Spotkanie przywódców NATO i udział Zełenskiego w szczycie: relacje na żywo z wojny na Ukrainie

Putin zaprosił 35 osób na trzygodzinne spotkanie 29 czerwca, w tym Prigożyna i wszystkich najwyższych dowódców Wagnera, powiedział rzecznik Kremla. Nie sprecyzował, gdzie odbyło się spotkanie. Szczegóły porozumień osiągniętych na spotkaniu pozostają niejasne, a Prigożyn nie odezwał się od czasu nieudanego buntu.

„Jedyne, co możemy powiedzieć, to to, że prezes przedstawił swoją ocenę działań firmy” – powiedział Pieskow zarówno podczas wojny na Ukrainie, jak i podczas powstania.

Dodał, że dowódcy przedstawili Putinowi swoją wersję wydarzeń. „Putin wysłuchał dowódców i zasugerował dalsze opcje zatrudnienia i walki” – powiedział Pieskow. Bojownicy zobowiązali się także do lojalności wobec prezydenta Rosji.

„Podkreślili, że są zagorzałymi zwolennikami i żołnierzami głowy państwa i naczelnego wodza, a także powiedzieli, że są gotowi walczyć za kraj w przyszłości” – powiedział Pieskow.

To, że funkcjonariusze Wagnera byli w stanie uczestniczyć w pokojowym spotkaniu z rosyjskim przywódcą i wyrazić swoje niezadowolenie nawet po tym, jak Putin potępił ich jako zdrajców w ogólnokrajowej telewizji i poprzysiągł stłumić ich powstanie, pokazuje władzę, jaką Prigożyn zgromadził jako prezydent-przywódca von Wagner, którego siły prowadziły kampanię mającą na celu schwytanie Bachmuta we wschodniej Ukrainie, co było jednym z rzadkich zwycięstw Rosji na polu bitwy w ostatnich miesiącach.

Sugeruje to również, że Kreml może postrzegać najemników, przynajmniej na razie, jako zagrożenie, które lepiej pozostawić w ukryciu niż zepchnąć na bok w zniszczonej i uzbrojonej opozycji.

Ale pan Putin kroczy niebezpieczną ścieżką, a jakiekolwiek pobłażanie panu Prigożynowi i jego dowódcom prawdopodobnie spotka się z pogardą ze strony jego własnego Ministerstwa Obrony, którego przywództwo od miesięcy jest przedmiotem gniewu Wagnera i którego deklarowanym celem było jego krótkie – przeżył bunt.

24 czerwca najemnicy Wagnera zajęli miasto Rostów nad Donem w południowej Rosji i kluczową rosyjską kwaterę główną przed rozpoczęciem krótkotrwałego marszu na Moskwę.

Prigożyn twierdził, że celem buntu nie było obalenie Putina lub jego rządu, ale obalenie czołowych rosyjskich dowódców wojskowych, ministra obrony Siergieja K. Szojgu i szefa sztabu Walerija W. Gierasimowa.

Niemniej jednak Putin ostro odpowiedział, występując w ogólnokrajowym przemówieniu, aby potępić powstanie jako zdradę i ostrzec przed osunięciem się w nową rosyjską wojnę domową. Putin obiecał najsurowszą karę dla tych, którzy „świadomie wybrali drogę zdrady”.

Ale surowych kar nie było.

Kilka godzin później Kreml ogłosił porozumienie, najwyraźniej wynegocjowane przez autokratycznego białoruskiego przywódcę Aleksandra G. Łukaszenkę, na mocy którego Prigożyn zrezygnuje, uniknie oskarżenia i wyjedzie z Rosji na Białoruś. Bojownicy Wagnera, którzy brali udział w buncie, również zostaliby zwolnieni i uniknęliby kary; Ci, którzy nie brali udziału, mieli możliwość podpisania rosyjskich kontraktów wojskowych.

Porozumienie wywołało oburzenie części rosyjskich komentatorów, którzy byli oburzeni, że najemnicy powstańczy pozostali bezkarni za zestrzelenia rosyjskich samolotów i zabicie nieokreślonej liczby pracowników.

Kreml zmienił stanowisko w sprawie miejsca pobytu Prigożyna. 29 czerwca, w dniu spotkania Putina z Prigożynem, rzecznik Kremla powiedział Reporterzy, że nie wiedział, gdzie jest szef najemników.

W następnym tygodniu, 6 lipca, Pieskow powiedział, że Kreml nie ma „ani możliwości, ani chęci” podążania za ruchami Prigożyna.

Następnego dnia francuska gazeta Liberation poinformowała, że ​​Putin spotkał się z Prigożynem i jego dowódcami na Kremlu, aby „negocjować losy swojego imperium”.

W poniedziałek Pieskow potwierdził, że spotkanie z Putinem się odbyło. Rzecznik Kremla dodał: „Szczegóły tego nie są znane”.