Recenzja „The Survivor”: oryginalny film HBO opowiadający historię boksera w Auschwitz

Ocalały bada cienką granicę między wyborem przetrwania lub życia.

BOparte na prawdziwej historii Ocalały śledzi podróż zawodowego boksera Harry’ego Hafta (Ben Foster). Urodzony w Polsce w 1925 roku Haft był ocalałym z Holokaustu, który doświadczył Auschwitz, wygrywając mecze bokserskie ze współwięźniami. Film z 2021 roku, wyreżyserowany przez Barry’ego Levinsona, podróżuje przez życie Hafta, przeskakując przez kontynenty i pokolenia, aby opowiedzieć historię o tym, jak prawdziwa miłość może zainspirować człowieka do przetrwania wszystkiego.

Ocalały otwarto na cichej plaży na wyspie Tybee w stanie Georgia w 1963 roku, gdzie Haft spaceruje samotnie po piasku. Ale gdy kamera przesuwa się w dół, widzimy cień kobiety idącej obok Hafta, jej ruch rzuca się na piasek. Haft, będąc fizycznie sam, idzie ramię w ramię ze swoją dawno utraconą miłością, Leah (Dar Zuzovsky), która została zabrana przez nazistów dwie dekady temu do rozdartej wojną Polski i nigdy więcej jej nie widziano.

Jednak Haft nigdy nie przestaje szukać Leah, kierując się głębokim wewnętrznym poczuciem, że gdzieś jakoś przeżyła II wojnę światową. Zagubiony we wspomnieniach Leah, Haft, choć teraz rozpoczął nowe życie w Stanach Zjednoczonych, gdzie boksował jako dobrze znany półciężki, pozostaje nawiedzony przez wydarzenia Holokaustu.

Jedna z najwcześniejszych scen filmu pokazuje Haft in the Ring of Coney Island w stanie Nowy Jork w 1949 roku, gdzie spikerzy nazywają go „Dumą Polski i Ocalonym z Auschwitz”. Słowa te niewiele znaczą dla Hafta, którego umysł wypełniają wspomnienia o Leah, osadzone w filmie czarno-białym (a sceny powojenne są osadzone w kolorze). Czuje się, że nawet te utracone wspomnienia straciły swój kolor, świat, który już nie istnieje dla Hafta, ale nadal przysłania jego obecne istnienie.

W miarę rozwoju filmu coraz częściej widzimy retrospekcje do Auschwitz, a później do polskiego obozu pracy Jaworzno, gdzie dowiadujemy się, jak Haft, aby przeżyć, został zmuszony do boksowania. Była to forma rozrywki dla nazistowskich strażników więziennych, którzy obstawiali żydowskich więźniów, co prowadziło do krwawych i śmiertelnych walk bokserskich. Ulubiony wśród strażników ze względu na swoją brutalną siłę fizyczną, Haft walczy o przetrwanie, mając tylko jedną misję: ponownie zobaczyć swoją ukochaną Leah.

Mecze bokserskie są pełne niewypowiedzianych okropności, ale dają Haftowi siłę do szukania wolności. Po rozwiązaniu obozów po natarciu Armii Radzieckiej Haftowi udało się uciec w marszu śmierci do Niemiec w kwietniu 1945 roku. Przebijając się przez Niemcy, a później przez obóz dla przesiedleńców, w końcu przybywa do Nowego Jorku w 1948 roku, gdzie wraca na ring bokserski z legendami takimi jak Rocky Marciano (Anthony Molinari).

Odbijając się na amerykańskim świecie boksu, Haft kontynuuje poszukiwania Leah i ostatecznie krzyżuje ścieżki z Miriam Wofsoniker (Vicky Krieps), pracownicą Displaced Persons Service, która pomaga imigrantom połączyć się z zaginionymi przyjaciółmi i członkami rodziny. . Podobnie jak Haft przeżyła również utraconą miłość, jej narzeczony zginął na wojnie. Haft początkowo niechętnie otwiera się, ale ostatecznie nawiązuje więź z Wofsonikerem, którego uspokajająca osobowość równoważy jego często agresywnego ducha walki.

Ale życie boksera toczy się inną drogą. Haft odchodzi ze sportu po ciężkiej porażce z Marciano. Haft i Wofsoniker ostatecznie pobierają się, ale Haft żyje w przeszłości, mając na myśli Leah. Dręczą go koszmary, które z wiekiem wydają się nasilać. Kiedy jego syn Alan (Kingston Vernes) jest na tyle dorosły, by to zrozumieć, ich związek jest już na granicy i narastają napięcia. Wofsoniker mówi synowi, że jego ojciec „powie ci, kiedy będzie gotowy”, ale Alan ma pytania, na które tylko Haft może naprawdę odpowiedzieć.

Haft, mieszkający obecnie na Florydzie w latach 60., staje przed ostatecznym testem: albo przeżyć, albo obudzić się i wybrać życie. To przejmująca i często rozdzierająca serce prawda o przetrwaniu Holokaustu i okrucieństw II wojny światowej, z okropnościami tamtych czasów, które pozostaną z wieloma do końca życia. Kiedy Haft żegna się ze swoją przeszłością i wspomnienia Leah są uśpione, postanawia w końcu żyć.