Myriam Sarachik, fizyk, która badała magnetyzm, umiera w wieku 88 lat

Kiedy dr Sarachik nalegał, dr Kusch zaaranżował dla niej wywiad w Bell Labs.

W latach 80. Sarachik badał, w jaki sposób niektóre dwuwymiarowe materiały, zwykle izolatory, które nie przewodzą elektryczności, mogą zamienić się w przewodniki metaliczne, co według teoretyków było niemożliwe.

Przeprowadziła również eksperymenty nad kwantowym zachowaniem molekuł, które działają jak magnesy. Prace wykazały, że bieguny północne i południowe tych cząsteczek, z których każdy składa się z kilkuset atomów, mogą spontanicznie obracać się w niskich temperaturach, gdzie takie zmiany były zabronione przez fizykę klasyczną.

Inni fizycy również próbowali to pokazać. Ale w tamtym czasie materiały składające się z tych cząsteczek można było wytwarzać tylko w postaci proszku. Pola magnetyczne tych kryształków wskazywały losowe kierunki, a dowody były niejednoznaczne.

„Nie była zadowolona z żadnych spekulacji”, powiedział Eugene Chudnovsky, fizyk z Lehman College i Graduate Center na City University of New York. „Właściwie mówiłem jej: 'Myriam, masz bardzo interesujące wyniki, powinnaś je opublikować’. A ona mi mówiła: „Nie, poczekajmy. Chcę lepiej zrozumieć. „”

Jeden ze studentów dr Sarachika, Jonathan Friedman, dostarczył rozwiązanie, mieszając proszek z płynnym klejem i umieszczając mieszaninę w silnym polu magnetycznym. Kryształy ustawiły się w jednej linii z polem magnetycznym i w miarę wysychania kleju wskazywały w tym kierunku.

Te jednoznaczne dane wywołały „eksplozję badań w tej dziedzinie” – powiedział dr Chudnovsky.

Oprócz córki dr Sarachik, która mieszkała na Upper West Side na Manhattanie, opuściła męża; brat Henry Morgenstein; i troje wnucząt.

W swoim autobiograficznym szkicu z 2018 roku dr Sarachik zakończyła obserwacjami podstawowych kwestii naukowych, które pozostały, takich jak natura ludzkiej świadomości.

„Nauka dopiero zaczyna robić postępy w kierunku zrozumienia „świadomości” – napisała. „Ale prawdziwą tajemnicą jest… samego siebie-sumienie. Ponieważ ja? Moja samoświadomość wkrótce zgaśnie. Mam teraz świetną podróż! „