Producenci stali obawiają się, że niedobory energii zaostrzą kryzys, gdy produkcja zostanie wstrzymana

GENK, Belgia — Rosnące koszty energii zmusiły producentów stali do ograniczenia produkcji w całej Europie, a groźby masowych przestojów zakładów mogą być trwałe w sektorze, który zatrudnia ponad 300 000 osób i wnosi dziesiątki miliardów euro do gospodarki regionu, ostrzegają niektórzy.

Pomimo posiadania czterech turbin wiatrowych i ponad 50 000 paneli słonecznych w swojej lokalizacji we wschodniej Belgii, producent stali nierdzewnej Aperam został zmuszony do zaprzestania produkcji, ponieważ rosnące ceny energii gryzły.

Firma płaci teraz za energię w ciągu miesiąca tyle, ile płaciła w ciągu roku, i zamknęła zakład, który normalnie topiłby złom stali nierdzewnej i przekształcał go w gigantyczne kęsiska, zatrudniając około 300 osób.

„Mamy tymczasowe dźwignie, aby przezwyciężyć okres czasu, ale to nie może trwać latami” – powiedział agencji Reuters Bernard Hallemans, europejski szef Aperam z cichego wnętrza obiektu.

„Jeśli to [does]zobaczymy dezindustrializację sektorów takich jak nasz, a Europa stanie się również zależna od importu metali nieszlachetnych, takich jak nasz”.

Utrzymanie w okresie letnim normalnie ograniczyłoby produkcję do około 80% mocy produkcyjnych, ale Hallemans twierdzi, że od końca czerwca liczba ta oscylowała wokół 50%, po tym, jak Rosja poważnie ograniczyła dostawy gazu do Europy i pchnęła już zawyżone ceny do nowych rekordów.

Import do Europy, głównie z Azji, gdzie ceny energii są znacznie niższe, ale ślad węglowy wyższy, wzrósł z 20% do 25% w 2020 r. i 2021 r. do 40% w tym roku, osiągając w ostatnich tygodniach około 50%.

Hallemans mówi, że Europa musi znaleźć odpowiedzi. Według raportu McKinsey z zeszłego roku, stal dodaje około 83 miliardów euro (80,97 miliarda dolarów) bezpośredniej wartości do gospodarki regionu i bezpośrednio zatrudnia 330 000 osób.

Komisja Europejska twierdzi, że unijne środki ochrony handlu chroniły 195 000 miejsc pracy w przemyśle stalowym w 2021 r., chociaż krytycy twierdzą, że różnica w kosztach energii jest teraz tak duża, że ​​import może być tańszy nawet przy dodanych taryfach ochronnych.

W sektorze energetycznym Unia Europejska nie uzgodniła limitu cen gazu, ale poparła plan dystrybucji nadwyżek przychodów od producentów energii elektrycznej do konsumentów.

Według Hallemansa, potencjalni producenci wypłat, tacy jak Aperam, są niejasni i mogą potrwać kilka miesięcy, gdy ceny energii gwałtownie wzrosną, podczas gdy Aperam próbuje zmusić klientów do rocznych kontraktów.

„Zima deindustrializacji”

W Niemczech, które w dużej mierze opierają się na rosyjskim gazie, aby napędzać swoją zorientowaną na eksport gospodarkę, przemysł stalowy boryka się z dodatkowymi kosztami energii w wysokości 10 miliardów euro, co stanowi około jednej czwartej średniego rocznego obrotu przemysłu, z dodatkowymi kosztami zielonej transformacji UE.

„Jeśli teraz nie pociągniemy za spust, grozi nam zima dezindustrializacji w Niemczech” – powiedział prezes WV Stahl Hans Jürgen Kerkhoff.

ThyssenKrupp Steel Europe ograniczył tam produkcję, ponieważ klienci są niezdecydowani w obliczu nadciągającej recesji i cen energii, które zagrażają jej międzynarodowej konkurencyjności.

ArcelorMittal, drugi co do wielkości producent stali na świecie, wraz z innymi producentami stali we Francji, Polsce i Hiszpanii zamknął również wielki piec w Niemczech i prognozował, że jego europejska produkcja w czwartym kwartale będzie o około 17% niższa niż rok wcześniej.

Adolfo Aiello, zastępca dyrektora europejskiej federacji stali Eurofer, mówi, że jeśli kryzys energetyczny nie zostanie rozwiązany w krótkim okresie, tymczasowe zakłócenia mogą stać się bardziej trwałe, podobnie jak inne sektory energochłonne, takie jak inne metale, nawozy i chemikalia.

Według Eurofer, sytuacja uległa znacznemu pogorszeniu od czasu jego sierpniowej prognozy skromnego 1,7% spadku europejskiego zużycia stali w tym roku, ale solidnego ożywienia 5,6% w 2023 roku.

Kolejna kwartalna prognoza federacji ma nastąpić dopiero pod koniec października, ale dyrektor ds. studiów ekonomicznych Alessandro Sciamarelli mówi, że spadek w 2022 r. będzie silniejszy niż obecna prognoza, a spadek obserwowany jest również w 2023 r.

„Wydarzenia z ostatnich dwóch miesięcy całkowicie wypaczyły obraz” – powiedział.

1200 pracowników w fabryce Aperam w Genk ryzykuje tymczasowe bezrobocie, ponieważ płace netto zostają obniżone o co najmniej jedną piątą, podczas gdy inflacja sięga 10%.

Zakład już doświadczył tymczasowych przestojów, zwłaszcza podczas światowego kryzysu finansowego w latach 2008-2009.

„Dziś nikt nie wie, jakie są ceny energii [will go]… jak zareagują nasi klienci, czy możemy zapłacić rachunki i tak dalej”, powiedział kierownik produkcji Yves Dufrane przed trzydniowym przestojem w swoim zakładzie.

„Myślę, że jest gorzej niż w 2009 roku”. – Rappler.com

1 USD = 1,0250 euro