Recenzja filmu „Brudne sztuczki” | Hollywood Reporter

Reżyser Daniel Sivan bada skandal oszustwa, który wstrząsnął światem elitarnego mostu konkurencyjnego i ujawnia, że ​​świat elitarnego mostu konkurencyjnego istnieje.

Pierwsza rzecz, którą musisz wiedzieć o filmie dokumentalnym Daniela Sivana Brudne sztuczkiPremiera na Hot Docs Festival jest taka, że ​​tytuł jest grą słów.

Widzisz, w świecie Elite Bridge jest skandal oszustwa i oczywiście „sztuczka” to standardowa jednostka w grze – jak kiery, pik i euchre.

Okazuje się, że to właściwie wszystko, co prawdopodobnie musisz wiedzieć. Bridge sprawia wrażenie nieprzeniknionej – gra, którą możesz opanować tylko wtedy, gdy jesteś wystarczająco bogaty, aby mieć wolny czas lub jeśli żyjesz od dziesięcioleci! Doświadcz budowania regularnej gry na zasłużonej emeryturze, tak jak robiła to moja babcia, Twoja babcia i babcia wszystkich innych. Z Brudne sztuczki, Sivan jest zdeterminowany, aby przełamać wszystkie bariery wejścia na tyle, aby była duża szansa, że ​​nie uciekniesz Brudne sztuczki Wiem o Bridge’u więcej niż na początku. Ale prawdopodobnie miałeś dość zabawy, aby nie podkreślać, że można było opowiedzieć znacznie bardziej zniuansowaną wersję tej historii.

Sivan przedstawia grę za pośrednictwem znanego gracza będącego celebrytą, Isaaca Mizrahiego, i niezwykle podstawowego podkładu, który ostatecznie przyspiesza wszystko, co niezbędne, i pozostawia ci jedną podstawową zasadę: nie możesz w żaden sposób komunikować się ze swoim partnerem.

Wszystko inne jest ulotne.

Historia koncentruje się na Lotanie Fisherze, który wszedł do klubu brydżowego, gdy miał 11 lat i został wybrany jako potencjalny mistrz już po jednym popołudniu. Lotan, młody Izraelczyk z fotograficzną pamięcią i głodem wielkości, awansował w międzynarodowych szeregach wraz z partnerem Ronem Schwartzem. Podróżowali po świecie i prowadzili dość efektowne życie, dopóki były kolega z drużyny, Boye Brogeland, nie oskarżył ich o oszustwo w 2015 roku. Po kilku latach Fisher próbował oczyścić swoje imię i powrócić na most, a Brogeland próbował w końcu udowodnić oszustwo, nawet jeśli jego krucjata o uczciwość mogła obalić cały „sport”.

To opowieść o „mechanice oszukiwania” w postaci rozdętych stacji HBO McMillion $ lub na stronie funkcji: Żądło lub Ocean’s Eleven. Sivan wykorzystuje fantazyjne podzielone ekrany, zgryźliwą i perkusyjną ścieżkę dźwiękową oraz sporadyczne wybuchy animacji, aby ożywić historię bladych mężczyzn siedzących przy stołach (choć jest ich mnóstwo).

Niektóre osobistości są wciągające, w tym Fisher, który ma powściągliwość niesioną przez geniusz. Ci, którzy się nie angażują, mają nienawiść do zapału do Fishera, która ich przekonuje, jeśli nigdy nie wzbudza w nich współczucia. Największą odpowiedzialnością za film dokumentalny jest to, że Brogeland jest albo nudny, albo po prostu słuszny, więc nie ma na to szans Brudne sztuczki kiedykolwiek stać się kolorowym portretem rywalizacji Król Konga. Sivan zebrał wybór krajowych i międzynarodowych brydżystów i jeśli nie jestem pewien, czy są oni naprawdę „reprezentatywni” – czy to w ogóle, czy też w tym sporcie szczytowym – to z powodu mojego własnego ignorancja. I nie potrafiłem powiedzieć, dlaczego Mizrahi został wybrany na wyłącznego przedstawiciela „Mostowej Miłości Znanych Ludzi”, a czasami nawet on nie wie dokładnie, co tu robi.

Sivan podjął decyzję, aby potraktować tę historię jako opowieść uniwersalną i uważa, że ​​jeśli ludzie z filmu dokumentalnego są pasjonatami tego, co robią, widzowie przynajmniej skorzystają z tego podekscytowania. Generalnie ma rację i pomaga to, że ludzie w filmie są sprytni, jeśli chodzi o porównania i aluzje do sportowców, takich jak Michael Jordan i Lance Armstrong. Jeśli Sivan tak naprawdę nie wymyślił, jak zilustrować, o co jest oskarżony Fisher, to częściowo dlatego, że nie próbuje, a częściowo dlatego, że utrzymanie niejednoznaczności jest kluczowe dla jego tezy.

Nie jestem też pewien, czy Fisher jest świetny w wyjaśnianiu, dlaczego jego umysł koncentruje się na brydżu, lub dlaczego Bridge zdecydował się skierować swoje talenty zamiast pokera, blackjacka lub czegoś z potencjałem na jeszcze większe nagrody. A ponieważ jest jasne, że najlepsi gracze w brydża mogą zarobić pół miliona rocznie – oczywiście dużo, ale nie w porównaniu z ceną 10 milionów dolarów za główny stół na World Series of Poker – wydaje mi się to istotne.

Istnieje ogólny kontekst dobrobytu Mostu, któremu dokument nie jest bliski. Prawie wszystkie mówiące głowy są białe. Prawie wszyscy z nich to mężczyźni. Ponownie, wydaje się ważne, aby zadać pytania dotyczące konkretnego rodzaju zagrożenia, jakie może stanowić Izraelczyk, którego pochodzenie rodzinne nigdy nie zostało wspomniane. Jeśli rzeczywiście oszustwo jest powszechne w brydżu i jest to rozsądny wniosek, to jak wygląda to szczególnie w tym sporcie? Jaka była podstawa wcześniejszych złudzeń sportu co do czystości rywalizacji? Nikt nigdy nie byłby zszokowany, gdyby dowiedział się, że ktoś oszukiwał w pokerze lub blackjacku, ale w jaki sposób reputacja Bridge’a jako gry bogatych i potężnych pozwoliła mu udawać, że gra jest ponad takimi rzeczami?

Rezultatem jest film dokumentalny, który porusza się w krótkim klipie i w świecie, w którym można łatwo wyobrazić sobie Sivana opowiadającego tę historię w sześciu do ośmiu odcinkach w serwisie Netflix – wcześniej współreżyserował wątpliwą pięcioczęściową część Netflix. Diabeł z sąsiedztwa – Jestem silnym zwolennikiem powściągliwości. Jednocześnie mam wrażenie, że brakuje tu rzeczy, które wykraczają poza trening we wszystkim.

Miejsce: Hot Docs
Scenariusz / reżyser / producent: Daniel Sivan
Producenci wykonawczy: Danna Stern i Guy Lavie
Redaktorzy: Daniel Sivan, Doron Djerassi, Jesse Overman

100 minut