Polska – Konflikt na Białorusi: Atak na Białorusi przygotowuje grunt pod konflikty XXI wieku | Międzynarodowy

Kryzys wywołany wysyłaniem migrantów na granicę polską, aranżowany przez reżim białoruski, jest nowym przykładem modelu konfliktu między krajami, który dąży do osiągnięcia celów środkami niepokojowymi, ale nie przekraczającymi progu przemocy. Jest znany jako szara strefa konfliktu, obszar agresywnej rywalizacji między pokojem a wojną; Zawsze istniała, ale ze względów geopolitycznych i technologicznych w XXI wieku nabiera nowych modalności, nowej intensywności, nowych zagrożeń.

W tej szarej strefie aktorzy – państwowi i niepaństwowi – często starają się uniknąć wykrycia działania lub, w przeciwnym razie, możliwości przypisania sprawcy odpowiedzialności i prawdopodobieństwa niedopuszczalnego odwetu. Wykorzystywana jest bardzo szeroka paleta narzędzi, począwszy od wykorzystania migrantów do manipulacji informacjami, od aktów cyberagresji po wykorzystanie strategicznych zasobów — naturalnych lub technologicznych — jako broni. Polem bitwy są społeczeństwa. I coraz bardziej centralnie, umysły.

„Ważne jest odróżnienie nowego od starego”, mówi Hanna Smith, dyrektor ds. badań i analiz w Europejskie Centrum Doskonałości ds. Zagrożeń Hybrydowychz siedzibą w Helsinkach. „Zawsze były próby wpływania i ingerowania w społeczności przeciwników. Ale w dzisiejszym świecie zachodzą pewne zmiany w środowisku bezpieczeństwa, które pozwoliły na ich realizację w nowy sposób”.

Smith wskazuje na niektóre cechy wyróżniające. „Po pierwsze, technologia oferuje nowe instrumenty. Później to nowe środowisko technologiczne i medialne ułatwia przekształcenie siły demokracji, wolności słowa, w słabość. Do tego dochodzi kontekst geopolityczny, w którym otwarte wojny między państwami są coraz mniej prawdopodobne, ale jednocześnie występuje niestabilność, która sprzyja ostrej konkurencji, będącej wyzwaniem dla tych, którzy zajmują tradycyjnie dominujące pozycje, a mianowicie zachodnich demokracji. ”.

Ten koktajl nowej broni cyfrowej i otwartego kwestionowania przez Chiny i Rosję porządku kierowanego przez USA (ale ze świadomością niższości, która zaleca stosowanie asymetrycznych taktyk zamiast zderzeń czołowych) zachęca do dużej aktywności w szarej strefie. Generalnie celem jest promowanie interesów narodowych poprzez osłabianie przeciwników. Taktyka polega często na sianiu niezgody w ich społeczeństwach, nieufności wobec instytucji lub systemu jako całości, dzieleniu sojuszników, promowaniu szkodliwego przywództwa, wpływaniu na sposób myślenia opinii publicznej. Oto syntetyczne zestawienie niektórych z tych szarych pól bitew XXI wieku, których szczególnie zaawansowanym laboratorium jest Europa Wschodnia.

Imigracja. Przywódcy UE nie wahali się nazwać białoruskiej operacji „atakiem hybrydowym”. Działanie Mińska jest rozwiniętym wariantem wykorzystywania imigrantów do robienia kłopotów przeciwnikowi. Taktyka ta była stosowana w przeszłości, ale w tym przypadku jest wyrafinowanie aktywnego poszukiwania ludzi w odległych krajach, dla których Białoruś nie jest naturalnym szlakiem tranzytowym. Maroko zrobiło coś podobnego w maju, zachęcając tysiące migrantów do przybycia do Ceuty w ciągu kilku godzin, ale w tym przypadku logistyka nie przewidywała sprowadzania ludzi z odległych krajów. Podstawowa logika jest jednak podobna. Posługuj się zagadnieniem, takim jak imigracja, która jest otwartą raną w społeczeństwach zachodnich, która sprzyja polaryzacji, która ujawnia sprzeczności między wartościami a interesami, która dodaje skrzydeł skrajnym partiom. Do tego osłabiającego celu dodaje się oczekiwanie na możliwe konkretne korzyści. Erdogan wielokrotnie wykorzystywał tę kartę w negocjacjach z UE, aby uzyskać odpowiedniki w celu zatrzymania i obsługi milionów syryjskich uchodźców w Turcji. UE zgodziła się wypłacić 6 mld euro.

Franz-Stefan Gady, badacz w Międzynarodowy Instytut Studiów Strategicznych z Londynu, specjalizujący się w konfliktach przyszłości, uważa, że ​​białoruska operacja „nie powiodła się” w swoich celach. „Polska i UE zwarły się w szeregach i jest odnowiona determinacja, by powstrzymać dywersyjną działalność Białorusi i Rosji. Nie doszło też do osłabienia spójności w NATO”.

Szkolenie. Jest to główne pole bitwy w szarej strefie XXI wieku. Działalność propagandowa, agitacja opinii publicznej i rozpowszechnianie plotek nie są niczym nowym. Nowością jest środowisko, w którym te taktyki i media mogą być teraz realizowane. „Świat jest bardziej połączony niż kiedykolwiek. W sferze informacyjnej możliwości są nieskończone i w tak szerokim środowisku łatwiej jest zmylić odbiorców komunikatów – mówi Smith. „W przeszłości wszystko było jaśniejsze, było bardziej zrozumiałe, skąd i z jaką intencją wiadomość. Teraz zadanie jest trudniejsze niż kiedykolwiek”. Co więcej, technologia ta zapewnia zdolność dyfuzji – pod względem szybkości, amplitudy i precyzji – nie do pomyślenia w przeszłości. Gady podkreśla rolę sztucznej inteligencji, ponieważ jej „potencjał do wzmacniania polaryzacji może mieć bezpośredni negatywny wpływ na bezpieczeństwo narodowe”.

Edukacja. Ale impuls kontroli umysłu ma mniej oczywiste ścieżki. „Oczy wszystkich skierowane są na sektory cybernetyczny i informacyjny. To logiczne, ponieważ te dwa sektory wskazują na wyraźną zmianę wzorca z przeszłości”, mówi Smith. „Ale cała ta aktywność interferencyjna weszła głęboko w naszą wewnętrzną przestrzeń. Na przykład edukacja jest celem. Nie tylko w tradycyjnym ujęciu wykorzystania go jako sieci, szpiegostwa, ale w celu wpłynięcia na programy studiów, a tym samym na trening intelektualny”.

Sabotaż. Cyber ​​​​​​to narzędzie i teatr walki. Instrumenty cyberagresji mają na celu penetrację zasobów w cyberprzestrzeni. Istnieją trzy szerokie kategorie: szpiegostwo, szantaż, sabotaż. Pierwsza jest odmianą tradycyjnej działalności, która może dostarczać amunicji, na przykład do dalszego wpływania na umysły społeczeństwa poprzez przedstawianie określonych dokumentów. Pozostała dwójka jest młodsza. Oczywiście szantaż jest często prostym rodzajem przestępstwa, który nie ma nic wspólnego z pulsem między stanami. Jednak trudność przypisania autorstwa pozostawia miejsce na wątpliwości. Istnieje mnóstwo przypadków, które miały miejsce w ostatnich latach. Być może najbardziej szokujący jest majowy atak na amerykański rurociąg, który wywołał spore zamieszanie i zawiera małe ostrzeżenie o brutalnym potencjale aktów sabotażu wymierzonych w infrastrukturę krytyczną, taką jak sieci energetyczne czy elektrownie jądrowe, nie mówiąc już o ewentualnym dostępie. do łańcuchów dowodzenia kontroli wojskowej.

Zasoby strategiczne. Kolejny sektor, który oczywiście był polem bitwy od zarania dziejów i w którym stulecie przyniosło imponujące zmiany. Na pierwszy rzut oka widać wykorzystanie przez Rosję eksportu gazu jako elementu presji na Europę lub użycie przez USA pewnych technologii przeciwko Chinom, uniemożliwiających dostęp do jej firm. Ale w tym stuleciu obserwujemy udoskonalenie wykorzystania przez Waszyngton dolara, głównej waluty referencyjnej w systemach rezerw i płatności, jako narzędzia nacisku. Niezwykle niszcząca broń, której można używać z różną intensywnością. Stany Zjednoczone uciekają się do niego z krajami takimi jak Iran czy Korea Północna, ale jeszcze nie na dużą skalę w obliczu wielkich gospodarek.

To krótkie podsumowanie wskazuje na zaledwie garstkę tego, co niektórzy eksperci określają jako „broń masowych niepokojów” w przestrzeni, w której poruszają się klasyczne dychotomie zachodniej myśli: wojna lub pokój, legalne lub nielegalne, wojskowe lub cywilne, publiczne lub prywatne. Społeczeństwa są celem, centralnym polem bitwy. Na terenie w dużej mierze nieobjętym prawem międzynarodowym społeczeństwa demokratyczne mają złożone zadanie rozwijania mechanizmów obronnych, które nie podważają ich podstawowych wartości. Europa jest w tym. Pytanie jest ważną częścią strategicznego kompasu, który Bruksela przygotowuje na przyszłość. „Wśród krajów europejskich rośnie świadomość zagrożeń hybrydowych i próby zapewnienia kluczowych obywateli do walki z wojną informacyjną, tak jak ma to już miejsce w krajach takich jak Łotwa czy Estonia” – powiedział Gady. Z drugiej strony, zauważa analityk, niektóre operacje mają tylko zdolność poszerzania istniejących luk, a jedną z form obrony jest próba nie oferowania luk, aby można je było wykorzystać. Demokracje doskonalą swoją obronę na polach bitew w szarej strefie. Zadanie nie jest łatwe, a twoi wrogowie uważają, że nie są w stanie wyrównać koła między bezpieczeństwem a zasadą.

Śledź wszystkie międzynarodowe informacje na Facebook oraz świergot, en nasz cotygodniowy biuletyn.