Nauka
Triennale Brugia 2021: TraumA – Ogłoszenia
Triennale Architektury i Sztuki Współczesnej w Brugii
Długa Twierdza 112
8200 Brugia
Belgia
T +32 50 45 50 02
Od 8 maja do 24 października 2021 roku Brugia po raz kolejny staje się gospodarzem eksploracji współczesnej sztuki i architektury. Podczas trzeciej edycji Bruges Triennale 13 artystów i architektów prezentuje nowe tymczasowe instalacje w historycznym centrum miasta Światowego Dziedzictwa. Tematem tej trzeciej edycji jest Uraz— Dzięki temu Triennale przenosi uwagę z przestrzeni publicznej na szereg ukrytych wymiarów miasta i jego mieszkańców.
Triennale w Brugii to tematyczna wystawa z kreacjami artystów i architektów w przestrzeni publicznej. Triennale w Brugii 2021 wybiera przemówienie polifoniczne, w którym jest miejsce na wyobraźnię, piękno, ciemność i uczestnictwo.
Wystawa bada przestrzeń odczuwalną i podskórną oraz subiektywne doświadczenie miasta, napędzane przeszłością i teraźniejszością, snem i koszmarem. Ta edycja bada granicę między widzialnym a ukrytym. Między prywatnym a publicznym. Jednocześnie odpowiada także na obraz Brugii oparty na dziewiętnastowiecznym postrzeganiu „Bruges-la-Morte” jako miasta symbolicznego.
Zespół kuratorski, w skład którego wchodzą Till-Holger Borchert, Santiago De Waele, Michel Dewilde i Els Wuyts, wyselekcjonował 13 artystów i architektów, z których każdy na swój sposób reaguje na temat Uraz.
Artyści ci tworzą rzeźbiarskie, architektoniczne i organiczne kreacje, które odpowiadają złożoności, wszechstronności i dynamice Brugii, przeszukując zaułki i tylne bramy, aby zobaczyć, co dzieje się na dziedzińcach i placach budowy pozornie idealnego miasta Brugia. Jego interwencje i tymczasowe kreacje prowadzą dialog z miastem, jego mieszkańcami i gośćmi. Fakt, że niektóre kreacje angażują mieszkańców Brugii w proces twórczy, czyni tę historię jeszcze bardziej fascynującą. Oprócz szlaku sztuki motywy Uraz będzie również obecny na wystawie w rozporządzenie: porowate miasto.
Artyści i architekci gościnni:
Amanda Browder (USA)
Instalacja Amandy Browder dobre zbiegi okoliczności w wysublimowany sposób łączy teraźniejszość z przeszłością. Praca składa się z czterech instalacji: stałej instalacji w Verversdijk i trzech tymczasowych instalacji w różnych lokalizacjach. Cyfrowa instalacja tekstylna w Verversdijk w wysublimowany sposób łączy przeszłość z teraźniejszością. Ta instalacja nawiązuje do farbiarzy, którzy używali Reie w średniowieczu do farbowania flamandzkich tkanin. Od połowy kwietnia do końca maja Amanda Browder współpracowała z około 750 wolontariuszami z Brugii, aby uszyć trzy dodatkowe instalacje tekstylne. Te tekstylne instalacje pojawiają się jedna po drugiej w trzech różnych punktach miasta.
Nadia Kaabi-Linke (Tunezja / Ukraina / Niemcy)
wewnętrzny krąg, krąg ławek pokrytych lśniącymi szpilkami uniemożliwia spotkanie. Instalacja opiera się na studium tabliczek lub znaków na elewacjach, które nawiązują do ekskluzywnych klubów lub stowarzyszeń, dla których podstawową formą jest często okrąg. Z wewnętrzny krąg, Nadia Kaabi-Linke stara się zwrócić uwagę na te elitarne grupy, ale także na inne kręgi społeczne, w których granica między gościnnością a wykluczeniem jest często krucha.
Jon Lott (USA)
dyptyk Brugii pawilon znajduje się w pobliżu dawnego domu prymitywnego flamandzkiego Jana van Eycka. Dyptyk architektoniczny wyrósł z fascynacji Lotta sobowtórami, zarówno w ludziach, jak iw architekturze. Budynek powstał poprzez powielenie istniejącej tylnej elewacji, dodając kopię oryginalnej elewacji.
Joanna Malinowska i CT Jasper (Polska / USA)
Z Kto boi się Nataszy? Joanna Malinowska i CT Jasper badają ideę świadomości zbiorowej. Natasza to pseudonim pomnika, który przez wiele lat można było podziwiać na gdyńskim placu. Po zakończeniu sowieckiego komunizmu w Polsce rzeźbę przeniesiono w mniej eksponowane miejsce w mieście. Pomnik został początkowo wzniesiony jako personifikacja ucisku reżimu. W formie repliki i filmu ta anonimowa kobieta stopniowo ujawnia się nam.
Nadia Naveau (Belgia)
Imprezy niszowe świeci Augustijnenrei i składa się z serii świecących masek ozdobionych kolorowymi wstążkami. Instalacja odzwierciedla świąteczną atmosferę, jaką Nadia Naveau doświadczyła podczas podróży do Meksyku, gdzie kolorowe flagi ożywiają ulice. Odnosi się również do komunikacyjnej funkcji flag: jako rozpowszechniania ostrzeżenia, wiadomości lub ideologii.
Nnenna Okore (USA / Nigeria / Australia)
Do monumentalnej tkaniny A świat wciąż się kręci, Nnenna Okore została zainspirowana ceglanymi fasadami powszechnymi w Brugii i techniką wykonywania koronek. Instalacja tekstylna podkreśla kształt wieży, reliktu z okresu późnego średniowiecza, w którym przechowywano proch strzelniczy. Instalacja Nnenny Okore jest metaforą tego, jak czas wdziera się, kręci i dosłownie porusza się jak koło, jak słońce.
Henrique Oliveira (Brazylia)
Pozostałości archeologiczne ukryte w pierwszym średniowiecznym murze miasta zainspirowały wkład Oliveiry. Drewniane gałęzie Banisteria Caapi (denatura 4) czołgać się po kamiennej półce do wody. Natura wydaje się mieć wolną rękę za otoczonymi murami ogrodami, ale jej instalacja jest myląca. Gałęzie są sztuczne i po mistrzowsku naśladują naturę.
Hans Op Beeck (Belgia)
Rzeźba monumentalna i monochromatyczna Taniec śmierci wywołuje uczucie nostalgii i melancholii. Karuzela wygląda na szarą, a konie i powozy wyglądają na skamieniałe. Na tej karuzeli czas wydaje się zamrozić, silnik się zatrzymał i cała radość zniknęła. Ma niepokojącą jakość, która oscyluje między snem a koszmarem.
Gregor Schneider (Belgia)
W kościele Grootseminaria (Wyższe Seminarium Duchowne) znajdujemy instalację CZARNY Błyskawica. Wchodząc w architektoniczną interwencję Schneidera, idziesz ciemnym korytarzem, który całkowicie odizolował się od wnętrza kościoła. Przejście jest jak lejek, który zygzakiem przedziera się przez ciemność i w którym pobudzane są różne zmysły.
Laura Splan (USA)
To nie przypadek, że artystka wybrała Muzeum Onze-Lieve-Vrouw na miejsce swojej pracy Potterie, rozwikłanie . Dawny szpital był niegdyś najważniejszą placówką zdrowia w Brugii, w której przyjmowano i leczono wiele ofiar dżumy. Wzory tekstyliów, cyfrowe animacje i tkane struktury wyglądają tak, jakby istniały od zawsze, wywołując osobliwe uczucie.
Gijs Van Vaerenbergh (Belgia)
Kolumnada leży gdzieś pomiędzy lasem nieprzeniknionych drzew a galerią rzymskich kolumn. Tajemniczy i klasyczny charakter pawilonu zachęca do wkroczenia w kosmos i zagubienia się wśród 100 pochyłych kolumn.
Adrián Villar Rojas (Argentyna)
Ptasie gniazda Villara Rojasa należą do serii od Ceglanej Farmy. Tytuł nawiązuje do momentu, w którym jego zespół w cegielni w Rosario odnalazł gniazda ptaków kurzych. Zwierzę tworzy piękne konstrukcje przypominające stare gliniane piece zaprojektowane przez pierwsze ludy rolnicze Argentyny, Brazylii i Urugwaju.
Héctor Zamora (Meksyk)
Klucz do interwencji Héctora Zamory, Dusiciel, to duża sosna austriacka pośrodku otoczonego murem ogrodu Gezellehuis. Struktura rusztowania, która całkowicie otacza drzewo, przypomina nam strategię, którą Strangler Trees stosuje, by rosnąć w lasach tropikalnych. Zamora poszukuje zderzenia uniwersalnych symboli drzewa (natura, życie…) z zastosowaniem konstrukcji rusztowania (postęp człowieka…), gdzie wybór czerwonego światła RAL 3024 podkreśla to zderzenie. Wspinanie się na rusztowanie pozwala odwiedzającemu na inną interakcję z drzewem, z naturą i ostatecznie z samym sobą.
„Piwny maniak. Odkrywca. Nieuleczalny rozwiązywacz problemów. Podróżujący ninja. Pionier zombie. Amatorski twórca. Oddany orędownik mediów społecznościowych.”
