Prawdziwe wideo kryształów czasoprzestrzeni

Po raz pierwszy udało się to naukowcom uzyskać kryształy czasoprzestrzeni z kamery za pomocą rentgenowskiego mikroskopu transmisyjnego.

Kryształy czasu nie są tematem tandetnej powieści science fiction. Są to czasowo-przestrzenne postępy kryształów, stały materiał utworzony ze struktury krystalicznej, wysoce uporządkowany zbiór atomów.

Kryształy czasu nie tylko tworzą powtarzalną strukturę sieci atomowej, ale także występują symetrycznie w czasie – nieustannie reorganizując się, aby okresowo tworzyć swoją pierwotną strukturę.

Teraz międzynarodowy zespół badawczy – we współpracy naukowców z Instytutu Systemów Inteligentnych Maxa Plancka i Polskiej Akademii Nauk w Poznaniu – uchwycił kryształy czasoprzestrzenne wielkości mikrometra, zbudowane z magnonów, kwazicząstki złożonej łącznie z elektronów. podekscytowany kręceniem się we wzorze, na wideo po raz pierwszy.

Jak dotąd obserwowanie kryształów czasu było niezwykle trudne. Naukowcom udało się zaobserwować to zjawisko jedynie w strukturach nanometrycznych, które były przechłodzone do ekstremalnie niskich temperatur.

Tym razem zespół był w stanie zaobserwować znacznie większe kryształy czasoprzestrzenne w skali mikrometrycznej w temperaturze pokojowej.

„Wzięliśmy regularnie powtarzający się wzór magnonów w czasie i przestrzeni, wysłaliśmy więcej magnonów, które w końcu się rozprzestrzeniły” – powiedział Nick Träger, doktorant z Max Planck Institute for Intelligent Systems, współautor artykułu opublikowanego w magazynie Fizyczne listy kontrolne, powiedział w oświadczenie.

„W ten sposób byliśmy w stanie pokazać, że kryształ czasu może oddziaływać z innymi kwazicząstkami” – powiedział Träger. „Nikt jeszcze nie był w stanie pokazać tego bezpośrednio w eksperymencie, nie mówiąc już o filmie”.

Aby stworzyć film, zespół transmitował prądy o częstotliwości radiowej przez mały pasek materiału magnetycznego na końcu mikroskopijnej anteny. Powstałe pole mikrofalowe powodowało oscylacje pola magnetycznego materiału.

Te fale magnetyczne tworzyły powtarzające się wzory, które powtarzały się nie tylko w przestrzeni, ale także w czasie.

Naukowcy byli zszokowani tym, jak stabilne i rozpowszechnione były w tamtych czasach kryształy, co mogło oznaczać, że te magnony mogą w końcu wyskoczyć z laboratorium fizyki do prawdziwego świata.

„Nasz kryształ skrapla się w temperaturze pokojowej i cząsteczki mogą z nim oddziaływać – w przeciwieństwie do układu izolowanego” – powiedział w oświadczeniu autor Paweł Gruszecki, naukowiec z Wydziału Fizyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

„Nasz kryształ skrapla się w temperaturze pokojowej i cząsteczki mogą z nim wchodzić w interakcje – w przeciwieństwie do układu izolowanego” – dodał. „Co więcej, osiągnął rozmiar, który można by wykorzystać do zrobienia czegoś z tym czasoprzestrzennym kryształem magnetycznym. Może to spowodować wiele potencjalnych zastosowań. „

ZOBACZ WIĘCEJ INFORMACJI: Pierwsze na świecie wideo z kryształu czasoprzestrzeni [Max Planck Institute]

Więcej o kryształach czasu: Naukowcy obserwują oddziałujące ze sobą „kryształy czasu”