Recenzja filmu: EO – InDaily

Osły mają chwilę. Osioł zachwycił publiczność podczas Oscarów, kiedy pojawił się na scenie z Colinem Farrellem i wcielił się w postać Jenny, która podbiła serca jako lojalna przyjaciółka Pádraica Banshee autorstwa Inisherina. A teraz mamy EO, cyrkowy osioł w podróży po dzisiejszej Polsce i Włoszech w poszukiwaniu miłości.

To wciągające, niezwykłe, momentami wstrząsające i odmienne kinematograficznie doświadczenie, które ujawnia ukryty świat zwierząt, które są sobą. Niektóre sceny to dzieła sztuki: EO w lesie zostaje trafiony przez zielone linie celownika laserowego pistoletu (ale to nie jego ścigają); EO obserwował płonące zarośla, napotkał żabę lub zbliżył się do mostu przed kolumnami wody spływającymi po betonowym akwedukcie.

Ale celem EO (myślę, że Iaaa) nie jest to, jak widzimy tyłek. Taki jest świat z jego punktu widzenia, jak przechodzi przez życie wyciszony, czujny, ufny, ale i ostrożny.

Był szczęśliwy w cyrku, gdzie pracował z Kasandrą (Sandra Drzymalska), która go chroniła i nadała mu imię, zrobiła mu girlandy z marchwi i upiekła babeczki na urodziny. Ale cyrk zostaje zamknięty i zostają rozdzieleni, więc on wybucha i słyszy jej imię na wietrze.

Wyreżyserowany przez Jerzego Skolimowskiego film był nominowany do Oscara za najlepszy międzynarodowy film fabularny i nie jest filmem dla dzieci. Osioł – Skolimowski użył sześciu osłów sardyńskich, bo rasa jest szczególnie łagodna i melancholijna – nigdy nie jest humanizowany; W rzeczywistości niesamowita moc filmu polega na sposobie, w jaki uchwycono jego okrucieństwo, szlachetność jego natury i niezachwianą niewinność.

Spotyka ludzi, dobrych, ale przede wszystkim złych. Uczestniczy w meczu piłki nożnej i zostaje maskotką drużyny, której huczne świętowanie przeradza się w chuligaństwo i przemoc. Mężczyzna zostaje zamordowany na postoju, a EO jest przywiązany do słupa, gdy przyjeżdża policja; Zwierzęta są torturowane w fabryce futer, a on atakuje i znów ucieka. Spotyka młodego księdza Vito (Lorenzo Zurzolo), który wraca do rodzinnego domu – jego matkę, hrabinę, gra Isabelle Huppert – po zhańbieniu się hazardem. EO jest na zewnątrz w ogrodzie, wśród drzew owocowych, trawnika i cienia; wygląda na wygodne i bezpieczne, ale słyszy wołania Kasandry.

Niektórzy rozmawiają tak, jakby był człowiekiem – Vito przyznaje się, że zjadł salami z osła i oferuje coś w rodzaju przeprosin. Mobilizować EO Film o prawach zwierząt umniejszyłby jego wdzięk i artystyczne intencje, ale film nie pozostawia wątpliwości co do naszego zaangażowania w zwierzęta jako bliźnich, których prawo do istnienia jest tak łatwo nadużywane.

Wiele filmów dokłada wszelkich starań, aby przedstawić ludzkość w najgorszym wydaniu, ale nie mogę wymyślić ani jednego filmu, który sprawia, że ​​czuję się tak zawstydzony tym, że jestem człowiekiem.

EO trafi do kin w całym kraju 6 kwietnia.