Sharon Stone na Festiwalu Filmowym w Cannes

Sharon była gościem honorowym gali Better World w hotelu Marriott. Prowadziła licytację dla Fundacji Virtuosa, która wspiera szpital dziecięcy w Polsce. Okrągłe stoły wypełniały dużą salę balową z niskim sufitem. Jasne, wielokolorowe światła i wyszukane sukienki sprawiały, że atmosfera przypominała plan filmowy. To był doroczny Festiwal Filmowy w Cannes i byłem tam, aby nagrać go dla Portugal News.

Sharon Stone wyglądała dokładnie tak, jak można by oczekiwać od światowej sławy gwiazdy filmowej. Dwóch ochroniarzy odprowadziło ją do szczytu głównego stołu.

Po kilku szczególnie złych komentarzach gospodarza rozpoczęła się prezentacja dla Funduszu Lepszego Świata. Ideą funduszu jest współpraca ponad granicami, aby szybko i kompleksowo poprawić status ludzi na całym świecie.

Aleph Farms wykorzystuje zaawansowaną technologię do śledzenia żywności i zmniejszenia marnotrawstwa żywności nawet o 90%. 90%!

Kobieta, z którą rozmawiałem, pracuje nad zaawansowanym mechanizmem śledzenia Web3 Sushi Tuna NFT. Wykorzystuje technologię blockchain do bezpiecznego śledzenia i weryfikacji drogich ryb podróżujących przez kontynenty.

Publiczność na gali nie była zbytnio zainteresowana. Nosili swoje krzykliwe i prawdopodobnie drogie sukienki i garnitury i rozmawiali podczas prezentacji.

Sharon wstała i cicho zostawiła połowę filmu o ubóstwie dzieci.

„Ona wyjeżdża”, szepnąłem do moich sąsiadów przy stole, „nagranie nie jest jeszcze skończone!”

„Prawdopodobnie zbliża się gala” – powiedział siedzący obok mnie James, 24-letni francuski raper.

Tak jednak nie było. Trzydzieści minut później ponownie pojawiła się Sharon.

Zmieniła się?!

Teraz miała na sobie profesjonalny garnitur w kolorze głębokiego błękitu i fioletu. Stała na podium na głównej scenie. Wygłosiła namiętne przemówienie o swoim życiu, w którym widziała cierpienie dzieci. Tłum rzucił się na scenę i trudno było zobaczyć, ponieważ wszyscy mieli taśmy z telefonów komórkowych.

„Właśnie wysłałem SMS-a do ukraińskiego prezydenta Zełenskiego” – powiedział Sharon. „Istnieje szpital dziecięcy, który rozpaczliwie potrzebuje twojego wsparcia, a to są dzieci w pilnej potrzebie”.

Poprosiła każdego z nas, abyśmy spojrzeli na osobę obok nas.

– Nie, spójrz. powiedziała patrząc prosto na mnie. „Spójrz na osobę obok ciebie. To są ludzie, którzy zrobią różnicę.

Jeśli tego nie zrobisz, nikt inny tego nie zrobi”.

Spojrzałem na ludzi wokół mnie. Nikt nie oglądał się za siebie i byli zbyt zajęci nagrywaniem na swoich telefonach.

Skończyło się na gapieniu się na kobietę obok mnie, aż odwróciła się, uśmiechnęła i upewniła się, że jej zdjęcie z aparatu było dobre.

Sharon chwyciła mikrofon i podeszła do środka sceny. Wzięła niebiesko-żółtą torebkę.

„To jedyna w swoim rodzaju torebka Dolce and Gabbana, wykonana ręcznie w barwach Ukrainy”.

Zarzuciła torebkę na ramię i pozowała elegancko.

„Możesz mieć tę torebkę ORAZ garnitur, który mam na sobie. Pieniądze trafiają do dzieci na Ukrainie.

Tłum zamilkł.

Diego, francuski trader kryptowalut, pochylił się do mnie: „Po co wprowadzać politykę do gry? Tu jest wielu Rosjan”.

„Każdy?” Powiedziała.

Po chwili ktoś złożył minimalną ofertę.

„20.000 €, czy mamy 20,5?”

Pieczenie na rożnie.

Nie mieliśmy 20,5. Nie było innych ofert.

„Cóż, nie rozbiorę się za 20 000! To nie jest umowa. Przykro mi.

Położyła torbę na krześle i rozpoczęła licytację.

Reszta nocy nie poszła znacznie lepiej.

Sharon zdołała ściągnąć na scenę około 30 osób, aby zebrać 47 000 euro dla ukraińskich dzieci.

Szacuję, że sprzedała ładne przedmioty o wartości 150-200 tys. dla lepszego funduszu.

Mimo to kilka sztuk odbyło się bez licytacji. Publiczność straciła zainteresowanie i rozmawiała, a Sharon nie była pod wrażeniem.

„Proszę o ciszę. Rozmawiamy o bezdomnych dzieciach i małej nadziei. Mam nadzieję, że możesz zrobić sobie przerwę od ważnych rozmów, aby o tym pomyśleć”.

Tłum nie słuchał i kontynuował rozmowę.

Wreszcie miała dość.

„Jesteście bandą tanich matek!” Powiedziała.

Czy dobrze to słyszałem? Myślałem.

„To są dzieciaki w strefie wojny i nie obchodzi cię to” – kontynuowała Sharon. „Ktoś zainteresowany tymi pięknymi dziełami sztuki, które ofiarowali hojni ludzie? zachęcać do odnalezienia swojej hojności. Ale nie będę marnować więcej twojego ani mojego czasu.

Chwyciła torebkę, opuściła scenę i wyszła prosto do drzwi. Ochrona wyszła za nią.

„Wow. To jest gwiazda – powiedziałem.

James spojrzał na mnie: „Myślę, że mogła sprzedać więcej”.