Richard Walawender Millera Canfielda koncentruje się na Europie Wschodniej

Ryszard wielorybnictwoJego życie i karierę kształtują polskie korzenie. Zaczęło się od jego zaangażowania w ruch „Solidarność” w latach 80., co doprowadziło do tego, że jako młody prawnik pomagał w zakładaniu jednego z pierwszych prywatnych banków komercyjnych w Polsce. Teraz 62-letni Walawender — Adwokat i dyrektor w Miller Canfield Paddock and Stone PLC — odgrywa kluczową rolę w praktyce firmy w Europie, w tym w jej nowym biurze na Ukrainie, gdzie trwają plany odbudowy kraju rozdartego wojną.

Poniższa rozmowa została skrócona i nieco zredagowana dla jasności.

• Jak doszedłeś do prawa?

Decyzję o studiowaniu prawa podjąłem dopiero po ukończeniu studiów i wtedy chciałem iść na nauki ścisłe. Ale to nie było wystarczająco ekscytujące, więc złożyłem podanie do szkoły prawniczej. Uczęszczał do Michigan Law School, a następnie dołączył do Miller Canfield w 1986 roku. Początkowo zaczynałem od pracy w finansach, głównie w finansach publicznych. Wcześniej interesowałem się właściwie Europą Środkową i Polską. Moi rodzice są z Polski. Ja mówie po polsku. A jako student spędziłem rok w Krakowie.

• Jak pobyt tam wpłynął na twoją karierę?

W tym czasie NSZZ „Solidarność” prowadziła strajki i protesty, przerwy w pracy i antyrządowe demonstracje. A kiedy tam byłem, naprawdę się w nich zakochałem. A potem wróciłem do domu i skończyłem studia prawnicze. Rząd zrobił to pod koniec 81 roku, ogłosił stan wojenny i aresztował wszystkich tych przywódców Solidarności, więc po prostu szedłem dalej swoim życiem i praktyką.

Potem, w 1989 roku, Solidarność przejęła rząd w Polsce, pierwszy niekomunistyczny rząd od dwóch lat, i dostałem telefon od niektórych z nich, których znałem wcześniej. Poprosili mnie, abym pomógł im przy pewnych projektach i właśnie tam się rzuciłem. Skończyło się na tym, że wykonaliśmy dużo pracy, budując amerykańskie firmy w Polsce i wtedy zmieniłem kierunek mojej pracy.

• Jaka była najbardziej ekscytująca sprawa lub projekt, nad którym pracowałeś w swojej karierze?

Założenie banku w Polsce. To było jak na początku lat 90. W kraju nie było banków prywatnych. Wszystkie były bankami państwowymi. Więc kiedy zaczynaliśmy inkorporację, jednym z zadań było znalezienie inwestorów, którzy byli gotowi zainwestować kapitał w pracę. To było tak, jakby 10 milionów dolarów było minimalną kwotą kapitału. Więc w końcu znalazłem grupę inwestorów na Wschodnim Wybrzeżu, którzy chcieli to wystawić i założyli wspólne przedsięwzięcie z Solidarnością i założyli Solidarny Bank.

Interesującą rzeczą w tym procesie było założenie banku i przyjrzenie się kodowi rozliczeniowemu w Polsce, który faktycznie go miał, chociaż nikt nigdy go nie przeglądał, ponieważ był trochę bez znaczenia. Tak więc w numerze rozliczeniowym była mała rubryka do złożenia wniosku o założenie banku. I tak naprawdę mówi tylko, oto wniosek, wiesz, musisz podać nazwę banku, kwotę główną, właściciela i kilka innych rzeczy. I mam na myśli, że można dosłownie umieścić to wszystko na jednej stronie. To było dziwne nawet dla mnie jako młodego prawnika bez doświadczenia w tej dziedzinie, nie mówiąc już o Polsce, ale z drugiej strony nikt inny nie miał doświadczenia w Polsce.

Złożyliśmy ten solidny plan i udaliśmy się na spotkanie z Narodowym Bankiem Polskim, aby złożyć wniosek i zostaliśmy powitani przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego, który jest tutaj swego rodzaju odpowiednikiem Prezesa Fed. Złożyliśmy ten wniosek, położyliśmy na stole, odbyliśmy krótkie spotkanie… I staliśmy się małym szablonem dla Narodowego Banku Polskiego, jak sprawdzać i recenzować wnioski dla nowych banków.

• Jest Pan Honorowym Konsulem Generalnym RP w Detroit. Na czym polega ta praca?

Mogę prowadzić kampanię na rzecz polskiego rządu, ale zajmuję się też głównie sprawami imigracyjnymi tutejszej ludności. Konsul Generalny RP jest w Chicago, więc to pracownicy Służby Zagranicznej zajmują się właściwie całą papierkową robotą. Ale jeśli są dygnitarze, polski rząd, wiesz, pomagam im organizować spotkania z urzędnikami z Michigan lub urzędnikami federalnymi, a także współpraca gospodarcza między dwoma krajami to coś innego, do czego zachęcam na tym stanowisku.

• Jakie są najsilniejsze więzi biznesowe między Michigan a Polską?

To prawdopodobnie wciąż automotive, ale to nie jest. W Polsce działa wiele amerykańskich firm i dostawców. Ale jest też dużo do zrobienia w obszarze IT, oprogramowaniu IT. To dość popularny sektor w Polsce, intensywnie wykorzystywany przez amerykańskie firmy, zwłaszcza w branży motoryzacyjnej, gdzie wszystko jest teraz kontrolowane przez oprogramowanie.

• W jakie duże projekty jesteś obecnie zaangażowany?

Poza Stanami Zjednoczonymi być może wiecie, że Polska jest wielkim orędownikiem i zwolennikiem Ukrainy w tej wojnie z Rosją. Do Polski przybyło 3,5 miliona uchodźców – Ukraińców. Kilka miesięcy temu podjęliśmy decyzję o współpracy z ukraińskim prawnikiem. Nazywa się Olena (Sztohryn) i jest młodą prawniczką z Kijowa. Jednym z ich głównych klientów na Ukrainie było Ukraińskie Stowarzyszenie Budowlane, które reprezentuje wszystkie najważniejsze firmy budowlane na Ukrainie. A kiedy wojna się skończy, będzie dużo budowy. Szacuje się, że odbudowa kraju może być warta bilion dolarów.

• Możesz powiedzieć coś więcej o tej pracy?

Obecnie współpracujemy z trzema głównymi typami firm. Firmy budowlane zajmujące się materiałami budowlanymi oraz samą stroną budowlaną i deweloperską nieruchomości. Kolejnym aspektem są firmy zajmujące się technologią medyczną, a po trzecie firmy z sektora IT. Tak wiele z tych firm nie jest jeszcze gotowych do wyjazdu na Ukrainę, ponieważ wojna wciąż trwa. Więc otwierają sklep w Polsce, który jest czymś w rodzaju stacji przesiadkowej.

• Jakie trendy obserwujecie w branży motoryzacyjnej?

Myślę, że zachodzi duża zmiana, zarówno po stronie nearshoringu, jak i pod względem zapasów just-in-time. Myślę, że warto to obejrzeć, ponieważ myślę, że wiele firm z branży motoryzacyjnej wciąż cierpi z powodu decyzji, które podjęto w latach 90. i na początku XXI wieku. Wiesz, pójście do dostawcy lub dwóch po drugiej stronie świata. Myślę, że wciąż kłują, próbując zmienić to w krótkim okresie.