Recenzja EO (2023) – właśnie dostaliśmy nowego ulubionego osła

Naprawdę żyjemy teraz w epoce filmowego osła, a Jenny od Banshee Inisherina było pysznie, właśnie dzięki polowaniu znaleźliśmy naszego nowego ulubionego osiołka dramat EO i jego tytułowa gwiazda.

Film jest cudownie prosty w swoim założeniu, ponieważ podążamy za osłem w jego wędrówce po Polsce; od skromnych początków w cyrku, poprzez farmy, boiska piłkarskie i ciężarówki z mięsem. Jednak to, czego brakuje EO w złożoności narracji, nadrabia stylem i polotem.

Reżyserem EO jest Jerzy Skolimowski, a historia napisana przez Skolimowskiego i Ewę Piaskowską, w dużej mierze inspirowanafilm z lat 90 Au Hasard Balthazar. Film zdobył Nagrodę Jury na Festiwalu Filmowym w Cannes w zeszłym roku i od tego czasu został doceniony na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes Nominacje do Oscarów 2023 dla najlepszego międzynarodowego filmu fabularnego.

Sekwencja otwierająca to oszałamiający pokaz świecących czerwonych świateł, podczas gdy EO i trenerka Kasandra (Sandra Drzymalska) wykonują rutynę znaną jako resuscytacja, z oświetleniem stroboskopowym i pełną wdzięku choreografią, tworząc surrealistyczny, senny nastrój.

To niesamowite wykorzystanie świateł i cieni, powtarzający się czerwony filtr i znakomita kompozycja kadru to chyba najmocniejsze elementy całego obrazu. Szczerze mówiąc, zdjęcia Michała Dymka naprawdę nie musiały być takie trudne, ale bardzo się cieszę, bo EO to jeden z najlepiej wyglądających filmów roku.

Natura odgrywa ogromną rolę w nasycaniu tej historii poczuciem życia i energii, i to jest coś, co kamera również rejestruje nienagannie. W szczególności jedna sekwencja – która, jak przypuszczam, była możliwa dzięki dronowi – pokazuje, jak kamera podąża za strumieniem, zanim skręci w tandemie z turbiną wiatrową, jest znakomita na poziomie technicznym. Inny, gdy film dobiega końca, oferuje hipnotyzującą kąpiel w wodospadzie.

Nic dziwnego, że fakt, że głównym bohaterem tej historii jest osioł, oznacza, że ​​​​prawie nie ma dialogów. EO momentami przypomina niemy film, ale przez cały czas pozostaje całkowicie wciągający, co jest świadectwem pracy kompozytora Pawła Mykietyna, który tworzy uduchowioną ścieżkę dźwiękową towarzyszącą potężnym obrazom. Niezależnie od tego, czy są to gładkie smyczki, klasyczne pianino, riffy gitary elektrycznej czy funkowe fale syntezatora, Mykietyn doskonale pasuje do każdego etapu podróży EO.

Tytułowy osioł cieszy się po drodze szczęśliwymi chwilami, a nawet w pewnym momencie staje się nieświadomą maskotką lokalnej drużyny piłkarskiej. Jeśli jest jedna rzecz, która zawsze będzie dla mnie zwycięską kombinacją, to słodkie zwierzęta i piłka nożna, ale EO ma swoje bardziej wstrząsające momenty.

Rzeczywiście, pierwsza wyprawa EO w dzicz zaczyna się jako triumfalna ucieczka z farmy, ale wkrótce schodzi w czystą naturę. Horror wibracje, gdy mroczna ciemność nocy prowadzi cię ścieżką padlinożerców, takich jak lisy i wilki, a także kłusowników. Później jest kilka naprawdę niewygodnych scen, w których EO jest źle traktowany, ale jesteśmy prawie pewni, że żadne zwierzę nie ucierpiało podczas produkcji filmu i że „film powstał z miłości do zwierząt i natury”.

W tym duchu przedstawienie złego traktowania, niewoli, pracy, traumy, a nawet śmierci zwierząt staje się głównym tematem filmu. Wszystkie te rzeczy są nieodłącznie związane z doświadczeniem tak wielu zwierząt i niestety zbyt łatwo zapominamy, przez co ludzie poddają zwierzęta, gdy wykorzystujemy je do rozrywki, sportu lub produkcji.

Ta koncepcja prowadzi do dwóch najlepszych scen w całym filmie, obie z bardzo różnymi efektami. Pierwszy to przejmujące zestawienie EO przewożonego w klaustrofobicznym powozie, podczas gdy grupa dzikich koni delektuje się otwartą przestrzenią pobliskiego pola. Druga to bardziej humorystyczna sekwencja z udziałem nieszczęsnego kierowcy ciężarówki, którego kamea kończy się szokującym zakończeniem.

Skoro już mowa o kameach, to w ostatnim akcie nieco nietypowe odstępstwo od EO, kiedy pojawia się legendarna aktorka Isabelle Huppert, ale na czas spędzony z tak znakomitą aktorką nigdy nie można narzekać.

Nie jestem pewien, czy EO ma dość, aby pokonać film z netflixa Wszystko cicho na froncie zachodnim, jeśli chodzi o Oskary 2023 prognozy, ale jest to piękny mały film, który z pewnością wywoła uśmiech na twarzy, jednocześnie podkreślając fakt, że zwierzęta powinny być traktowane lepiej. Pamiętaj, wszystkie zwierzęta są takie same, ale niektóre to naprawdę fajne osły i musimy je chronić za wszelką cenę.

EO wchodzi do kin 3 lutego. Brytyjczycy mogą także obejrzeć film „Outsiders and Exiles: The Films of Jerzy Skolimowski”, prezentowany w partnerstwie z 21. Festiwalem Polskich Filmów Kinoteka, odbywającym się w BFI Southbank od 27 marca do 30 kwietnia 2023 r.