Connect with us

Nauka

Nowa analiza rzuca światło na tajemnicę szczątków żółwi znalezionych w rzymskim grobowcu z epoki żelaza w Polsce

Published

on

Nowa analiza rzuca światło na tajemnicę szczątków żółwi znalezionych w rzymskim grobowcu z epoki żelaza w Polsce

Artykuł ten został zrecenzowany zgodnie z zasadami Science X proces redakcyjny
To jest polityki.
Wydawcy wyróżnił następujące atrybuty zapewniające wiarygodność treści:

Czarnówko, grób 963: 1 – żółw błotny; 2–4 broszki ze stopu miedzi; 5–7 – naszyjnik i wisiorki z koralików bursztynowych. Źródło: Rysunek: M. Benysek, K. Skóra, fotografia: M. Górski, w Praehistorische Zeitschrift.

× zamknąć

Czarnówko, grób 963: 1 – żółw błotny; 2–4 broszki ze stopu miedzi; 5–7 – naszyjnik i wisiorki z koralików bursztynowych. Źródło: Rysunek: M. Benysek, K. Skóra, fotografia: M. Górski, w Praehistorische Zeitschrift.

Szczątki żółwia europejskiego znalezione w starożytnym grobie w północnej Polsce mogą rzucić nowe światło na kulturę Wielbarską, kulturę rzymską epoki żelaza kojarzoną z gotykiem i innymi ludami germańskimi zamieszkującymi Barbaricum (tj. poza granicami Cesarstwa Rzymskiego) pomiędzy I i V wiek n.e.

W artykule opublikowanym w Praehistorische ZeitschriftKalina Skóra z Instytutu Archeologii i Etnologii PAN poddaje analizie szczątki odkryte w 2010 roku na cmentarzu w Czarnowku pod kątem popogrzebowego naruszenia grobu oraz w odniesieniu do innych odkryć żółwi z centrum i Barbaricum Europy Wschodniej.

Szczątki należą do żółwia błotnego (Emys orbcularis), gatunku średniej wielkości żółwia słodkowodnego występującego obecnie w dużej części Europy. W okresie rzymskim północna Polska zapewniała korzystne siedliska, a odkrycie wskazuje, jakie warunki klimatyczne panowały wówczas na tym obszarze, ponieważ żółwie błotne do rozmnażania potrzebują gorącego i suchego lata.

Żółwie błotne rzadko można spotkać na cmentarzach Barbaricum Europy Środkowo-Wschodniej i ten gatunek odkryto jako pierwszy na terenie Czarnowka. Szczątki znaleziono w grobie wtórnym (lub „zbójczym”), będącym rodzajem grobu tworzonego w wyniku otwierania grobu z różnych powodów, takich jak usunięcie wyposażenia grobowego zmarłego lub powszechne praktyki pochówkowe. W Czarnowku naruszono około 90% grobów szkieletowych.

Chociaż nie ma dowodów na to, że żółwie były kiedykolwiek zjadane lub wykorzystywane do pochówku, wiadomo, że czasami trzymano je jako zwierzęta domowe. Skóra zauważa, że ​​żółw znajdował się w pobliżu czaszki dziecka w grobie. Mógł zostać tam umieszczony celowo w ramach rytuału pogrzebowego lub przeniesiony tam, gdy naruszono grobowiec. Ponieważ jednak okopy wtórne były często puste przez jakiś czas, możliwe jest również, że żółw wszedł do rowu, aby zapaść w sen zimowy lub przypadkowo wpadł do rowu i nie był w stanie uciec.

„Analiza zawarta w tej pracy wyraźnie wskazuje, że w większości przypadków żółwie błotne trafiały do ​​dołów jakiś czas po pochówku” – podsumowuje Skóra.

„Z pewnością żółw błotny powinien zostać usunięty z listy współczesnych zwierząt biorących udział w obrzędach kultury wielbarskiej, chyba że pojawią się na to jednoznaczne dowody. Ten sam wniosek tyczy się innych pochówków środkowego i wschodniego Barbaricum. Nie jest to przypadkowe skojarzenie z tego we wszystkich przypadkach odnotowanych archeologicznie szczątki żółwi znaleziono w otwartych grobach jakiś czas po pochówku, to znaczy ze śladami ingerencji popogrzebowej.

Więcej informacji:
Kalina Skóra, Otwieranie grobów i żółwi. Żółw błotny (Emys orbcularis L.) z cmentarza kultury wielbarskiej w Czarnowku a problematyka ingerencji popogrzebowej w przeszłość, Praehistorische Zeitschrift (2023). DOI: 10.1515/pz-2023-2023

READ  Bernard Ashiadey: QIU, „Harvard” Azji w trakcie tworzenia
Continue Reading
Click to comment

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *