Muzyka, która najgłębiej tkwi w naszej psychice?

Muzyka z gier naprawdę gra nasze emocje. Jego wpływ i rosnące wyrafinowanie zainspirowały rosnącą liczbę badań akademickich (w dziedzinie czasami określanej jako „ludomuzykologia”); w swoim artykule z 2006 roku Rola muzyki w grach wideoSean M. Zehnder i Scott D. Lipscomb zauważyli wielofunkcyjność ścieżek dźwiękowych do gier; „Wzmacniają poczucie zanurzenia, dostarczają wskazówek do zmian narracji lub fabuły, działają jako emocjonalne wskaźniki, wzmacniają poczucie ciągłości estetycznej i pielęgnują jedność tematyczną gry wideo”.

Karen Collins, naukowiec i filmowiec z Ontario, jest profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Waterloo i jej nagradzaną książką dźwięk gry (2008) analizuje historię, teorię i praktykę muzyki do gier wideo i projektowania dźwięku. Jak zauważa Collins, gracz nie jest biernym słuchaczem, ale może aktywnie wyzwalać i nieświadomie reagować na muzykę w grze; Pisze: „Indukcja nastroju i reakcje fizjologiczne są zwykle najbardziej wyraźnie odczuwane, gdy postać gracza jest zagrożona, jak w chaotycznej i szybkiej muzyce szefa… Dźwięk działa, aby kontrolować lub manipulować emocjami gracza i innymi”. reakcje na grę. Zwraca uwagę, że cisza ma również potężny wpływ, niezależnie od tego, czy zwiększa napięcie, czy gdy gracz jest nieaktywny (muzyczny zanik, który nazywa „przełącznikiem nudy”), co skłania nas do Ukończenia zadania, aby gra mogła się rozwijać.

Muzyka do gier wideo jest globalną ekspresją, zarówno pod względem współpracy między międzynarodowymi studiami, jak i zasięgu odbiorców. Na początku tego roku polski Game Music Festival zaprezentował koncert w Londynie, na którym polski big band wykonał rozkołysany jazzowy, inspirowany latynoską muzyką groove popularnej przygody Cuphead (2017), skomponowanej przez kanadyjskiego artystę Kristoffera Madigana. Finał koncertu skupił się na czarujących (i urzekająco pięknych) nagradzanych partyturach brytyjskiego kompozytora z Los Angeles, Garetha Cokera, do gier Ori and the Blind Forest (2015) oraz Ori and the Will of the Wisps (2020).

Coker początkowo studiował kompozycję w Królewskiej Akademii Muzycznej, a później mieszkał w Japonii; Jego spektrum muzyczne jest szerokie, w tym muzyka filmowa i telewizyjna, ale jego miłość do gier wideo jest szczególnie głęboka. „Dorastając, moje najpiękniejsze wspomnienia to granie w gry wideo z rodzicami” – wyjaśnia. „Te wspomnienia, które stworzyłem z własną rodziną, chciałbym dać komuś innemu”.

W przypadku gier Ori Coker spędził kilka lat z zespołem programistów, tworząc muzykę wyraźnie dopasowaną do tytułowej postaci/gracza (dziecięcy duch lasu) i nadprzyrodzonej scenerii. „Jestem bardzo wrażliwy na efekty wizualne, kiedy pracuję nad grą; wtedy naprawdę mogę wejść i stworzyć dla nich pejzaż dźwiękowy” – mówi. „Widoki w Ori pozwalają mi stworzyć ten gobelin z muzyką, ponieważ prosimy ludzi o rozciągnięcie wyobraźni.