Prawicowe partie ekstremistyczne walczą o zjednoczenie w Parlamencie Europejskim

Partia skrajnie prawicowa kwitnie w dużej części Europy. W Polsce i na Węgrzech rządzą twarde partie antyimigranckie. We Włoszech liga Matteo Salviniego prowadzi w sondażach i ma znaczną władzę po przystąpieniu do rządu jedności narodowej. We Francji Marine Le Pen, liderka rajdu narodowego, jest najgroźniejszym rywalem prezydenta Emmanuela Macrona, podczas gdy hiszpański Vox, od momentu powstania w 2013 r., Nieustannie odbiera poparcie konserwatystów głównego nurtu, który kołysze się w całej Europie w kraju, choć bardziej uparci nacjonaliści. mandatów w Parlamencie Europejskim niż kiedykolwiek wcześniej.

Obecnie niektóre z najważniejszych partii prawicowych na kontynencie – włoska liga, polskie Prawo i Sprawiedliwość oraz węgierski Fidesz – próbują zbudować nowy sojusz, aby wzmocnić swoją pozycję na szczeblu Unii Europejskiej. W tym miesiącu przywódcy Salvini, premier Polski Mateusz Morawiecki i premier Węgier Viktor Orban spotkali się na wysokim szczeblu w Budapeszcie na Węgrzech. Dalsze rozmowy spodziewane są w maju.

Trzy partie, powiedział Marco Zanni, członek Ligi Parlamentu Europejskiego, pracują nad platformą polityczną, która obejmuje ochronę europejskich korzeni przed „bezduszną wielokulturowością”, ograniczanie imigracji i obronę tradycyjnej rodziny. Mówi, że pracują nad poprawą koordynacji podczas głosowania nad tymi kwestiami w Brukseli.

Utworzenie wspólnego frontu wygenerowałoby więcej funduszy i zasobów oraz wzmocniłoby znaczenie i zdolność twardego prawa do wywierania wpływu na politykę na scenie europejskiej. Bezpośrednim katalizatorem powstania nowego ugrupowania mogło być wyjście Fideszu z największego bloku w Parlamencie Europejskim, centroprawicowej Europejskiej Partii Ludowej (EPL), w marcu, w której konserwatywne partie głównego nurtu, takie jak Chrześcijańska Demokratyczna Unia Niemiec i Hiszpania. razem Partia Ludowa.

W obecnym Parlamencie Europejskim skrajnie prawicowa partia jest podzielona na dwie stosunkowo niewielkie grupy. Tożsamość i demokracja obejmują ligę, a także wiec narodowy Francji i mniejszą delegację z Alternatywy dla Niemiec (AfD). Drugim radykalnym blokiem prawicowym są europejscy konserwatyści i reformiści, zdominowani przez polskie Prawo i Sprawiedliwość. Ta grupa jest tradycyjnie bardziej mainstreamowa – niegdyś gościła brytyjskich konserwatywnych posłów – ale znajduje się również na prawo od EPL i obejmuje twardogłowych imigracyjnych, takich jak Bracia Włoch i Vox z Hiszpanii.

Gdyby się połączyli, w tym Fidesz, byliby drugą co do wielkości grupą w Parlamencie Europejskim – zaraz za EPP, ale przed socjaldemokratami.

Celem nowej osi jest „ponowne zjednoczenie i odświeżenie chadeckiego prawa Europy” – powiedział Katalin Novak, wiceprezydent Fideszu i minister w rządzie Orbána. „Potrzebujemy renesansu, aby jak najlepiej reprezentować interesy narodowe i służyć konkurencyjnej Europie, zachowując jednocześnie nasze podstawowe wartości. W ostatnich latach EPL wyraźnie przesunęła się w lewo. W niektórych kluczowych kwestiach trudno jest obecnie odróżnić stanowisko EPL od stanowisk partii socjalistycznych w Europie. To sprawia, że ​​miliony europejskich obywateli nie mają rzeczywistej reprezentacji na szczeblu europejskim. „

Partiom, które zetknęły się z nacjonalistycznymi platformami i hasłami – często z frontalnymi atakami na Brukselę i UE – współpraca międzynarodowa może wydawać się dziwna. Ale od wyborów europejskich w 2014 r. I późniejszego powołania Grupy Europy Narodów i Wolności – kierowanego przez Le Pena zgromadzenia prawicowych partii europejskich w Parlamencie Europejskim, które później stały się Tożsamością i Demokracją – skrajnie prawicowe partie na kontynencie Duncan McDonnell, profesor politologii na Uniwersytecie Griffith i współautor książki o radykalnej prawicy w Parlamencie Europejskim, wykazał rosnący apetyt na międzynarodowe sojusze.

Rozmowy budapeszteńskie nie były właściwie pierwszą tego typu inicjatywą.W 2017 roku AfD zorganizowała konferencję, w której udział wzięli m.in. Le Pen, Salvini i holenderski prawicowy podpalacz Geert Wilders. W miesiącach poprzedzających wybory europejskie w 2019 roku Salvini spotkał się z Orbanem, pojechał do Polski i wraz z jedenastoma innymi przywódcami nacjonalistycznymi zorganizował wiec przed katedrą w Mediolanie.

I nie jest to tylko fenomen europejski. Salvini tak zwrócił uwagę na jego serdeczne relacje z prezydentem Brazylii Jair Bolsonaro. W 2019 r. Premier Indii Narendra Modi, nacjonalistyczny, zaprosił do Kaszmiru grupę w dużej mierze prawicowych posłów do Parlamentu Europejskiego po odebraniu autonomii regionu. Były prezydent USA, Donald Trump, gościł na zgromadzeniach brytyjskiego polityka Brexitu Nigela Farage’a – i znany z tego, że był związany z polskimi przywódcami podczas wizyty w tym kraju – podczas gdy jego były pomocnik Steve Bannon był w częstym kontakcie z europejskimi suwerenami wspierającymi ich wysiłki zjednoczeniowe.

Powody, dla których prawicowi ekstremiści w Europie łączą się razem, są łatwe do znalezienia. Orban i Morawiecki ścierają się w domu z Brukselą ze względu na powrót demokracji – to położyło kres członkostwu Fideszu w EPL. Dla Salviniego, który prowadzi podstępną grę w wielkiej koalicji z głównymi partiami we Włoszech, współpraca z prawicowymi władcami Europy Środkowej daje możliwość dalszego wzmocnienia jego odniesień jako materiału premiera, pozostając jednocześnie wiernym jego ideologicznym korzeniom.

Jednak zjednoczenie skrajnie prawicowego obozu jest łatwiejsze do powiedzenia niż do zrobienia. Najgłębsza przepaść dotyczy relacji z Rosją.

Polskie prawo i sprawiedliwość jest zdecydowanie antyrosyjskie, a zwłaszcza wzmocniło swoje więzi z Zachodem i Stanami Zjednoczonymi. Z kolei liga, Rajd Narodowy i AfD wypowiadały się przeciwko sankcjom UE wobec Moskwy, a przedstawiciele trzech partii kilkakrotnie odwiedzali anektowany przez Rosję Krym. W ostatnich miesiącach delegacje AfD wielokrotnie spotykały się z czołowymi przedstawicielami Rosji, a Le Pen przeprowadził nawet osobiste rozmowy z prezydentem Rosji Władimirem Putinem na początku 2017 r., Które wielu uznało za zdecydowane potwierdzenie Kremla w trakcie francuskiej kampanii prezydenckiej. .

Relacje z Moskwą są głównym punktem spornym na skądinąd naturalnej osi między prawami węgierskim i polskim. W jednym Ankieta Przeprowadzone pod koniec 2020 r. 22 proc. Zwolenników Fideszu uważało Rosję za „najważniejszy kraj, z którym można porozumiewać się w dobrych stosunkach”, w porównaniu z zaledwie 4 proc. Prawników, z których aż 69 proc. Wskazało zamiast tego Stany Zjednoczone.

„Stosunki z Rosją różnią się w zależności od uwarunkowań historycznych, kulturowych oraz interesów ekonomicznych i bezpieczeństwa. Szanujemy interesy naszych sojuszników i reprezentujemy nasze, tak jak każdy inny kraj. Nie uważam tego problemu za główną przeszkodę w nowym sojuszu – powiedział minister Fidesz Novak.

Kolejną potencjalną przeszkodą są partie, które rządziły, i te, które właśnie krzyczały z tanich miejsc.

Dla Prawa i Sprawiedliwości czy Fideszu, którzy rządzą swoimi krajami od lat pomimo populistycznych skłonności, przywódcy tacy jak Le Pen, którzy nigdy tego nie robili, wciąż mogą wydawać się trujący. Prawdą jest, że Le Pen próbowała zmienić nazwę swojej partii, otwarcie odrzucając rasistowski i antysemicki język dawnych czasów. Ale „nadal jest postrzegana jako wieczny wyrzutek, ktoś, kto nigdy nie odgrywał roli w rządzie” – powiedział Paweł Zerka z Europejskiej Rady Stosunków Zagranicznych.

A to oznacza inne podejście do Brukseli. Na przykład na rajdzie krajowym „UE naprawdę brakuje wiedzy strategicznej i politycznej, podczas gdy Orban, Salvini czy Polska są inne – wydają się mieć znacznie lepsze wyobrażenie o tym, czego chcą na szczeblu europejskim” – powiedziała Sophie Pornschlegel, starszy analityk w European Policy Centre w Brukseli. Niektóre partie outsiderów są również kojarzone z pewnego rodzaju upartym eurosceptycyzmem, który inni, w tym wiec narodowy i liga, chcieli osłabić w ostatnich latach: w Manifeście AfD na zbliżające się wybory federalne w Niemczech wezwano do opuszczenia UE. .

Ale ta luka może się zmniejszyć. Liga, pod przywództwem założyciela Umberto Bossiego, nie chciała mieć nic wspólnego z Frontem Narodowym (jak nazywano Rajd Narodowy). Współpraca poprawiła się dopiero w ostatniej dekadzie, po tym, jak Salvini objął przywództwo w partii.

„Jeszcze kilka lat temu w ogóle trudno było mówić po francusku na prawo” – powiedział polski poseł PiS Witold Waszczykowski. „Teraz wciąż czekamy, ale oczywiście jesteśmy otwarci na dyskusje”.

Jednak ostrożność jest obustronna. Gilbert Collard, eurodeputowany rajdu krajowego, uważa, że ​​jest za wcześnie, aby komentować inicjatywę budapeszteńską, której szczegóły pozostają niejasne. „Jeśli uda się znaleźć rozwiązanie, które zjednoczy wszystkich, z pewnością będziemy na pokładzie, ale jeszcze nas tam nie ma” – powiedział.

Są też osobiste ambicje. Jean-Marie Le Pen, założyciel National Rally, był jednym z pierwszych zwolenników ogólnoeuropejskiego frontu nacjonalistycznego. Teraz jego córka może wahać się przed dołączeniem do projektu prowadzonego przez Salviniego, który w ostatnich latach zmienił europejską reprezentację ligi z niemal zera w potencjalnych królów.

„Salvini zaczynał jako Marine Le Pen Delfino na poziomie europejskim, ale teraz może być mistrzem ”- powiedział McDonnell.

Biorąc pod uwagę wszystkie różnice, szanse, że skrajnie prawicowa partia wkrótce utworzy spójny blok, są niewielkie, powiedział Pornschlegel.

Ale to nie znaczy, że przestaną próbować. Niedawny szczyt, zbliżające się spotkania i zalew kontaktów transgranicznych przemawiają za próbami prawicowej budowy własnego frontu ludowego w Europie.

„Mogą być nacjonalistami”, powiedział McDonnell, „ale są także internacjonalistami w sojuszach, które tworzą”.