Polityka UE wobec Rosji jest fiaskiem, który może trwać

Wysoki Przedstawiciel UE do Spraw Zagranicznych powiedział, mając nadzieję na odwrócenie pogorszenia stosunków z Moskwą i przeciwstawienie się wezwaniom do odwołania wizyty. Josep Borrell, Odwiedziłem Moskwa 4 i 6 lutego 2021 r. Wizyta zakończyła się fiaskiem. Kreml pokazał, że nie jest zainteresowany konstruktywnym dialogiem. Jednocześnie Moskwa dostrzegła okazję do zademonstrowania swojej wyższości i poniżenia UE. Sposób, w jaki minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow potraktował Borrella, pokazuje, jak bardzo Rosja jest zdeterminowana w stosunku do UE. Wnioski z wizyty w Moskwie mogą przesądzić o rozwoju polityki Rosji w Brukseli.

Niezależnie od zatrucia i późniejszego Aresztowanie Od czołowej postaci opozycyjnej Aleksieja Nawalnego Borrell kontynuował swoją podróż do Moskwy. Ławrow wyprzedził Borrella i nazwał UE „nierzetelny partner„i potępienie przywódców państw UE za rzekome” kłamstwo „na temat zatrucia Nawalnego. Najniższy punkt w tym odcinku przypadł jednak na wspólną konferencję prasową, na której szefowi unijnej polityki zagranicznej najwyraźniej powiedział dziennikarz Sputnik którzy zachęcali Borrella do potępienia amerykańskiego embarga na Kubę, którego celem jest pytanie jasne było podkreślenie różnic między UE a USA, a Borrell połknął przynętę, tak jak zamierzała Moskwa.

Ławrow szybko skorzystał z okazji, aby potępić politykę sankcji wobec Rosji za aneksję Krymu, potępiając je jako „jednostronne i bezprawne ograniczenia” oraz ucząc Borrella, jak UE stosuje metody z „kolonialnej przeszłości”. I jakby wizyta w Moskwie nie była wystarczającym upokorzeniem, Rosja wydaliła trzech unijnych dyplomatów z Niemiec, Polski i Szwecji za rzekomy udział w „nieautoryzowanych protestach” popierających Nawalnego.

Pomimo zaproszenia Borrella do wzięcia udziału w równoległym procesie Nawalnego, nie uczynił tego i przedstawił wątpliwe wyjaśnienie, że błędne spotkanie z Nawalnym dałoby mylne wrażenie, że UE zaakceptowała sytuację – po raz kolejny, w której UE nie zgodziła się. działał, zamiast tylko wyrażać niepokojące stwierdzenia. Kreml najwyraźniej nie przejmuje się nudnymi komentarzami urzędników UE, którzy nie wywarli na nich presji, by uwolnili zatrzymanych przeciwników.

Uzasadnienie post facto

Po upokarzającej podróży do Moskwy i ostrej krytyce ze strony innych unijnych dyplomatów, Borrell próbował uzasadnić swoją decyzję o wizycie w Moskwie. W swoim blogu sformułował tę podróż jako otwierającą oczy, przyznając, że stosunki UE-Rosja osiągnęły najniższy punkt. „Władze rosyjskie nie chciały wykorzystać tej okazji do bardziej konstruktywnego dialogu z UE”. twierdzi Borrell. Jednak okrutne działania Moskwy na ziemi europejskiej, jej odmowa przestrzegania zobowiązań międzynarodowych czy norm prawa międzynarodowego były widoczne już od jakiegoś czasu i nie wymagały wizyty otwierającej oczy. Było też jasne, że Moskwa nie zamierza normalizować stosunków z UE. Wizyta Borrella po raz kolejny udowadnia, że ​​próba zresetowania Rosji jest skazana na niepowodzenie.

Wizyta w Moskwie przyniosła jednak pozytywny skutek: przyspieszyła decyzję o nałożeniu sankcji na wysokich rangą urzędników rosyjskich odpowiedzialnych za zatrzymanie i ściganie Nawalnego. 2 marca UE i USA zrobiły to nałożone Sankcje wobec wyższych urzędników rosyjskich. Sankcje UE obejmują zamrożenie aktywów i zakazy podróży dla czterech rosyjskich urzędników: Aleksandra Bastrykina, szefa rosyjskiej komisji śledczej; Wiktor Zołotow, szef Gwardii Narodowej; Igor Krasnov, prokurator generalny; oraz Aleksander Kałasznikow, szef federalnej służby więziennej. Stany Zjednoczone nałożyły szersze sankcje na siedem osób. To pierwszy raz, kiedy Stany Zjednoczone rozprawiły się z rosyjskimi urzędnikami w ramach nowego systemu sankcji praw człowieka, zwiększając jednocześnie sankcje na mocy ustawy o kontroli broni chemicznej i biologicznej oraz eliminacji wojen o zatrucie Nawalny.

Fiasko wizyty może być pożytecznym przypomnieniem, że ścisła koordynacja UE-USA ma kluczowe znaczenie w stosunkach z Rosją. Zaostrzone stanowisko administracji Bidena wobec złośliwych działań Rosji daje UE szansę na wzmocnienie skoordynowanego zaangażowania, którego w dużej mierze nie było za prezydentury Trumpa.

Brak konsensusu w UE

Jak dotąd sankcje nie miały wpływu na walkę ze złośliwą działalnością Rosji na ziemi europejskiej. Niektóre państwa europejskie niechętnie poświęcają ekonomiczne korzyści wynikające z bliskich związków z Rosją. Włochy ostatnio zasugerował współpraca gospodarcza i zaangażowanie w konflikty regionalne z Rosją, o których będzie mowa na szczycie szefów państw i rządów państw członkowskich UE w dniach 25-26 marca.

Przed spotkaniem Niemcy wydały „dokument roboczy” wzywający do wybiórczego zaangażowania Rosji w kwestie zmian klimatycznych. W dokumencie uznano, że jest mało prawdopodobne, aby polityka zagraniczna Rosji uległa zasadniczym zmianom w krótkim okresie, ale wzywa UE do wypracowania bardziej zorganizowanego podejścia do współpracy z Rosją w kluczowych kwestiach i naciska na Moskwę, aby wzięła większą odpowiedzialność za rozwiązywanie problemów globalnych niż konflikty, zmiany klimatyczne , bezpieczeństwo, opieka zdrowotna, handel i migracja. W dokumencie stwierdzono również, że UE powinna zwracać się do Rosji w wybranym przez siebie momencie wybiórczo. Podczas gdy Niemcy stawiają na długoterminowe dywidendy ekonomiczne z projektu gazociągu Nord Stream 2, selektywne zaangażowanie w Moskwie wydaje się być pobożnym życzeniem.

Haczykiem, jak zawsze, jest brak konsensusu między państwami członkowskimi UE w sprawie polityki wobec Rosji. Niemcy i Francja nieustannie opowiadają się za zaangażowaniem, a Serbia, Włochy i Węgry chcą zacieśnić stosunki i więzi gospodarcze z Rosją i Polską. Rumunia a kraje bałtyckie opowiadają się za ostrzejszą polityką wobec Moskwy. W ostatnich latach rosyjski eksport gazu do Europy osiągnął poziom historyczny Hochs: Państwowy Gazprom dostarcza prawie 40% europejskiego gazu. Po ukończeniu Nord Stream 2 Moskwa będzie mogła dalej zwiększać swoje wpływy na politykę energetyczną UE.

Nawet teraz, gdy stosunki UE-Rosja osiągnęły dno, a międzynarodowa presja wywiera nacisk na rezygnację z Nord Stream 2 w odpowiedzi na zatrucie Nawalnego, niemieckiego ministra gospodarki i energii, Peter Altmaierpróbował oddzielić projekty biznesowe od łamania praw człowieka, wskazując, że „zobowiązanie” do Rosji jest nadal konieczne. Pomimo prośby Parlamentu Europejskiego o rezygnację z Nord Stream 2, kanclerz Angela Merkel natychmiast potwierdziła swoje poparcie dla projektu. Utrzymująca się gotowość europejskich szefów państw i rządów do uwzględniania interesów Rosji wydaje się być skazana na dalsze podziały w UE. Na szczęście Borrell raczej nie wróci do Moskwy w najbliższym czasie.

Poglądy wyrażone w tym komentarzu są poglądami autora i nie odpowiadają poglądom RUSI ani żadnej innej instytucji.

BANNER-BILD: Sergej Lavrov i Josep Borrell w Moskwie. Dzięki uprzejmości ITAR-TASS News Agency / Alamy Stock Photo