„Ukradli mi twarz” – krzyczy do mikrofonu 10-letni chłopiec, po czym odchodzi.
Jesteśmy na wystawie Rafaela Lozano Hemmera Atmospheric Memory w Powerhouse w Sydney. Zdjęcie chłopca zostało zrobione, gdy tylko wszedł na wystawę, a następnie zostało publicznie wyświetlone na jego cień.
Podobnie jak media społecznościowe, które powiela, treść wystawy jest produktem jej użytkowników – co może wydawać się kradzieżą.
W głównej przestrzeni wystawienniczej, Atmospheres, znajduje się wiele różnych prac, w tym ściana z natryskiem wodnym. Mgła wydobywająca się ze ściany jest odpowiedzią na zmiany stężenia dwutlenku węgla w atmosferze w czasie. Tworzy wizualne teksty przypominające chmurę, gdy widzowie mówią do mikrofonu.
Ponadgabarytowe obrazy są wyświetlane na ścianach i podłodze głównej przestrzeni wystawienniczej w poruszającym święcie tekstu i danych. Te obrazy i dane przedstawiają chaos cyfrowego świata i wszechobecność cyfrowych technologii śledzenia w środowisku miejskim.
Wszystkie te cyfrowe obrazy i zaszyfrowane teksty są nieco maniakalne i niepokojące.
Niektóre z tych przedmiotów autorstwa meksykańsko-kanadyjskiego artysty Lozano-Hemmera były wcześniej wystawiane osobno w Australii i na arenie międzynarodowej. Ale razem wzięte, gorączkowa aktywność tak wielu konkurujących ze sobą elementów w pokoju umniejsza ich indywidualny wpływ, zwłaszcza że niektóre komponenty nagrywające nie działały tego dnia.
tematy inwigilacji
Głównym dziełem wystawy jest Pawilon Zoom. Wieża obsługuje 24 zrobotyzowane kamery, które śledzą odwiedzających, gdy wchodzimy do przestrzeni, zgłaszając nasze przybycie do projektorów i wyświetlając nasze obrazy na podłodze i ścianach wokół nas.
Ta praca jest owocem współpracy Lozano-Hemmera z pionierskim polskim artystą zajmującym się projekcją Krzysztof Wodziczkoi przedstawia dobrze znany motyw inwigilacji Wodiczki.
Czytaj więcej: Nie Big Brother, ale blisko: Ekspert ds. inwigilacji wyjaśnia, w jaki sposób wszyscy jesteśmy stale obserwowani
Ten rodzaj sztuki Lozano Hemmer nazywa „architektura relacyjna”, odwołując się do idei zaangażowania i eksperymentów społecznych („relacyjnych”) oraz środowiska zbudowanego.
Opisał również te prace jako „platformy uczestnictwa publicznego” i „teatr technologiczny”: dzieła sztuki, które mają na celu wzbogacenie przestrzeni publicznej poprzez gigantyczne interaktywne projekcje zaprojektowane w celu łączenia ludzi w zabawny sposób.
W innym pomieszczeniu Field Atmosphonia to dynamiczna gra świateł, której towarzyszy 3000 różnych kanałów dźwiękowych, w tym nagrania owadów i setek gatunków ptaków. To złożoność świata przyrody została przełożona na język cyfrowy.
Wyobraź sobie szmer świateł, którym towarzyszą dźwięki. Odwiedzający poruszają się w zagmatwanych wzorach, zsynchronizowanych z impulsami światła. Kilka maluchów gorączkowo ucieka od swoich rodziców iz powrotem, zahipnotyzowane dźwiękami i światłami.
Utracone połączenia
Ta wersja wystawy w Sydney zawiera ekscentryczną różnorodność przedmiotów z kolekcji Museum of Applied Arts and Sciences.
Obiekty te obejmują bumerang, dwa terraria z roślinami i kamieniami, trzy dmuchane ze szkła foremki na śliwki wykonane przez artystę Yhonnie Scarce oraz w foyer wolno poruszającą się fotograficzną panoramę mglistych Gór Błękitnych z końca XIX wieku z kolekcji Charlesa Kerry’ego.
Powiązania między tymi przedmiotami kolekcjonerskimi a pracą Lozano-Hemmera są trudne do zrozumienia, poza tym, że wszystkie odnoszą się do atmosfery na różne sposoby… wszystkie na raz. Włączenie bumerangu i szklanych kształtów ma posmak symboliki Pierwszych Narodów.
Odtworzone, zreformowane i ponownie przedstawione
Nadrzędną ideą Atmospheric Memory jest to, że aktywację głosem i nagranie obrazu można przechowywać, a następnie w nieskończoność odtwarzać, przekształcać i ponownie prezentować publiczności.
Lozano-Hemmer śledzi pochodzenie tego pomysłu od XIX-wiecznego brytyjskiego inżyniera i wynalazcy Charlesa Babbage’a roszczenia Idealne wspomnienie to obliczenie ruchu wszystkich cząsteczek powietrza i można je przewinąć, aby ujawnić ukryte głosy.
Lozano-Hemmer przestawił zainteresowanie Babbage’a rezonansem psychicznym i duchową refleksją obok swoich technologicznych projekcji.
Czytaj więcej: Jaki był pierwszy komputer?
Można argumentować, że idee Babbage’a były w rzeczywistości prekursorami cyfrowych sieci i złowrogich taktyk inwigilacji XXI wieku, jak pokazuje ta wystawa. Ale Babbage również uległ mistycznemu urokowi końca XIX wieku Iluzjonizm życia i śmierciprzedstawiony tutaj jako dychotomia wirtualna/rzeczywista.
Oba elementy (iluzjonizm i technologia) odgrywają rolę na wystawie, ale nie są rozwiązane.
Mimo to pokoje były pełne rodzin korzystających z elementów interaktywnych. Wydawało się, że nawet dzieci, które martwiły się o swoje skradzione twarze, dobrze się bawiły.
Po zwróceniu uwagi na główny problem programu, ten sam chłopiec wrócił do mikrofonu i krzyknął „Cześć!”, biegnąc za matką.
Atmospheric Memory można oglądać w Powerhouse Museum w Sydney do 5 listopada.