SHTETLERS oferuje wgląd w żywą historię, której nie można zapomnieć – Moviejawn

sztetlery
Scenariusz i reżyseria: Katya Ustinova
Czas trwania: 80 minut
Dostępny w wersji cyfrowej od 3 lutego

Ryan Silberstein, redaktor naczelny, Red Herring

Ostatnio dużo myślałem o filmach dokumentalnych. Dlaczego istnieją i dlaczego je oglądamy. W niektórych ostatnich rozmowach mówiłem więcej o dokumentach i polecałem je jako filmy z fikcyjną narracją. filmy jak ogień miłości, Przewróć każdą stronęthe grał na tegorocznym Sundance, a inne dają nam wgląd w otaczający nas świat. Czy to poprzez historię ludzi, czy miejsca (lub jedno i drugie), służą do stworzenia zapisu tego, co jest lub co było. Poza rozrywką lub edukacją, uchwycenie tych historii na nośniku wizualnym przynosi większe korzyści. Zwłaszcza jeśli chodzi o zapobieganie przyszłym okrucieństwom. sztetlery Jednym z takich przykładów jest stworzenie żywego dokumentu o małych żydowskich miasteczkach w Europie Wschodniej, zwanych Sztetlami, z filmem skupiającym się konkretnie na Ukrainie.

Sztetle istniały w Polsce, na Węgrzech i w zachodniej części Imperium Rosyjskiego (na zachód od Strefy Osiedlenia) przez wieki, aż do Holokaustu, kiedy zostały wytępione przez nazistów podczas inwazji na Europę Wschodnią. Teraz, jakieś 75 lat później, sztetlery Spróbuj udokumentować wspomnienia tych, którzy mieszkali w okolicy, aby zachować te wspomnienia. W ten sposób film dokumentalny podróżuje po całym świecie, do Londynu, Izraela i innych miejsc, aby znaleźć byłych mieszkańców i zbadać ich wspomnienia. Ale skupia się też na Ukrainie, żeby pokazać domy, które wciąż są opuszczone i zarośnięte.

Być może najbardziej zaskakującym aspektem tej historii było dla mnie zobaczenie, jak pewne tradycje żydowskie, takie jak zapalanie świec, gotowanie i pewne zajęcia, utrzymują się wśród ludności nieżydowskiej. Chociaż z pewnością istniały trudności i konflikty etniczne (w tym pogromy w XIX wieku), istnieje mieszanka miłości i stereotypów wśród nie-Żydów, którzy pamiętają. Mężczyzna w zasadzie mówi: „Nie można ich prosić o podniesienie łopaty, ale zrobili świetne buty”, co oczywiście wzmacnia antysemickie stereotypy, ale mówi też o relacjach między żydowskimi mieszkańcami sztetla a innymi sąsiednimi miejscowościami. Inne historie w tym stylu są bardziej chwytające za serce, jak rodziny żydowskie i pogańskie zamieniające się obowiązkami szabatowymi i niedzielnymi, aby każda rodzina mogła spędzić dzień zachowując wiarę bez utraty dnia mleka lub jajek. Istnieją podobne dobre i złe historie z nazistowskiej inwazji, kiedy niektórzy miejscowi kierowali nazistowskich oficerów do żydowskich dzielnic, podczas gdy inna rodzina przez lata ukrywała w swoim domu 50 osób. sztetlery nie próbuje ocenić, która postawa występowała najczęściej, ale stwierdza, że ​​występowały obie.

W końcu, sztetlery jest historią wytrwałości. O kulturze, ludziach i jednostkach. Poetycko wydaje się słuszne, że aspekt sztetl Życie, które pozostaje dziś najbardziej żywe, to jedzenie. Matzoh w szczególności przypomina nam o trudach i poświęceniu naszych przodków, wzorzec, który istnieje od wieków i trwa do chwili obecnej, gdy antysemityzm znów się nasila. sztetlery to mikrokosmos starożytnego podsumowania historii Żydów: „Próbowali nas zabić, przeżyliśmy, jedzmy”.