Pierwsza tego rodzaju starożytna rzymska strażnica odkryta w Maroku – ARTnews.com

Rzymska strażnica została odkryta przez zespół polskich i marokańskich archeologów w Maroku na początku tego miesiąca. Do czasu tego odkrycia nie było jasne, czy na tym terenie istniały tego typu wieże.

Wieża została znaleziona na miejscu El Mellali w pobliżu starożytnego miasta Volubilis, wzdłuż południowej granicy starożytnej rzymskiej prowincji. Został zbudowany około czterech mil na południe od największego miasta w tym regionie Afryki rzymskiej, zgodnie z oświadczeniem Ambasady RP w Maroku.

„Na podstawie zdjęć satelitarnych wybraliśmy kilka stanowisk, które mają wspólną cechę: owalny plan z wpisanym w niego prostokątem lub kwadratem” – mówi archeolog i dr Maciej Czapski. Student UW i członek polsko-marokańskiej grupy badawczej, opowiada dziedziczenie codziennie. „Wybraliśmy tę lokalizację, ponieważ jest najdalej na południe. Być może jest miejsce związane z obecnością armii rzymskiej”.

Podczas wykopalisk odsłonięto fundamenty i mury wieży. Wewnątrz konstrukcji znajdowały się pozostałości wewnętrznej klatki schodowej i fragmenty bruku, które niegdyś otaczały fort.

Na budowli odkryto również wojskowe artefakty, w tym oszczepy, rzymskie gwoździe do sandałów i fragmenty pasów. Korzystając z tych danych, archeolodzy byli w stanie datować budowlę na okres pomiędzy I wne a III wiekiem naszej ery. Powiedzieli, że wierzą, że struktura była używana za panowania Antonina Piusa, który panował jako cesarz rzymski od 138 do 161 AD.

Ogólnie wyniki potwierdzają obecność armii rzymskiej w El Mellali – przełom w badaniach systemów obronnych w dolinie. Chociaż uczeni wcześniej wierzyli, że takie fortyfikacje istnieją, po raz pierwszy odkryto takie miejsce.

– Fundamenty rzymskiej wieży obronnej są doskonałym świadectwem rzymskiego systemu obronnego wokół Volubilis, dzięki doskonałej współpracy archeologów polskich i marokańskich – powiedział w komunikacie prasowym ambasador RP w Maroku Krzysztof Karwowski.

Na mocy umowy o współpracy między Uniwersytetem Warszawskim a Instytutem Archeologii i Dziedzictwa Kulturowego (INSAP) w Rabacie od 2021 roku na stanowisku trwają prace pod kierunkiem Aomara Akerraza i Radosława Karasiewicz-Szczypiorskiego.

Królestwo Mauretanii, które powstało po upadku Kartaginy pod koniec III wojny punickiej w 146 rpne. Rozciągała się na zachód od centralnej dzisiejszej Algierii do Oceanu Atlantyckiego, obejmując dzisiejsze północne Maroko i południe do gór Atlas. Mauretania ostatecznie stała się państwem wasalnym Republiki Rzymskiej.

Pod rządami Juby II, klienta króla Rzymu, Volubilis rozwinęło się w miasto sztuki i architektury z wpływami rzymskimi. Volubilis stało się centrum handlowym, gdy cesarz Klaudiusz zaanektował Mauretanię i ustanowił rzymskie prowincje Mauretanię, Tingitanę i Mauretanię Cezariensis. Eksportował towary, takie jak zboże, oliwa z oliwek i dzikie zwierzęta dla rozrywki publicznej. Pod koniec II wieku ne Volubilis liczyło około 20 000 mieszkańców.