Rok 2020 był śmiertelny, ale w jednym kraju pandemia uratowała tysiące istnień

A jeśli pandemia nigdy się nie wydarzyła? Ze względu na dyskusję, gdyby los przybrał inny obrót – i oszczędzono nam śmiertelnych konsekwencji COVID-19 – jak wyglądałby rok 2020?

Chociaż tak naprawdę nigdy nie dostrzegamy tej bardziej słonecznej rzeczywistości, epidemiolodzy mogą statystycznie przewidzieć, o ile zdrowszy byłby świat, gdyby nie cień koronawirusa.

Na nowe badanie, naukowcy oszacowali liczbę nadmiar zgonów ze względu na pandemię COVID-19 w 29 krajach o wysokim dochodzie – zbadanie historycznego trendu śmiertelności z wszystkich przyczyn w każdym kraju w ciągu ostatnich pięciu lat (2016-2020) i modelowanie liczby zgonów, których można by się spodziewać, gdyby pandemia nie wystąpiła .

Skupiono się tylko na krajach o wysokich dochodach ze względu na źródło danych: Baza danych śmiertelności ludzi, który gromadzi kompleksowe dane dotyczące umieralności i populacji z krajów członkowskich Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).

Na potrzeby badania tylko 29 krajów OECD zgłosiło pełne dane za ten okres – w tym Stany Zjednoczone, Izrael, Korea Południowa, Nowa Zelandia i 25 krajów europejskich – więc naukowcy ograniczyli swoją analizę do tych lokalizacji.

W tej ograniczonej, choć wciąż ogromnej, podgrupie światowej populacji pandemia COVID-19 miała straszny wpływ. W sumie prawie 1 milion dodatkowych zgonów przypisano pandemii w 29 krajach, a szacuje się, że w 2020 r. Doszło do 979 000 dodatkowych zgonów.

Stany Zjednoczone wykazały najwyższą bezwzględną liczbę nadmiernej śmiertelności z 458 000 dodatkowych zgonów, następnie Wielka Brytania (94 400), Włochy (89 100), Hiszpania (84 100) i Polska (60 100).

Jednak proporcjonalnie rzecz biorąc, liczba nadmiernych zgonów mówi inaczej, z podziałem na mężczyzn i kobiety, ze znacznie wyższymi wskaźnikami śmiertelności wśród mężczyzn po policzeniu wieku.

Najwyższe wskaźniki nadmiernej umieralności (na 100 tys. Osób) mężczyzn wystąpiły na Litwie (285), Polsce (191), Hiszpanii (179), na Węgrzech (174) i we Włoszech (168), natomiast wśród kobiet najwyższe wskaźniki wystąpiły na Litwie ( 210), Hiszpania (180), Węgry (169), Słowenia (158) i Belgia (151).

Zarówno u mężczyzn, jak i kobiet starość wiązała się z wyższym nadmiernym współczynnikiem umieralności, przy czym nadwyżka zgonów dotyczyła głównie osób w wieku 75 lat i starszych, podczas gdy nadwyżka umieralności młodych ludzi w wieku 15 lat i młodszych była bardziej zgodna z oczekiwaniami w większości krajów.

Jednak nie wszystkie miejsca doświadczyły takich samych wybuchów śmierci w 2020 roku.

W Norwegii i Danii zgony obserwowane w 2020 r. Faktycznie dorównywały prognozom trendów historycznych, co sugeruje, że pandemia nie wpłynęła znacząco na ogólną śmiertelność w tym okresie.

W jednym kraju, Nowej Zelandii, śmiertelność spadła poniżej oczekiwań, a kraj wyspiarski doświadcza około 2500 zgonów mniej niż model przewidywany na 2020 rok.

Chociaż wynik ten jest z pewnością niezwykły, nie jest to do końca niespodzianka, ponieważ znaleziono go w analizy śmiertelności przez innych badaczyoraz rozmowa o sukcesie słynnego podejścia Nowej Zelandii do powstrzymywania wirusów i ogólnego leczenia pandemii, wspomaganego znaczącymi zaletami geograficznymi bycia odległym krajem wyspiarskim.

„Nowa Zelandia wyróżniała się jako jedyny kraj, w którym śmiertelność była niższa od oczekiwanej we wszystkich grupach wiekowych, zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet, bez różnicy płci w nadmiernych wskaźnikach umieralności, co potencjalnie można przypisać strategii eliminacji kraju na starcie pandemii ”, naukowcy pod kierunkiem epidemiologa Nazrula Islam z Uniwersytetu Oksfordzkiego, wyjaśnij w swoim badaniu.

Co do tego, w jaki sposób pandemia najwyraźniej uratowała życie w Nowej Zelandii – zmniejszając śmiertelność w 2020 roku poniżej oczekiwanego poziomu – nikt nie jest pewien, ze względu na obserwacyjny charakter tego typu badań.

Ale naukowcy to zrobili wcześniej sugerowane że wzrost środków w zakresie zdrowia publicznego mógł mieć wpływ ochronny na populację, prowadząc do znacznego spadku śmiertelności z powodu grypy sezonowej i zapalenia płuc, które w normalnych latach kosztowały wiele istnień ludzkich.

W innych miejscach nie było tak dobrze, aw wielu miejscach nadmierny efekt śmiertelności pandemii wykraczał daleko poza zgony, które można bezpośrednio przypisać przypadkom COVID-19.

Niektóre z tych nadmiernych zgonów mogą odzwierciedlać niezgłaszane zakażenia koronawirusem, ale naukowcy twierdzą również, że pośrednie konsekwencje pandemii prawdopodobnie kosztowały wiele dodatkowych żyć w 2020 r. zakłóceniami systemów opieki zdrowotnej i innymi negatywnymi skutkami społecznymi lub gospodarczymi wynikającymi z kryzysu.

Choć wyniki są ponure, naukowcy twierdzą, że tego typu ocena pomaga nam zrozumieć ogólny wpływ pandemii na życie ludzkie – choć warto o tym pamiętać, jesteśmy w połowie 2021 roku, a wydarzenie jeszcze się nie skończyło.

„Jego pełny wpływ może nie być widoczny przez wiele lat” – wyjaśnił zespół naukowców z Imperial College London w komentarzu w nowym badaniu.

„Szczególnie w krajach o niskich dochodach, gdzie czynniki takie jak ubóstwo, brak szczepionek, słabe systemy opieki zdrowotnej i wysoka gęstość zaludnienia narażają ludzi na większe ryzyko COVID-19 i związanych z tym szkód”.

Wyniki są zgłaszane w formacie BMJ.