecił, aby rosyjscy i białoruscy sportowcy nie startowali, po części dlatego, że „wielu sportowców z Ukrainy jest niepełnosprawnych [participating in sport events] z powodu ataku na ich kraj.” Tam, gdzie takie wykluczenie nie było możliwe w krótkim czasie z powodów organizacyjnych lub prawnych, MKOl zalecił przyjmowanie obywateli Rosji lub Białorusi tylko jako sportowców neutralnych i niepokazujących żadnych symboli narodowych, kolorów, flag ani hymnów.

Zauważyliśmy, że od czasu tego oświadczenia sytuacja na Ukrainie tylko się pogorszyła. Biorąc pod uwagę, że sytuacja dotycząca rosyjskiej agresji na Ukrainie nie uległa zmianie oraz w imię uczciwości i solidarności z ukraińskimi sportowcami, których obiekty zostały zniszczone i którzy musieli opuścić swój kraj (lub w nim pozostać), mocno wierzymy w walkę o obronę Ukrainy, na której bardzo wielu straciło życie), nie ma praktycznego powodu, aby odstąpić od reżimu wykluczenia rosyjskich i białoruskich sportowców określonego przez MKOl w oświadczeniu z 28 lutego 2022 r.

Zauważyliśmy również, że Rosja swoimi decyzjami, działaniami i ciągłą inwazją złamała olimpijski rozejm, który od 1993 roku konsekwentnie popiera Zgromadzenie Ogólne ONZ.

W naszym wspólnym oświadczeniu z dnia 4 lipca 2022 r. uznaliśmy, w odniesieniu do zasady niedyskryminacji, że obywatele Rosji i Białorusi mogą konkurować jako osoby „neutralne”, na warunkach zapewniających, że wyraźnie nie reprezentują swoich państw.

Jednak w Rosji i na Białorusi sport i polityka są ze sobą ściśle powiązane. Mamy poważne obawy co do tego, jak wykonalne jest dla rosyjskich i białoruskich olimpijczyków rywalizowanie jako „neutralni” – na warunkach MKOl nieutożsamiających się z ich krajem – kiedy są bezpośrednio finansowani i wspierani przez ich państwa (w przeciwieństwie do, na przykład, zawodowych sportowców ). tenisista).

Niepokój budzą również silne powiązania i powiązania między rosyjskimi sportowcami a rosyjskim wojskiem. Dlatego nasze wspólne podejście nigdy nie polegało na dyskryminacji wyłącznie ze względu na narodowość, ale MKOl musi zająć się tymi poważnymi obawami.

Dopóki te fundamentalne kwestie i znaczący brak jasności i konkretnych szczegółów dotyczących wykonalnego modelu „neutralności” nie zostaną rozwiązane, nie zgadzamy się, że rosyjscy i białoruscy sportowcy powinni mieć możliwość ponownego startowania w zawodach. Biorąc pod uwagę stanowisko MKOl, że ostateczne decyzje nie zostały jeszcze podjęte, wzywamy MKOl do zajęcia się problemami zidentyfikowanymi przez wszystkie kraje i do ponownego rozważenia swojej propozycji. Zauważamy również, że Rosja i Białoruś są w swoich rękach, aby utorować drogę do pełnego powrotu swoich sportowców do międzynarodowej społeczności sportowej poprzez zakończenie wojny, którą rozpoczęli.

Podpisane przez następujących ministrów lub ich odpowiedników:

Austria: Wicekanclerz Werner Kogler, Minister Kultury i Sztuki, Służby Cywilnej i Sportu

Belgia: Ben Weyts, wicepremier i minister ds. dobrostanu zwierząt, peryferie Brukseli, edukacja i sport rządu flamandzkiego. Niniejszy podpis zobowiązuje Wspólnotę Flamandzką, Wspólnotę Francuskojęzyczną oraz Wspólnotę Niemieckojęzyczną Belgii

Kanada: Czcigodna Pascale St-Onge, Minister Sportu

Chorwacja: dr. Nikolina Brnjac, Minister Turystyki i Sportu

Cypr: Prodromos Prodromou, Minister Edukacji, Sportu i Młodzieży

Republika Czeska: Vladimír Balaš, Minister Edukacji, Młodzieży i Sportu; Ondřej Šebek, Prezes Narodowej Agencji Sportu

Dania: Jakob Engel-Schmidt, Minister Kultury

Estonia: Piret Hartman, minister kultury

Finlandia: Petri Honkonen, minister nauki i kultury

Francja: Amélie Oudéa-Castéra, minister sportu oraz igrzysk olimpijskich i paraolimpijskich

Niemcy: Mahmut Özdemir poseł, parlamentarny sekretarz stanu w Federalnym Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Ojczyzny

Grecja: Lefteris Avgenakis, wiceminister kultury i sportu odpowiedzialny za sport

Islandia: Ásmundur Einar Daðason, Minister Edukacji i Dzieci

Irlandia: Thomas Byrne, Minister Stanu ds. Sportu i Wychowania Fizycznego

Włochy: Andrea Abodi, Minister Sportu i Młodzieży

Japonia: JE NAGAOKA Keiko, Minister Edukacji, Kultury, Sportu, Nauki i Technologii

Republika Korei: HE PARK Bo Gyoon, Minister Kultury, Sportu i Turystyki

Łotwa: Anda Čakša, Minister Edukacji i Nauki

Liechtenstein: JE Dominique Hasler, Minister Spraw Zagranicznych, Edukacji i Sportu

Litwa: dr. Jurgita Šiugždinienė, minister edukacji, nauki i sportu

Luksemburg: Georges Engel, Minister Sportu

Malta: Hon Clifton Grima, Minister Edukacji, Sportu, Młodzieży, Badań Naukowych i Innowacji

Holandia: Conny Helder, minister ds. opieki i sportu

Nowa Zelandia: Hon Grant Robertson, Minister Sportu i Rekreacji

Norwegia: Anette Trettebergstuen, minister kultury i równości

Polska: Kamil Bortniczuk, Minister Sportu i Turystyki

Portugalia: João Paulo Correia, sekretarz stanu ds. młodzieży i sportu

Rumunia: minister sportu Carol-Eduard Novak

Słowacja: Ján Horecký, Minister Edukacji, Nauki, Badań Naukowych i Sportu Republiki Słowackiej

Słowenia: Matjaž Han, Minister Gospodarki, Turystyki i Sportu

Hiszpania: Miquel Octavi Iceta i Llorens, Minister Kultury i Sportu

Szwecja: Jakob Forssmed, Minister Spraw Społecznych i Zdrowia Publicznego

Wielka Brytania: The Rt Hon Lucy Frazer KC MP, Sekretarz Stanu ds. Kultury, Mediów i Sportu

Stany Zjednoczone Ameryki: Lee Satterfield, zastępca sekretarza stanu ds. edukacji i kultury

ostateczny tekst.

Aby uzyskać więcej informacji, prosimy o kontakt z Biurem ds. Edukacji i Kultury, [email protected].