Preludium do II wojny światowej

Po klęsce Niemiec w I wojnie światowej w Paryżu sporządzono formalny traktat pokojowy. Porozumienie, traktat wersalski, stanowiło, że Niemcy muszą zrezygnować ze wszystkich swoich kolonii i znacznej części swojego terytorium europejskiego. Układ ten szedł w parze z zastrzeżeniem, że armia niemiecka zostanie zredukowana do 100 000 ludzi, a Nadrenia zostanie zdemilitaryzowana. Niemcom odmówiono również członkostwa w Lidze Narodów i zmuszono do zapłacenia równowartości 33 miliardów dolarów reparacji krajom alianckim, oprócz wzięcia wyłącznej odpowiedzialności za wojnę. Gniew przeciwko traktatowi wersalskiemu i systemowi, który go zaakceptował, przyczynił się w ten sposób do powstania Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej (NSDAP, czyli partii nazistowskiej), która otwarcie chciała zniszczyć nowo utworzoną demokrację w Niemczech.

Wielki Kryzys i powstanie Hitlera

Wraz z nadejściem Wielkiego Kryzysu w 1929 roku Niemcy zostały szczególnie mocno dotknięte. W rzeczywistości w lutym 1932 r. 33% ludności czynnej zawodowo było bezrobotnych. Sytuacja była znacznie gorsza niż jakikolwiek scenariusz planowany przez rząd, co oznaczało, że tylko 900 000 osób mogło zapewnić zasiłki dla bezrobotnych lub świadczenia socjalne. Ta pozorna niekompetencja, w połączeniu z utrzymującym się gniewem z powodu traktatu wersalskiego i wspomnieniami z okresu hiperinflacji na początku lat dwudziestych, utorowała drogę do powstania NSDAP. Na przykład naziści zdobyli 107 mandatów i 6,3 miliona głosów w wyborach do Reichstagu w 1930 roku. Wiosną 1932 roku odbyły się wybory prezydenckie, w których Hitler zdobył 37% głosów. W kolejnej turze wyborów do Reichstagu w tym samym roku partia nazistowska również zdobyła 37%. Ostatecznie Hitler został mianowany kanclerzem 30 stycznia 1933 r. Szybko przekształcił Niemcy w dyktaturę, zawieszając swobody obywatelskie i uchwalając 23 marca 1933 r. Ustawę upoważniającą, która pozwalała mu uchwalać ustawy bez udziału Reichstagu.

ideologia nazistowska

Zanim przejdziemy dalej, konieczne jest wyjaśnienie światopoglądu Adolfa Hitlera, ponieważ rzuca to światło na to, dlaczego prawdopodobieństwo wojny wzrosło w momencie, gdy doszedł do władzy. Dla Hitlera naturą świata była walka między rasami. Kluczowym elementem zwycięskiego biegu w tej walce było posiadanie wystarczającej ilości zdrowia Lebensraum (przestrzeń życiowa), aby mogła utrzymać stały wzrost liczby ludności. Dlatego w zamyśle Hitlera uzyskanie dostępu do żywotnej przestrzeni na Wschodzie, w szczególności do Związku Radzieckiego, było kluczowe dla zwycięstwa „rasy aryjskiej”. Uważał również, że Słowianie byli gorsi od Aryjczyków, co częściowo przygotowało grunt pod ludobójczy konflikt.

Inny centralny element światopoglądu Hitlera obracał się wokół jego „zrozumienia” „Żydów”. Według Hitlera „Żydzi” obalili oparty na walce charakter świata, wprowadzając demokrację, prawa człowieka, kapitalizm, komunizm i same idee. Oznaczało to, że „silniejsze” rasy mogły przegrać ze „słabszymi”. Hitler myślał, że tak właśnie stało się podczas I wojny światowej, więc miał obsesję na punkcie zapobieżenia kolejnej dywersji natury. Ta obsesja wpłynęła na większość decyzji nazistów w zakresie polityki zagranicznej.

Niemieckie zbrojenie i agresja

Pomimo powierzchownych przykładów pokojowych działań na arenie międzynarodowej, takich jak traktat pokojowy z Polską w 1934 r. i porozumienie o zbliżeniu z Wielką Brytanią (UK) w 1935 r., polityka zagraniczna Hitlera w latach 30. była generalnie antagonistyczna. Na przykład w październiku 1933 roku Niemcy wystąpiły z Ligi Narodów. Następnie Hitler przywrócił pobór do wojska w 1935 r., Dramatycznie zwiększając liczebność niemieckiej armii. 7 marca 1936 roku Hitler dokonał remilitaryzacji Nadrenii. Następnie w listopadzie 1937 r. Odbyło się spotkanie z jego dowództwem wojskowym, na którym ustalił, że ramy czasowe wojny to lata 1943–1945. W następnym roku Niemcy zaanektowały Austrię i Sudety , region Czechosłowacji zamieszkany głównie przez osoby mówiące po niemiecku. Reszta Czechosłowacji została anektowana w marcu 1939 roku. Ostatecznie 1 września 1939 roku Niemcy napadły na Polskę. To była ostatnia kropla dla Wielkiej Brytanii i Francji, które 3 września wypowiedziały wojnę Niemcom.

Rozkwit gospodarczy Japonii

Podczas gdy Niemcy rozpoczynały wojnę w Europie, w Azji toczył się już inny konflikt. Jednak, aby zrozumieć drugą wojnę chińsko-japońską, potrzebny jest pewien kontekst. Przez wieki Japonia pozostawała odizolowana. Ale w połowie XIX wieku zaczął się otwierać na resztę świata, umożliwiając handel z mocarstwami zachodnimi i włączając niektóre z ich technologii, metod organizacji wojskowej i systemów prawnych. W 1890 roku Japonia przyjęła nową konstytucję i stała się półdemokracją autorytarną, w której odbywały się wybory, ale parlament miał marginalną władzę. Wszystko to doprowadziło do znacznego wzrostu, a populacja Japonii wzrosła o 15 milionów na początku XX wieku. Jednak brak dobrych gruntów rolnych i stosunkowo niewiele zasobów naturalnych oznaczały, że kraj musiał zwrócić się ku imperializmowi, aby utrzymać swój dobrobyt.

Ekspansja terytorialna Japonii

W 1895 roku Japonia pokonała Chiny w pierwszej wojnie chińsko-japońskiej. Potem nastąpiło kolejne zwycięstwo militarne w 1905 roku, tym razem nad Rosją. Następnie, podczas I wojny światowej, Japonia przejęła dużą część Chin, ale nie pozwolono jej zatrzymać po zakończeniu konfliktu. Jednak pod koniec lat dwudziestych XX wieku, po latach presji militarnej i dyplomatycznej, Chiny przekazały Japonii kontrolę nad kolejami w Mandżurii (region w północnych Chinach). Napięcia znacznie wzrosły we wrześniu 1931 r., Kiedy jedna z tych linii kolejowych eksplodowała. W rzeczywistości to Japonia była odpowiedzialna za atak, przeprowadzając go w celu uzasadnienia nowych operacji wojskowych w regionie. Tak więc wkrótce po bombardowaniu siły japońskie najechały Mandżurię, ustanawiając marionetkowy reżim i rozpoczynając posuwanie się na południe. Wreszcie, gdy chińscy i japońscy żołnierze wymienili ogień w pobliżu Pekinu (obecnie Pekin) w lipcu 1937 r., Dało to Japonii pretekst do rozpoczęcia inwazji na Chiny na pełną skalę. W ten sposób rozpoczęła się wojna w Azji.

Preludium do II wojny światowej przyniosło zawirowania gospodarcze, napięcia geopolityczne i imperialne aspiracje ze strony Niemiec i Japonii. Ostatecznie wszystkie te elementy doprowadziły do ​​największej wojny w historii świata.