opinia | Na Ukrainie iw Nowym Jorku duma musi stać się polityczna

Duma dotyczy widoczności, a widoczność ma dwie strony. Maksyma Harveya Milka, tkwiąca w sercu polityki Pride – „Bracia i siostry geje, musicie wyjść!” – niezmiennie udowadnia, że ​​najlepiej koryguje oszczerstwa, że ​​ludzie queer są niebezpieczni, opętani przez demony lub obcy agenci. Ale co, jeśli jest to zabronione lub po prostu zbyt niebezpieczne? Na przykład w Afryce poza moim rodzinnym krajem RPA jest bardzo niewiele imprez Pride. Tak jak wschodnioeuropejscy nacjonaliści używają scenariusza wojen kulturowych Ameryki, aby zapewnić swoją kulturową suwerenność nad Zachodem, tak niektórzy afrykańscy nacjonaliści używają prawa sodomii odziedziczonego po Wielkiej Brytanii, byłej kolonizatorze, by upierać się, że homoseksualizm jest nieafrykański.

W ubiegłą niedzielę odbyła się kolejna uroczystość Pride, tym razem z udziałem osób LGBTQ ubiegających się o azyl, oczekujących na potwierdzenie ich statusu uchodźcy w ogromnym kenijskim obozie uchodźców Kakuma. Wielu biesiadników uciekło ze swoich krajów z obawy przed prześladowaniami ze względu na ich orientację seksualną lub tożsamość płciową, ale Wysoki Komisarz ONZ ds. Uchodźców przetwarza ich w kraju, w którym homoseksualizm pozostaje nielegalny, i przetrzymuje ich w obozach pełnych innych uchodźców, którzy są takie same, mają postawy homofobiczne lub transfobiczne, dominujące w środowiskach, z których uciekli.

Augustine Kayemba, ubiegający się o azyl, który przewodzi społeczności LGBTQ w Kakumie, powiedział mi, że ponad 600 osób z siedmiu krajów wzięło udział w dumie, ale wielu po prostu pobiegło obok jego zgromadzenia z obawy przed represjami. „Nie ma dnia bez wiadomości o przemocy z nienawiści” – powiedział. Kayemba powiedział mi, że jeden z jego współlokatorów, Oscar Katamba, został dotkliwie pobity gwizdkiem po uroczystości Pride w zeszłą niedzielę wieczorem przez napastników, którzy nazwali go kiswahili oszczerstwem na „wesoły”; Doznał rany głowy, która wymagała 10 szwów.

Kayemba podał dwa powody, by trzymać Pride w tak nieprzyjaznym środowisku: budować społeczność w obozie i wykorzystać to wydarzenie, aby „opowiedzieć światu o naszej trudnej sytuacji”. W liście, który napisał do kibiców ze zdjęciami z imprezy, Kayemba powiedział: „Pomimo całej nieszczęścia, kiedy obchodzimy oficjalne dni i festiwale LGBTIQ, staramy się znaleźć trochę czasu na odstresowanie”.

Dla Kayemby Pride to nie tylko „oficjalny” dzień ruchu, ale także zbiór wartości reprezentujących rodzaj wolności, o której może tylko pomarzyć, czekając w Kakumie. Pisałem o rozczarowaniu uchodźców LGBTQ, gdy przybywają do „wyzwolonych” tęczowych Vancouver, Amsterdamu czy Kapsztadu: ich bieda, ciemny kolor skóry lub wiara muzułmańska utrudniają im asymilację w przyjaznym LGBTQ zachodnim społeczeństwie. sposób , jak sobie wyobrażali . Również w tych miejscach Pride musi na nowo połączyć się ze swoimi politycznymi korzeniami.

Oczywiście impreza też jest ważna: to sposób na wyjście na ulice. Nawet w Stonewall w 1969 protest miał element performatywny. Ważne jest również zaangażowanie korporacyjne w Pride. W krajach takich jak Indie i Meksyk polityka różnorodności i integracji wielonarodowych firm stworzyła przestrzeń nie tylko dla swoich pracowników, ale także w całym społeczeństwie, ponieważ oni lub ich produkty stają się symbolami kosmopolitycznej nowoczesności, która obejmuje pluralizm i różnorodność.