Gospodarka
Trwające podziały gospodarcze w Europie Środkowo-Wschodniej
Obywatele Europy Środkowo-Wschodniej nadal zmagają się ze statusem drugiej kategorii, ponieważ widzą swoją siłę nabywczą znacznie niższą niż w innych państwach członkowskich UE.
Europa Środkowo-Wschodnia (CEE) miała jedną z największych ścieżek wzrostu gospodarczego w Europie od czasu przystąpienia do UE. Umożliwiło to masowy proces konwergencji, który nie byłby możliwy poza jednolitym rynkiem.
Status państwa członkowskiego UE przyniósł nie tylko dostęp do rynku i fundusze unijne, ale także duży napływ BIZ. Te lokomotywy wzrostu gospodarczego stworzyły istotną dynamikę zmian dla regionu. Nie udało się jednak stworzyć wspólnego dobrobytu.
Bardzo obszerna literatura akademicka i wystąpienia publiczne wskazują na niepowodzenia instytucjonalne w Europie Środkowo-Wschodniej oraz na to, jak korupcja lub słabe zdolności osłabiły potencjał gospodarczy regionu. Chociaż niektóre z nich mogą być prawdą, jest to mniej istotne niż model gospodarczy, który nie zapewnia zrównoważonego, zrównoważonego wzrostu.
Obywatele Europy Środkowo-Wschodniej wciąż zmagają się ze statusem drugiej kategorii, ponieważ widzą, że ich siła nabywcza jest znacznie niższa niż w innych państwach członkowskich UE i jeszcze bardziej spada w czasie trwającego kryzysu. PKB na mieszkańca w Europie Środkowo-Wschodniej wynosi mniej niż połowę średniej UE, aw całym regionie utrzymują się duże dysproporcje między poszczególnymi krajami.
Czarna lista nierówności w Europie Środkowo-Wschodniej
Współczynniki GINI w Europie Środkowo-Wschodniej były podobne do tych w Europie Południowej na początku 2010 roku, ale dekadę później tylko kilka krajów Europy Środkowo-Wschodniej pozostaje na czarnej liście krajów o wysokim poziomie nierówności – Rumunia, Bułgaria, Litwa i Łotwa.
Inne, jak państwa wyszehradzkie i Estonia, były znacznie mądrzejsze w rozwijaniu wewnętrznych procesów wzrostu, aby podwoić szanse na integrację gospodarczą. Polska wypracowała model silnie zorientowany na rozwój, oparty na dużym rynku krajowym i zdecentralizowanej strukturze, wspierający lokalną dynamikę wzrostu gospodarczego.
Estonia wykorzystała swój napędzany innowacjami rozwój gospodarczy, aby objąć produkcję o wyższej wartości dodanej, podczas gdy Węgry osiągnęły ten sam wynik, wykorzystując swoje silne powiązania polityczne z bawarskimi inwestycjami motoryzacyjnymi. Republika Czeska zawsze była głównym celem bezpośrednich inwestycji zagranicznych w regionie, ale jej rządowa strategia inwestycyjna również była ustrukturyzowana i systematyczna.
Jednak pomijając łączne nierówności, rzeczywistość terytorialna jest naprawdę podzielona w większości krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Z jednej strony istnieje dobrze prosperująca elita miejska, ciesząca się wszystkimi przywilejami bycia Europejczykiem, z drugiej wiejski prekariat, który nie ma dostępu do ochrony socjalnej zapewnianej w zachodnich państwach członkowskich.
Opuszczone miejsca znajdują się w całej Europie, ale cechą charakterystyczną ubóstwa w Europie Środkowo-Wschodniej jest to, że są one znacznie bardziej podatne na podstawowe niezaspokojone potrzeby – od porzucania szkoły po bardzo wysoki poziom zgonów, którym można zapobiec, od ubóstwa energetycznego po wyludnienie i więcej fal emigracji, handel ludźmi do tak, również w 2022 r., głód.
Ważna jest wizja narodowa. Choć podejście UE do rozwiązywania problemów społecznych jest systematyczne (podobnie jak Europejski filar praw socjalnych), to nadal do państw członkowskich należy opracowanie i wdrożenie planów działania na rzecz rozwoju gospodarczego.
Dzięki większej elastyczności i dostępnemu finansowaniu UE nie ma lepszego czasu na wdrażanie krajowych modeli wzrostu, które uwzględniają konkretne krajowe i lokalne wyzwania i możliwości. Zatrudnienie i innowacje powinny być dwoma priorytetowymi celami takich planów, specjalnie dostosowanych do potrzeb Europy Środkowo-Wschodniej, obok naszego wspólnego europejskiego dążenia do cyfrowej i zielonej transformacji.
Plany krajowe mogą i powinny opracować wizję wykraczającą poza reaktywne plany naprawy i odporności (RRP) powiązane z wysoce szczegółowymi instrumentami finansowymi. Chociaż RRF zapewniają ważną kombinację reform i inwestycji – podejście kija i marchewki – są one koniecznym, ale niewystarczającym warunkiem dla krajów Europy Środkowo-Wschodniej, aby zapewnić sobie zrównoważoną przyszłość.
Poza podziałem miejsko-wiejskim
Europa Środkowo-Wschodnia musi wybiegać daleko poza różnice między miastem a wsią. Nie wszystkie miasta mogą być motorami wzrostu, ponieważ wiele drugorzędnych miast w regionie zmaga się z tendencją do kurczenia się, co skutkuje niższą jakością życia, podobnie jak na zubożałych obszarach wiejskich. Natomiast obszary wiejskie, które korzystają z ogromnych możliwości agrobiznesu lub pracy zdalnej, osiągają znacznie wyższą jakość życia ludności niż w wielu ośrodkach miejskich.
Możliwości kontekstowe są cenne. Bułgaria zamierza przystąpić do strefy euro w 2024 roku, co nie zmieni jej polityki pieniężnej ze względu na długą historię sztywnej waluty, ale wzmocni jej pozycję w unijnym procesie podejmowania decyzji gospodarczych.
Rumunia nie może się doczekać wejścia do strefy Schengen wraz z Bułgarią i członkostwa w OECD.
Dla wszystkich krajów Europy Środkowo-Wschodniej ciągły proces zmiany lokalizacji przyjaźni lub sojuszników oraz przekierowania handlu może zapewnić istotne możliwości rozwoju. To z kolei wymaga narodowej dalekowzroczności i umiejętności działania w formie dyplomacji ekonomicznej.
Ten artykuł pojawił się po raz pierwszy w Raport dotyczący zrównoważonego rozwoju na temat przyszłości wschodzącej Europy, opublikowanym przez Emerging Europe w ramach programu Future of Emerging Europe. Możesz pobrać bezpłatną kopię tutaj.
W przeciwieństwie do wielu platform informacyjnych i informacyjnych Wschodząca Europa można czytać i zawsze będzie. Tutaj nie ma paywalla. Jesteśmy niezależni, nie jesteśmy związani ani nie reprezentujemy żadnej partii politycznej ani organizacji biznesowej. Chcemy jak najlepiej dla wschodzącej Europy, niczego więcej i niczego mniej. Twoje wsparcie pomoże nam w dalszym rozpowszechnianiu informacji o tym niesamowitym regionie.
Możesz przyczynić się tutaj. Wielkie dzięki.
„Piwny maniak. Odkrywca. Nieuleczalny rozwiązywacz problemów. Podróżujący ninja. Pionier zombie. Amatorski twórca. Oddany orędownik mediów społecznościowych.”