Nord Stream 2: Jak najlepiej wykorzystać zły pomysł

Nawet po wydaniu USA i Niemiec Wspólne ogłoszenie 21 lipca, aby rozwiać powszechne obawy dotyczące gazociągu Nord Stream 2, projekt nadal spotyka się ze sprzeciwem w Waszyngtonie oraz w całej Europie– i ze zrozumiałych powodów.

Prezydent Rosji Władimir Putin od lat używa gazu ziemnego jako broni politycznej, szczególnie przeciwko Ukrainie, a Nord Stream 2 wydaje się dążyć do rozszerzenia tych wpływów. Na Międzynarodowym Forum Ekonomicznym w Petersburgu w czerwcu sam Putin zagroził odcięciem tranzytu gazu przez Ukrainę, jeśli Kijów nie wykaże wystarczającej „dobrej woli”. Tymczasem Gazprom, właściciel gazociągu, ogranicza dostawy gazu do Europy – co spowoduje wzrost cen – i sugeruje, że wąskie gardła w dostawach nie ustąpią, dopóki Nord Stream 2 nie będzie w pełni operacyjny.

Nic dziwnego, że Ukraińcy, Polacy, wielu Niemców, większość Parlamentu Europejskiego, wielu urzędników w całej Unii Europejskiej (UE) i zdecydowana większość często podzielonego Kongresu USA jest zdecydowanie przeciwko projektowi. Dlatego Niemcy i USA muszą ciężko i szybko pracować, aby wypełnić zobowiązania zawarte we wspólnej deklaracji o zwalczaniu rosyjskiej broni energetycznej. Powinieneś lepiej: Niemcy i Stany Zjednoczone poniosą teraz konsekwencje, jeśli projekt zachęci Putina do dalszego nękania Ukrainy lub innych krajów europejskich za pomocą energii lub innych środków.

Dokumenty polityczne, takie jak wspólna deklaracja, niosą ze sobą zarówno ryzyko, jak i potencjał. W najgorszym przypadku oferują przykrywkę za bezczynność. Ale w najlepszym razie mogą zmobilizować rządy do rozwiązywania problemów. Dokument był dużym krokiem dla Niemiec, których prezydent na początku tego roku Gazociąg nadal był pomostem strategicznym Do moskau. Jeśli Berlin i Waszyngton mają na myśli to, co mówią, ich oświadczenie może posłużyć jako platforma do przynajmniej częściowego zaradzenia zagrożeniom związanym z Nord Stream 2 i udaremnienia zwycięstwa Putina, czego obawia się wielu krytyków.

Na podstawie postanowień wspólnej deklaracji powinni wykonać następujące czynności:

• Opierając się na zobowiązaniu Niemiec do działań – w tym sankcji – przeciwko rosyjskim zdolnościom eksportowym do Europy w sektorze energetycznym lub innych sektorach istotnych gospodarczo, gdyby Rosja wykorzystała energię jako broń lub w inny sposób nasiliła agresję na Ukrainę. Dostosowanie do rosyjskiego eksportu to nowy i potencjalnie duży krok. Wdrożenie może być skomplikowane: Rosja eksportuje ropę, gaz i inne towary do Europy – i Stanów Zjednoczonych, gdzie Rosja jest głównym źródłem ropy naftowej – a szybkie przestoje mogą być trudne. Jednak wyrażenie „zdolności eksportowe” może zawierać szereg nowych, kreatywnych sankcji – na przykład blokowanie niektórych inwestycji lub dostępu do technologii w celu wykorzystania potencjału eksportowego Rosji. W każdym razie Stany Zjednoczone, Niemcy, UE i kluczowe państwa członkowskie UE muszą szybko przeprowadzić konsultacje i przygotować sposoby wdrożenia tego przepisu. USA i Niemcy muszą też zrozumieć próg, powyżej którego Rosja nasila swoją agresję na Ukrainę i używa energii jako broni. Im silniejsze zrozumienie, tym bardziej zniechęcające jest zaangażowanie Niemiec. Stany Zjednoczone i Niemcy nie mogą sobie pozwolić na czekanie, aż Putin zrobi krok w kierunku przygotowania ich opcji.

• Opieraj się na zobowiązaniu Niemiec do realizacji trzeciego pakietu energetycznego UE w sprawie Nord Stream 2. Trzeci pakiet energetyczny to zestaw norm regulacyjnych mających na celu uniknięcie monopolu w systemie energetycznym UE, w tym środków takich jak rozdział własności, dostęp stron trzecich i przejrzyste taryfy. Nord Stream 2 i Gazprom ze względu na swój zamknięty i nieprzejrzysty charakter nie pasują do standardów Third Energy. Rygorystyczne stosowanie trzeciego pakietu energetycznego mogłoby albo zablokować Nord Stream 2, albo wymusić istotne zmiany w jego funkcjonowaniu i własności, które mogłyby uczynić go mniej instrumentem służącym realizacji celów Kremla na Ukrainie. Jest też precedens dla jego zastosowania: lipiec decyzja orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie gazociągu OPAL, że „solidarność energetyczna”, kluczowa zasada trzeciego pakietu energetycznego, jest zasadą prawną, a nie tylko polityczną. Stany Zjednoczone i Niemcy, w porozumieniu z UE i zainteresowanymi rządami europejskimi (w tym z Polską i Ukrainą), powinny ustalić, w jaki sposób będą współpracować z sądami i organami regulacyjnymi, aby zmusić Nord Stream 2 do przestrzegania europejskich norm regulacyjnych, zamiast polegać na urlopie ochronnym politycznym aby ich uniknąć.

• Wdrożenie działań wspierających bezpieczeństwo i modernizację ukraińskiego sektora energetycznego, w tym zobowiązanie Niemiec (przy wsparciu USA) do przedłużenia do 1 września umowy o tranzycie gazu z Rosją na okres 10 lat; oraz szereg wspieranych przez Stany Zjednoczone i Niemcy kroków zmierzających do modernizacji ukraińskiego systemu energetycznego, w tym zintegrowanie sieci elektroenergetycznej z europejską, dzięki czemu Ukraina stanie się integralną częścią europejskiej transformacji energetycznej. W zależności od rosyjskiej energii i źródła masowej korupcji ukraiński system energetyczny od dawna stanowi strategiczne obciążenie. Ale Ukraina poczyniła wielkie postępy w rozwiązywaniu obu problemów, dając zarówno sobie, jak i Stanom Zjednoczonym i Niemcom dużą swobodę. Przedłużenie umowy o tranzycie gazu – i zwiększenie kosztów odcięcia lub ograniczenia dostaw gazu przez Rosję – zmniejszyłoby wpływ Putina na Ukrainie (chociaż egzekwowanie będzie trudne). Reforma sektora energetycznego i integracja z Europą, jeśli zostaną potraktowane poważnie, mogą mieć znaczące skutki długoterminowe. Niemcy i USA muszą działać szybko, aby poczynić postępy w sprawie przedłużenia umowy o tranzycie gazu. Wspólna deklaracja oznacza, że ​​Nord Stream 2 jest politycznie, jeśli nie prawnie, związany przedłużeniem umowy o tranzycie gazu. To daje Niemcom dźwignię, której powinny użyć. We wspólnej deklaracji Stany Zjednoczone i Niemcy zobowiązały się również do zapewnienia finansowego wsparcia transformacji energetycznej Ukrainy, w tym poprzez finansowanie rozwoju wodoru i promowanie energii odnawialnej – do czego oba kraje mogą wnieść istotny wkład. Wreszcie Stany Zjednoczone i Niemcy mogą połączyć te wysiłki ze zwiększonym wsparciem dla Inicjatywy Trójmorza, kierowanego przez Europę Środkową programu inwestycji infrastrukturalnych, który obejmuje rozwój energetyki.

Powołanie Amosa Hochsteina na stanowisko starszego doradcy Departamentu Stanu ds. Bezpieczeństwa Energetycznego przez rząd Bidena w dniu 9 sierpnia jest mile widzianym wydarzeniem. Podobną rolę pełnił Hochstein za administracji Obamy, dobrze zna się na problemach i aktorach, od dawna jest przeciwnikiem Nord Stream 2. Jest właściwym człowiekiem do nadzorowania realizacji najlepszych zapisów Wspólnej Deklaracji.

Zarówno Hochstein, jak i przyszły specjalny wysłannik Niemiec muszą działać szybko. Zalecamy wprowadzenie mechanizmu sprawiedliwego angażowania w tę sprawę specjalnych wysłanników i ich odpowiedników z innych rządów, a także współpracę z Radą Energetyczną USA-UE w celu nadzorowania działań Rosji. Mechanizm ten powinien rekomendować reakcje, w tym sankcje i ograniczenia na Nord Stream 2, na każdą budzącą zastrzeżenia politykę energetyczną Rosji.

Wspólna deklaracja nie jest ani samorealizacyjna, ani prawnie wiążąca, ale zawiera zobowiązania, które, jeśli zostaną wdrożone, mogłyby zwiększyć odpowiedzialność Rosji i chronić bezpieczeństwo energetyczne Europy. Putin i zdominowane przez reżim rosyjskie media powitały ostatnie postępy w sprawie Nord Stream 2 z uśmiechem – ale dzięki współpracy i determinacji Stany Zjednoczone, Niemcy i Europa, w tym Ukraina, mogą to zmienić.

Daniel Fried jest szanowanym członkiem rodziny Weiserów w Atlantic Council. Był koordynatorem polityki sankcji w administracji Obamy, zastępcą sekretarza stanu ds. Europy i Eurazji w administracji Busha oraz starszym dyrektorem Rady Bezpieczeństwa Narodowego w administracji Clintona i Busha. Był także ambasadorem w Polsce za administracji Clintona. Śledź go na Twitterze @AmbDanFried.

Ambasador Richard Morningstar jest przewodniczącym założycielem Global Energy Center of the Atlantic Council, byłym ambasadorem USA w Unii Europejskiej i byłym ambasadorem USA w Republice Azerbejdżanu.

Ambasador András Simonyi jest rezydentem Senior Fellow w Global Energy Center przy Atlantic Council i kierownikiem projektu na George Washington University. Wcześniej był ambasadorem Węgier w Stanach Zjednoczonych.

Kontynuuj czytanie

śro, 21 lipca 2021

READ  Międzynarodowa presja na banki centralne

MYŚL SZYBKO: Nord Stream 2 dostaje zielone światło

Jak Stany Zjednoczone i Niemcy bezpiecznie zrównoważą potrzeby biznesowe? A jaką cenę będzie musiał zapłacić Kijów? Odpowiedzi szukaliśmy z naszymi ekspertami.

Szybkie myślenie
z
Rada Atlantycka

piątek, 16 lipca 2021

Głupota Gazpromu: próby zaopatrywania Nord Stream 2 mogą podważyć jego własny dostęp do rynków UE

Po sześciu latach debaty i kontrowersji wokół Nord Stream 2 gazociąg zbliża się do fizycznego ukończenia. Gazprom chce teraz zapewnić, że nie tylko zostanie ukończony, ale także szybko otrzyma wszystkie oficjalne zgody UE na podłączenie gazociągu do sieci. Jednak problemy związane z przestrzeganiem obowiązujących przepisów UE, potencjalne wyzwania prawne i konsekwencje rosyjskich geopolitycznych elektrowni gazowych mogą skomplikować tę prezentację.

Źródło energii
z
Alan Riley

wtorek, 27 kwietnia 2021

Jaki wpływ będzie mieć ukończenie Nord Stream 2?

Ukończony gazociąg Nord Stream 2 wpłynie na szereg kwestii, od bezpieczeństwa narodowego i energetycznego po względy geopolityczne i związane z zarządzaniem, podczas gdy na dostawy gazu będą miały niewielki wpływ już obniżone koszty. Czy rurociąg ma sens ekonomiczny?

Przegląd wyników
z
Åslund jest inny