Pogląd Strażnika na współczucie dla nieznajomego: nie znaleziono w Fortress Europe | kadra edytorska

„Bo byłem głodny i daliście mi coś do jedzenia, byłem spragniony i daliście mi pić, byłem obcy i przywitaliście mnie” – Mateusza 25:35.

„Dziewczyna, która poparzyła się paliwem na łodzi podczas przeprawy przez kanał La Manche, była przez dwa dni zaniedbana i pozostawiła blizny na całe życie. Stwierdzono ”- Raport Strażnika o traktowaniu zatrzymanych osób ubiegających się o azyl w Kent, 16 grudnia.

Dla chrześcijan opowieść o Bożym Narodzeniu stanowi coroczne przypomnienie o etycznym obowiązku oferowania gościnności nieznajomemu. Trudne okoliczności narodzin Jezusa w betlejemskiej stajni i późniejsza ucieczka Świętej Rodziny z Heroda do Egiptu utożsamiają Chrystusa z losem wszystkich bezbronnych, wygnanych i potrzebujących. Dla niewierzących – większości z nas dzisiaj – zawsze istnieje punkt odniesienia prawa międzynarodowego. Dwa tysiące lat po życiu Jezusa judeo-chrześcijańskie przywiązanie do obcego – to, co żydowski filozof Emmanuel Levinas nazwał twarzą drugiego „w jego nagości i bezbronności” – znalazło wyraz prawny w postaci Konwencja Uchodźców z 1951 r.. Niestety, w coraz bardziej odizolowanych, zapatrzonych w siebie czasach, wiara w to wydaje się zanikać.

Konwencja stała się integralną częścią okresu powojennego i pierwotnie oferowała azyl milionom przesiedleńców w Europie. Okropności totalitaryzmu, dwóch wojen światowych i Holokaustu nieodwołalnie ukształtowały serca i umysły tych, którzy je przeżyli i próbowali uczyć się na tych doświadczeniach. Prawo do szukania schronienia i znalezienia schronienia w bezpiecznym kraju było częścią nowej liberalnej architektury praw powszechnych. Ale 70 lat później coraz więcej barier i ogrodzeń wzdłuż europejskich granic świadczy o zaostrzonej atmosferze. Wraz z normalizacją terminu „Twierdza Europa” nienaruszalne prawo do ubiegania się o azyl – do przedstawienia go i bycia wysłuchanym – nie jest już bezsporne.

Osłabiona regulacja

Kierunek podróży stał się jasny w ostatnich latach kryzys na wschodniej granicy Polski z Białorusią, kiedy tysiące migrantów z Bliskiego Wschodu zostało odpartych za pomocą armatek wodnych i pałek. Zmuszony do zamrożenia w małym pasie zalesionej ziemi niczyjej co najmniej 21 osób zginęło. Setki innych zostało potajemnie przetrzymywanych przez dzielne polskie rodziny, które są ścigane za pomoc i podżeganie do nielegalnej imigracji. Główną odpowiedzialność za te przerażające sceny ponosi oczywiście prezydent Białorusi Aleksander Łukaszenko, którego decyzja o otwarciu rzekomej drogi do UE odegrała w polityce życie zdesperowanych ludzi. Ale zamiast reagować na poziomie moralnym, Europa zamknęła włazy.

W październiku polski nacjonalistyczny rząd uchwalił ustawę, która pozwala na „odpychanie” azylantów, bezwstydnie lekceważąc Konwencje Genewskie. Komisja Europejska sama to przedstawiła propozycje umożliwienie krajom zawieszenia ochrony osób ubiegających się o azyl w podobnych sytuacjach kryzysowych. Grecja i Hiszpania, które oskarżyły Turcję i Maroko o taktykę w stylu Łukaszenki, zwrócą na to uwagę. Od Chorwacji po greckie wyspy powszechne są niepotwierdzone odrzucenia osób ubiegających się o azyl; 12 państw członkowskich UE formalnie wymagany że przepisy dotyczące ruchu transgranicznego (kodeks graniczny Schengen) zostaną zaktualizowane, aby umożliwić finansowanie barier fizycznych, które mają powstrzymać migrantów.

Poza UE Wielka Brytania również traktuje standardy międzynarodowe jako opcjonalne. Rządowa ustawa o narodowości i granicach przewiduje kryminalizację osób ubiegających się o azyl przekraczających kanał La Manche i eksmisję osób przybywających do ośrodków przetwarzania w krajach trzecich, co stanowi wyraźną sprzeczność z Konwencją z 1951 roku. Nic dziwnego, że niedawno Agnès Callamard, Sekretarz Generalna Amnesty International ostrzec: „Jesteśmy [taking away] Krok po kroku cała infrastruktura systemu konstytucyjnego, która została zbudowana w ciągu ostatnich kilku dekad.”

Moralny odwrót następuje zaledwie sześć lat po tym, jak Angela Merkel powiedziała „Możemy to zrobić”, kiedy milion syryjskich uchodźców szukało schronienia przed wojną domową. W tym czasie premier Węgier Viktor Orbán był szeroko rozpowszechniony skazany o wzniesieniu płotu granicznego, aby powstrzymać uchodźców. „W Europie dopiero zburzyliśmy mury; nie powinniśmy ich stawiać ”, zauważony rzecznik Komisji Europejskiej. Ale to było wtedy. Populistyczna eksploatacja kryzysu z 2015 r. dręczy obecnie wyobraźnię europejskich przywódców, a ciągłe brak porozumienia w sprawie wspólnego systemu kwot uchodźców przesunął koło głosowania politycznego dalej w drakońskim kierunku.

Stwardnienie serca

Modne koncepcje, takie jak „Wojna hybrydowa„A język łamania„ modeli biznesowych ”przemytników ludzi legitymizuje obojętność na los bezbronnych ludzi. Pewna perspektywa wzrostu wskaźników migracji w wyniku globalnego ocieplenia powinna jeszcze bardziej zwiększyć wykorzystanie. Podczas impasu z Łukaszenką premier Polski Mateusz Morawiecki, urządzenia w niemieckiej gazecie: „Jest jasne, że jeśli nie możemy teraz trzymać w ryzach tysięcy imigrantów… jeśli nie będziemy zdecydowanie chronić i bronić naszych granic, setki milionów z Afryki i Bliskiego Wschodu będą próbowały dostać się do Europy”. ”

Cenę tego zatwardzenia serc nieuchronnie płacą głodni, spragnieni, zmarznięci i wygnańcy. Aby zadowolić Voltaire’a, w Wielkiej Brytanii i całej Europie, migranci o nieuregulowanym statusie są traktowani z performatywnym okrucieństwem w celu zniechęcenia innych. Na początku tego miesiąca główny inspektor ds. więzień w Kent, Peter Clarke, potępił warunki, w jakich przetrzymywane są setki nowo przybyłych osób ubiegających się o azyl, jako nie do zniesienia. Są nieodpowiednie, powiedział, „nawet dla niewielkiej liczby osób”.

Wśród aresztowanych na południowym wybrzeżu była 16-letnia dziewczyna z oparzeniami paliwem, która nie była leczona przez dwa dni. Szwy jej wilgotnych dżinsów zatopiły się w ranach i pozostawiły trwałe blizny. Jest to wyraźnie drobny epizod w porównaniu z 27 osobami utonięciami podczas rejsu małą łodzią w listopadzie. Wskazuje to jednak na czasy, kiedy pilna intuicja humanitarna, która stanowiła podstawę Konwencji dotyczącej Uchodźców, została zatracona. Oczywiście musimy pracować nad bezpiecznymi i legalnymi sposobami oraz znaleźć rozwiązania, aby poradzić sobie z rzeczywistością migracji ekonomicznej w nierównym świecie. Ale w obliczu cierpienia bezbronnego nieznajomego jedyną etyczną odpowiedzią jest zaoferowanie jedzenia, picia, ciepła i współczucia – i wysłuchanie ich historii. Wyciągając tę ​​lekcję siedemdziesiąt lat temu, Europie XXI wieku grozi ponowne zapomnienie o niej.