Najnowsze informacje o wojnie rosyjsko-ukraińskiej: wiadomości na żywo

Około jednej trzeciej ropy naftowej Niemcy polegają na Rosji, a Robert Habeck, minister gospodarki i wicekanclerz, spędził tygodnie przygotowując się do embarga, lecąc ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich do Waszyngtonu w Warszawie w poszukiwaniu alternatywnych źródeł ropy naftowej.

„Ostatnia jedna trzecia to problem” – powiedział Habeck w filmie, którego celem było wyjaśnienie sytuacji Niemcom. A większość rosyjskiej ropy przechodzi przez rafinerię w Schwedt.

Rafineria jest zbliżającym się symbolem tego, jak ściśle powiązane są niemieckie potrzeby naftowe i gazowe z gigantycznym eksporterem energii na wschód. Rafineria PCK – nazwa jest ukłonem w stronę wschodnioniemieckich korzeni państwowego „Kobinu petrochemicznego” lub kombinatu petrochemicznego – jest własnością Rosneft, rosyjskiej państwowej firmy naftowej. Jest on połączony z rurociągiem Drużba z czasów sowieckich, jednym z najdłuższych na świecie, który transportuje ropę z syberyjskich szybów do Europy Zachodniej.

I pozostaje zasadniczą częścią potrzeb energetycznych Niemiec, produkując paliwa dla Berlina – największego miasta Niemiec – i pobliskich obszarów, w tym części Polski. Pozyskiwanie wystarczającej ilości ropy, aby zastąpić 12 milionów ton ropy, która jest przetwarzana w Schwedt każdego roku – przez niemieckie i polskie porty na północy – to tylko część układanki, jak Rosneft powiedział niemieckim urzędnikom, że nie jest w tym zainteresowany musi uruchomić rafinerię na nieropie – rosyjskiej ropie.

Aby rozwiązać ten problem, Bundestag uchwalił w zeszłym tygodniu przepisy, które ułatwiłyby rządowi przejęcie kluczowej infrastruktury będącej własnością zagraniczną, aby zapobiec krajowej sytuacji kryzysowej. W przypadku wprowadzenia embargo na ropę niemieccy urzędnicy powiedzieli, że nowe prawo pozwoli Berlinowi na zabezpieczenie odpowiednich dostaw produktów naftowych do czasu znalezienia innej firmy, która przejmie udziały Rosnieftu.

rękaw, największa europejska firma energetyczna, która ma 37,5% udziałów w PCK, powiedziała niedawno, że wesprze rafinerię „nawet kosztem strat ekonomicznych, aby zapewnić regionowi zaopatrzenie”. W zeszłym roku Shell próbował sprzedać swoje udziały w rafinerii, a Rosnieft’ chciał go kupić, ale niemieckie ministerstwo gospodarki, które rozważa polityczno-strategiczne aspekty inwestycji zagranicznych, jeszcze na to nie zatwierdziło.

Inna firma energetyczna, Alcmene, Część prywatnego brytyjskiego holdingu energetycznego Liwathon Group wyraziła zainteresowanie inwestycją w Schwedt. „Możemy zapewnić bezpieczeństwo dostaw i pełne wykorzystanie rafinerii PCK przez niemieckie porty bez dotacji rządowych” – powiedział Alcmene w oświadczeniu przesłanym pocztą elektroniczną.

Kanclerz Olaf Scholz dał do zrozumienia, że ​​zdaje sobie sprawę z obaw związanych z rafinerią i za priorytet uważa zabezpieczenie jej przyszłości.

„Bardzo uważnie przyglądamy się, jak to może działać w konkretnych warunkach” – powiedział niedawno na spotkaniu swojej partii w Brandenburgii. „Zapewnimy również, że pracownicy nie zostaną sami”.

Obawy przed nieuchronnym zbliżaniem się zwolnień zwabiły setki pracowników, z których wielu było ubranych w oficjalne fluorescencyjne pomarańcze i leśną zieleń PCK, do firmowej stołówki na początku tego miesiąca, aby spotkać się z panem Habeckiem.

Podobnie jak inne regiony byłego NRD, po upadku komunizmu Schwedt doświadczyło masowej utraty miejsc pracy. Pamięć o 25-proc. bezrobociu wciąż nawiedza region.

Ponadto rafineria to nie tylko źródło ropy i dochodów, ale także rdzeń tożsamości miasta. Zniszczona przez Związek Radziecki pod koniec II wojny światowej, pojawienie się ropociągu – jego nazwa Drużba oznacza po rosyjsku przyjaźń – i rafineria pod koniec lat 60. przyciągnęły tysiące robotników i ich rodzin, zwabionych bezpiecznymi miejscami pracy. Hasło PCK brzmi: „Ruszamy Berlin i Brandenburgię!”

Obecnie około jedna dziesiąta z 30 000 mieszkańców miasta ma zapewnione uzwiązkowione miejsca pracy w przemyśle rafineryjnym i wspierającym. Wielu robotników wykorzystało spotkanie z panem Habeckiem do zakwestionowania działań rządu.

„Dlaczego mielibyśmy brać partnera biznesowego, który był niezawodny od dziesięcioleci i zawsze dostarczał i nałożył na niego embargo?”, powiedział człowiek, który pracował w rafinerii od 27 lat.

„Właściwie moim życzeniem byłoby całkowite uniknięcie embarga dla rurociągu Drużba” – powiedziała inna pracownica, udając matkę trójki małych dzieci. „Nie ma realnej alternatywy”.

Reporterzy zostali poproszeni o nieidentyfikowanie personelu, który przemawiał podczas wydarzenia, aby chronić ich prywatność.

Pan Habeck próbował uspokoić tłum, że rafineria będzie nadal działać. „Jeżeli wszystko działa tak, jak na papierze”, ropa mogłaby być wysyłana z Norwegii lub Bliskiego Wschodu z polskich portów w Rostocku i Gdańsku, które są połączone rurociągami z rafinerią.

Jednocześnie przyznał, że w procesie było kilka punktów, w których sprawy utknęły.

Podobnie jak inne rafinerie, zakład PCK przeznaczony jest do przerobu specjalnego gatunku ropy naftowej z Rosji. Ropa z innych krajów musiałaby zostać zmieszana z ropą ze zbiorników rezerwowych na północno-zachodnim wybrzeżu Niemiec, aby uzyskać odpowiednią mieszankę.

Dostarczenie tej rezerwy ropy do rurociągu w Rostocku wymagałoby siedmiodniowej podróży morskiej, ponieważ żaden rurociąg nie przekracza dawnej granicy między Wschodem a Niemcami Zachodnimi, a największa w kraju firma zajmująca się transportem kolejowym prawie nie dysponuje samochodami z ropą.

Kolejna potencjalna komplikacja: polski rząd odmawia współpracy z rosyjskimi firmami i powiedział niemieckim urzędnikom, że dopóki Rosnieft’ ma udziały w rafinerii, z Gdańska nie przyjedzie żadna ropa.

„Ze wszystkim, co robimy, nie możemy być całkowicie pewni” – powiedział Habeck pracownikom rafinerii. „Ale przynajmniej zostało to dokładnie omówione i przemyślane”.

Ostatecznie pan Habeck i władze lokalne chcą, aby rafineria odeszła od paliw kopalnych i skupiła się na przetwarzaniu energii odnawialnej. W ostatnich latach PCK zainwestowało w rozwój paliw syntetycznych z naciskiem na wodór. Verbio, firma produkująca etanol z lokalnych źródeł, działa na terenie rafinerii i dostarcza bioenergię do miejskiego systemu grzewczego.

Urzędnicy w Berlinie podkreślali ekonomiczną atrakcyjność okolic i nawiązywali do nowo ukończonych Zakład montażowy Tesli oraz ogłoszenie Intela o Zakład produkcyjny chipów o wartości 19 miliardów dolarów. Obie firmy przyciągnęła obfitość odnawialnych źródeł energii, powiedział Carsten Schneider, łącznik kanclerza Scholza ze Wschodu. Niemcy, którzy rozmawiali także ze Szwedami.

„Zapewniłem ich, że rząd federalny ich nie zawiedzie, ale będzie pracował zarówno nad krótkoterminowym rozwiązaniem w zakresie pozyskiwania ropy od stron trzecich, jak i nad długoterminową konwersją na produkcję energii odnawialnej” – powiedział.

Burmistrz miasta, Annekathrin Hoppe, powiedziała, że ​​chce zbudować kampus dla start-upów, inkubatorów i innych innowatorów energetycznych w pobliżu rafinerii, aby zachęcić do przejścia na produkcję zielonej energii. Ale „kwoty w milionach lub miliardach” są do tego potrzebne, powiedziała.

Mimo całej uwagi, jaką politycy z Berlina skupili na jej mieście, powiedziała, że ​​jeszcze nie widziała harmonogramu ani konkretnych zapewnień, że ludzie będą w stanie utrzymać swoje miejsca pracy lub obietnice wsparcia finansowego.

„To był dobry początek” – powiedziała o przepływie odwiedzających w ciągu ostatnich kilku tygodni. „Ale to był dopiero początek”.