„Squid Game” działa na nerwy w zadłużonej Korei Południowej

SEOUL, Korea Południowa (AP) – Squid Game, brutalny dramat Netflix o przetrwaniu o zdesperowanych dorosłych rywalizujących w śmiercionośnych dziecięcych grach o szansę na ucieczkę od poważnych długów, uderzył Lee Chang-keuna zbyt blisko domu.

Serial urzeka publiczność na całym świecie od swojego debiutu we wrześniu i stał się jednym z największych hitów Netflixa. Uderzyło to w nerwy w domu, gdzie rośnie niezadowolenie z powodu rosnącego zadłużenia osobistego, kurczącego się rynku pracy i ogromnych nierówności w dochodach, zaostrzonych przez kryzysy finansowe z ostatnich dwóch dekad.

W dystopijnym horrorze Squid Game Lee widzi swoje odbicie w głównym bohaterze serialu, Seong Gi-hun, zwolnionym pracowniku samochodowym, który radzi sobie z rozbitą rodziną i zmaga się z ciągłymi niepowodzeniami biznesowymi i problemami z hazardem.

Seong zostaje pobity przez gangsterskich wierzycieli, aby odpisać swoje organy jako zabezpieczenie, ale potem otrzymuje tajemniczą ofertę zagrania w serii sześciu tradycyjnych koreańskich gier dla dzieci za 38 milionów dolarów.

W programie wyprodukowanym przez Koreę Południową Seong rywalizuje z setkami innych graczy z problemami finansowymi w niezwykle brutalnej rywalizacji o ostateczną nagrodę, zabijając przegranych w każdej rundzie.

Rodzi niepokojące pytania o przyszłość jednej z najbogatszych gospodarek Azji, gdzie ludzie, którzy niegdyś tłoczyli się nad „cudem rzeki Han”, teraz jęczą nad „Hell Joseon”, sarkastycznym ukłonem w stronę hierarchicznego królestwa, Korei XX wieku.

„Niektóre sceny były bardzo trudne do zobaczenia” – powiedział Lee, pracownik Ssangyong Motors w Korei Południowej, który zmagał się z trudnościami finansowymi i depresją po tym, jak producent samochodów zwolnił jego i 2600 innych pracowników, gdy w 2009 roku złożył wniosek o ochronę przed upadłością.

Po latach protestów, batalii prawnych i interwencji rządu Lee i setki innych pracowników w Ssangyong powróciły do ​​pracy w ostatnich latach. Ale nie wcześniej niż fala samobójstw wśród kolegów i członków rodziny pogrążyła się w trudnej sytuacji finansowej.

„Squid Game przedstawia postacie walczące o przetrwanie po zwolnieniu z pracy, walczące o prowadzenie restauracji ze smażonym kurczakiem lub pracujące jako kierowcy„ daeri ”, którym płaci się za to, aby pijani ludzie jeździli do domu własnymi samochodami, powiedział Lee. „To przypomniało mi moich kolegów, którzy zginęli”.

Lee powiedział, że on i jego koledzy walczą o znalezienie pracy i zostali umieszczeni na liście przez inne firmy motoryzacyjne, które uważają za aktywistów robotniczych.

Raport naukowców medycznych z Korea University z 2016 r. wykazał, że co najmniej 28 zwolnionych pracowników Ssangyong lub ich bliskich zmarło z powodu samobójstwa lub poważnych problemów zdrowotnych, w tym związanych z zespołem stresu pourazowego.

Squid Game to jeden z wielu południowokoreańskich programów inspirowanych problemami ekonomicznymi. Jego mroczna historia nierówności i klas przyciągnęła porównania do nagrodzonego Oscarem „Pasosite” Bong Joon-ho, kolejnego przeboju epoki pandemii, z oszałamiającą grafiką i przemocą, który ujawnia wady historii sukcesu gospodarczego Korei Południowej.

Szybka odbudowa Korei Południowej po zniszczeniach wojny koreańskiej w latach 1950-53 była spektakularna – od wzrostu Samsunga jako globalnego giganta technologicznego po ogromną popularność K-popu i filmów, która rozciągała się poza Azję – miliony mieszkańców Korei Południowej zmagają się teraz z ciemna strona tego Wzniesienia.

„Problemy klasowe są poważne na całym świecie, ale południowokoreańscy reżyserzy i scenarzyści wydają się bardziej odważni wobec tego problemu” – powiedział Im Sang-soo, reżyser filmowy.

W grze Squid, problemy Seonga wynikają z wyrzucenia go z fikcyjnego Dragon Motors dekadę wcześniej, ukłon w stronę Ssangyonga, co oznacza „podwójnego smoka”.

Setki robotników, w tym Lee, okupowały fabrykę w Ssangyong tygodniami w 2009 roku, by zaprotestować przeciwko zwolnieniom, zanim zostali rozwiązani przez policję, która oblegała ich, atakowała pałkami, tarczami i armatkami wodnymi i zrzucała kanistry z gazem łzawiącym helikopterem.

Ten brutalny pat zranił dziesiątki i jest wpleciony w narrację gry Squid. Seong ma retrospekcje pracownika Smoka zabitego przez łamistrajków podczas organizowania innych uczestników gry, aby budować barykady z akademikami, aby zablokować wyczerpujące tajne nocne ataki bardziej okrutnych przeciwników, którzy chcą wyeliminować konkurencję.

W końcu wszyscy są dla siebie w makabrycznym Battle Royale Gry Squid między setkami ludzi, którzy chcą zaryzykować swoje życie, aby uwolnić się od koszmaru nie do przezwyciężenia długu.

Przedstawienie przedstawia inne zmiażdżone lub marginalizowane postacie, takie jak Ali Abdul, nieudokumentowany robotnik fabryczny z Pakistanu z odciętymi palcami i szefem, który odmawia mu zapłaty, i uosabia sposób, w jaki kraj wykorzystuje najbiedniejszych ludzi w Azji, utrzymując niebezpieczne warunki pracy i płace zignoruj ​​kradzież.

I Kang Sae-byeok, uciekinierka z Korei Północnej, która zna tylko trudne życie na ulicy i pilnie potrzebuje pieniędzy, by uratować brata z sierocińca i przemycić matkę z północy.

Wielu mieszkańców Korei Południowej desperacko pragnie awansować w społeczeństwie, w którym brakuje dobrych miejsc pracy, a ceny domów gwałtownie wzrosły, przez co wielu z nich zaciąga znaczne pożyczki, aby grać w ryzykowne aktywa finansowe lub kryptowaluty.

Zadłużenie gospodarstw domowych przekracza obecnie roczną produkcję gospodarczą kraju i wynosi ponad 1800 bilionów (1,5 biliona USD). Niespokojne czasy doprowadziły do ​​rekordowo niskiego wskaźnika urodzeń, ponieważ niespokojne pary unikają posiadania dzieci.

Światowy sukces Squid Game nie jest powodem do dumy, napisał Se-Jeoung Kim, południowokoreański prawnik mieszkający w Polsce, na łamach gazety w Seulu Shinmun.

„Obcokrajowcy podejdą do ciebie i powiedzą, że z fascynacją oglądali także mecz kałamarnic i mogą się zastanawiać, czy sytuacja Ali w tym dramacie naprawdę może się wydarzyć, a ja bym nie miał nic do powiedzenia w kraju tak zamożnym i uporządkowanym jak Korea Południowa” powiedziała zadzwoniła.

Kim Jeong-wook, inny pracownik Ssangyong, który spędził miesiące z Lee na kominie w fabryce Ssangyong w 2015 roku i odzyskał pracę, powiedział, że nie może oglądać gry Squid po pierwszym odcinku.

„To było dla mnie zbyt traumatyczne” – powiedział.

___

Pisarz AP Entertainment Juwon Park przyczynił się do powstania tej historii.