Pierwsza hybryda psa i lisa wskazuje na rosnące ryzyko dla dzikich zwierząt z gatunków domowych

Następnym razem, gdy zobaczysz lisa spacerującego z psem, zatrzymaj się na chwilę i zastanów się nad jego pochodzeniem. Psy i lisy są odrębne, ale daleko spokrewnione gatunki psów.

Do niedawna naukowcy uważali, że rozmnażanie się jest dla nich niemożliwe. Jednak odkrycie hybrydy psa i lisa w Brazylii sugeruje, że Lis i Ogar mogą czasami przypominać bardziej Damę i Włóczęgę.

O niedawna identyfikacja hybrydy psa i lisa znany jako „dogxim” (skrzyżowanie psa i graxaim-do-campoPortugalska nazwa lisa pampasowego) w Brazylii również budzi obawy dotyczące wpływu, jaki mogą mieć na nas nasze psy populacje dzikich zwierząt i ich przetrwanie.

To przypominające psa stworzenie zostało po raz pierwszy zauważone, gdy zostało potrącone przez samochód i zabrane do ośrodka rehabilitacji dzikich zwierząt. Pracownicy centrum dzikiej przyrody zauważyli, że miała dziwną mieszankę cechy fizyczne i behawioralne.

Jego sterczące uszy i zamiłowanie do jedzenia małych ssaków przypominały lisa, ale jego kora bardziej przypominała psa. Istniało przez wieki niezweryfikowane raporty hybryd lisa i psa, ale żadna z nich nie została wcześniej potwierdzona badaniami genetycznymi.

Badania genetyczne wykazały, że była to hybryda samicy lisa polnego (Lycalopex gimnocercus) i samiec psa domowego (Canis toczeń znajomy). To pierwszy udokumentowany przypadek hybrydy psa i lisa. Analiza genetyczna wykazała, że ​​miał on łącznie 76 chromosomów w porównaniu z 78 chromosomami psa domowego i 74 chromosomami lisa pampasowego.

Co to jest hybryda?

Hybrydyzacja ma miejsce, kiedy dwa gatunki łączą się w pary i rodzą potomstwo o mieszanym pochodzeniu genetycznym. Zwykle zwierzęta łączą się w pary tylko z przedstawicielami własnego gatunku.

Różnice w liczbie chromosomów (struktura, w której DNA jest upakowane w jądrze komórkowym) często powoduje, że gatunki są ze sobą genetycznie niezgodne. Zachowania godowe i rytuały zalotów są zwykle indywidualne dla gatunku, jak wokalizacje jeleni w ruia także anatomia i fizjologia rozrodu.

Wiele znanych hybryd, takich jak muły (koń i osioł), ligery (samiec lwa i samica tygrysa) i tygony (samiec tygrysa i lwica), są wynikiem ingerencji człowieka. Lew i tygrys nigdy nie spotkałyby się naturalnie na wolności, ponieważ ich rodzime obszary występowania są zbyt daleko od siebie.

Im bliżej (a zatem genetycznie podobne) są dwa gatunki, tym większa szansa na udaną hybrydyzację. Na przykład, psy (Canis toczeń znajomy) i szare wilki (toczeń psi) rozeszły się one dopiero między 11 000 a 35 000 lat temu. Hybrydy wilczaka oni są Stosunkowo często ponieważ ich genetyka, anatomia reprodukcyjna i zachowanie są nadal dość podobne.

Większość hybryd jest sterylna, co oznacza, że ​​są biologicznymi ślepymi zaułkami. Mimo różnic w chromosomach liczby i zachowanie nie przeszkadza dwóm gatunkom w wydawaniu potomstwa, może to zrobić uczynić hybrydę bezpłodną.

Jak powszechne są hybrydy?

Hybrydy są bardziej rozpowszechnione, niż mogłoby się wydawać – są wszędzie wokół nas w świecie roślin, zarówno naturalnie, jak i w wyniku interwencji człowieka.

Badania sugerują, że ok 25% gatunków roślin i 10% gatunków zwierząt charakteryzowały się krzyżowaniem.

Wiele udomowionych gatunków może się z nimi rozmnażać dzicy krewni Również. Badanie przeprowadzone w Polsce w 2018 r. wykazało, że duża liczba dzików żyjących na wolności miała na przykład geny domowe.

Potomstwo hybryd nie zawsze jest bezpłodne i niektórzy ludzie obawiają się, jak wpływa to na długoterminowe przetrwanie i czystość poszczególnych gatunków. Hybrydy może przewyższyć konkurencję, a ostatecznie nawet zastąpić ich gatunek rodzicielski. Dla zagrożonych gatunków o małych, delikatnych populacjach jest to poważne zagrożenie. W przypadku dogximu nie potwierdzono jej płodności. Niestety, raporty sugerują, że już zmarławięc prawdopodobnie nigdy się nie dowiemy.

Dlaczego hybrydy budzą kontrowersje?

Hybrydyzacja jest ważna w ewolucji gatunków, umożliwiając populacje dostosować się do zmieniającego się środowiska. Pierwsi ludzie są powszechnie uznawani w nauce za posiadanie związał się z neandertalczykami, pomagając naszym przodkom przetrwać w trudnych warunkach. W dłuższej perspektywie hybrydy mogą prowadzić do rozwój zupełnie nowych gatunków.

Ale są też negatywne konsekwencje. Nieprawidłowości fizyczne są częste u hybryd w tym zmiany w budowie czaszki, zębów i rogów, jak widać u hybrydowych gnu.

Problemem jest także hybrydyzacja bezbronnych populacji lub zagrożonych gatunków, prowadząc do zmniejszenia sprawności, a co za tym idzie, przetrwania jednostek, a nawet całych populacji. Na przykład populacja dzikich kotów w Szkocji wynosi obecnie prawie w całości złożony z hybrydy dzikiego kota i kota domowego.

Co nam mówi hybryda psa i lisa?

Hybryda lisa pampasowego silnie sugeruje, że kontakt między gatunkami dzikimi i domowymi wzrasta, prawdopodobnie z powodu najazdy na osiedla ludzkie w dzikich siedliskach. To również może znacząco zwiększają ryzyko przeniesienia choroby.

Dogxim może być ostrzeżeniem przed destrukcyjnym wpływem ludzi i zwierząt domowych na różnorodność biologiczną. Nie wiemy, ile innych hybryd może żyć na wolności. Pomimo Lis pampasowy nie jest uważany za zagrożonyTen przykład hybrydyzacji gatunku domowego i dzikiego podkreśla znaczenie monitorowania interakcji między różnymi gatunkami, w celu ochrony bezbronnych lub o małej liczebności populacji.

Należy zauważyć, że gatunek lisa pampasowego bardzo różni się od gatunku lisa pampasowego Czerwony lis (Vulpes vulpes). Prawdopodobnie nie musimy się martwić hodowlą hybryd lisa i psa na naszych codziennych spacerach ze względu na dystans genetyczny między nimi. Jednak dogxim powinien nas ostrzec, że interakcje naszych psów z naturą mogą mieć nieoczekiwane konsekwencje.

Jacqueline BoydStarszy profesor nauk o zwierzętach, Uniwersytet Nottingham Trent

Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa na licencji Creative Commons. Przeczytać oryginalny artykuł.