Recenzja na Dzień Matki (2023): Podnoszący adrenalinę thriller akcji, który opiera się na ciosach

Polskie filmy były historycznie wykorzystywane jako głosy protestu przeciwko wstrząsającemu losowi mieszkańców podczas II wojny światowej. Dziś jednak aspirujący reżyserzy zdają sobie sprawę, że widzowie głównego nurtu chcą szybkich samochodów, szybkich sekwencji akcji oraz możliwości siedzenia i cieszenia się filmem bez zbytniego myślenia o nim. Thriller akcji z 2023 roku w reżyserii Mateusza Rakowicza Dzień Matki spełnia wszystkie te kryteria, a także pokazuje, jak niebezpieczna może być kobieta na misji. Agnieszka Grochowska gra Ninę, byłą żołnierkę, która musi przetrwać wiele fal wrogów, aby uratować swojego syna, ale haczyk polega na tym, że on nie wie o jej istnieniu. Trwający 1 godzinę i 34 minuty film jest miejscem do obejrzenia w serwisie Netflix w tym tygodniu, jeśli szukasz bezmyślnej akcji i chcesz zobaczyć, jak szaleni złoczyńcy dostają dobre bicie.

Nina mieszka w małym mieszkanku w Polsce i lubi pić piwo po zakończeniu zmiany jako operator dźwigu. Ale to, czego nie ujawnia, to jej mroczna przeszłość. Często można ją znaleźć rozpoczynającą bójki przed podejrzanymi umowami i nokautującą gangsterów za napaść na kobiety, ale przez większość czasu przyjmuje też kilka dobrych uderzeń. W każdy Dzień Matki wychodzi też na ulice i przez lornetkę zagląda do wnętrza rodziny, w której afroamerykański chłopiec świętuje swoje urodziny ze swoimi polskimi rodzicami. Chłopiec o imieniu Max jest synem Niny – sekret, o którym wie niewiele osób, z wyjątkiem policjanta, który od czasu do czasu kręci się w pobliżu. Max nigdy nie znał swoich biologicznych rodziców i teraz postrzega polską rodzinę jako swoich rodziców. Sprawy przybierają nagły obrót, gdy Max zostaje porwany przez mężczyzn w maskach narciarskich i zabrany w nieznane miejsce. Dzięki przyjacielowi z policji Nina dowiaduje się, że szef serbskiego gangu Dusan Dragan porwał Maxa i ma zostać stracony w zemście na Ninie. Jako żołnierz nazywała się Kikimora, ale ci, którzy znali ją w przeszłości, wierzyli, że poległa w bitwie. Teraz do byłego żołnierza należy stawienie czoła przeciwnościom nie do pokonania i zniesienie nieludzkich kar, aby uratować syna przed bandytami, którzy zrobią wszystko, by wydać Maxa serbskiemu szefowi mafii. Zbiry są bezlitosne i nie będą się niczego bały, by dostarczyć paczkę – Maxa – szefowi, który wydał im rozkaz. Tym szefem jest nieuchwytny Dusan Dragan, ale słyszymy tylko jego głos, a on mówi po serbsku. Nina będzie miała pełne ręce roboty, walcząc ze sługami Dusana Dragana, kiedy ten będzie na tyle silny, by porwać dziecko z innego kraju. Czy Nina może użyć swoich zaciekłych sztuk walki, by uratować syna, czy też zginie w walce z mnóstwem atakujących ją wrogów?

Film niewątpliwie opiera się na fantastycznie choreografowanych sekwencjach akcji jako głównym punkcie sprzedaży. Umiejętności Niny, czy to w walce wręcz, czy we władaniu bronią, czy to maczetą, czy strzelbą, nie mają sobie równych. W całym filmie nie ma nudnej chwili, trzymając publiczność w napięciu, gdy hordy wrogów napływają, by pokonać Ninę, a ona musi użyć wszelkich niezbędnych środków, aby ocalić siebie i syna. Mówiąc o walce, Nina może być maszyną do walki, ale ludzkie ciało może znieść tylko tyle. Została postrzelona, ​​posiniaczona, uderzona, uderzona pięścią, wielokrotnie uderzona pięścią w głowę, paralizatorem i kopnięta w brzuch, wśród innych poważnych obrażeń, ale po prostu nie umiera. Można by wręcz powiedzieć, że gdyby Polska kręciła filmy Johna Wicka z kobiecą rolą, Agnieszka Grochowska byłaby idealną aktorką do tej roli. To prawie absurd widzieć kogoś porażonego prądem paralizatorem, a mimo to udaje mu się złamać kark bandycie duszeniem trójkątnym. Nina jest kimś w rodzaju ostatecznej wojowniczki i publiczność nie potrzebuje wiele, by kibicować kobiecie, która przeżyła piekło na ziemi, aby chronić swojego syna, z którym nigdy nie rozmawiała.

Złoczyńcy w środku Dzień Matki są, delikatnie mówiąc, kolorową gromadą. Przeciwnicy Niny są jak antagoniści NPC w grze wideo, do której przybywają kolejne fale wrogów, których bohater musi skosić, zanim nadejdzie boss poziomu. Jest to rozłożone na trzy poziomy, a prawie każdemu bossowi nadano imię pasujące do jego osobowości, a Nina musi pokonać wszystkich trzech, zanim będzie mogła zmierzyć się z ostatnim bossem, Dusanem Draganem. Najmniejszy szef nazywa się Baton, ponieważ używa policyjnej pałki do karania przestępców i prowadzi swój nielegalny biznes, używając swojej restauracji jako przykrywki. Drugi mężczyzna ma na imię Titus i prowadzi organizację zajmującą się handlem ludźmi, której głównym celem są pieniądze. Wreszcie trzeci facet jest najbardziej szalonym facetem, jakiego spotkasz w tym filmie i jest oczywiste, dlaczego. Nosi jednoczęściową bieliznę i trzyma odciętą głowę ojca w słoiku. Och, zabija ludzi i nazywa się to woltometrem. Nina ma pełne ręce roboty z tak wieloma ludźmi, których nie obchodzi rzeź i śmierć, którą po sobie zostawiają, więc zabicie jednej kobiety nie powinno być dla nich zbyt trudne, prawda?

Z muzyką techno grającą na pełnych obrotach dla Niny, która przedziera się przez swoich wrogów, film przedstawia ciemną stronę polskiej korupcji i nielegalne układy tego kraju z Rosją. Ponieważ korupcja sięga głęboko w tajne służby, film czerpie inspiracje z prawdziwej korupcji, która jest powszechna w Polsce i szczegółowo ją przedstawia. Ostatecznie jednak Dzień Matki to film akcji, w którym jednoosobowa armia stawia czoła ogromnej liczbie wrogów, ponieważ jej syn jest w niebezpieczeństwie. Więc jeśli zastanawiasz się, czy powinieneś sprawdzić nowy polski film, który trafił na Netflix, to jest twoja wskazówka, aby nacisnąć przycisk odtwarzania i usiąść, gdy Nina wyrusza z misją przekształcenia zła w szlachetny cel.