Muzeum Holokaustu rozszerza swoją misję o Hagy Belzberg

Jeśli to Muzeum Holokaustu LA (wtedy znane jako Muzeum Holokaustu w Los Angeles), które osiedliło się w Parku Pan Pacific w 2010 roku, było ostatecznym celem przyciągnięcia około 15 000 odwiedzających każdego roku. Cel ten został osiągnięty nie tylko w pierwszym roku, ale został przekroczony. W miarę rozprzestrzeniania się pandemii COVID-19 muzeum co roku przyciągało ponad 65 000 osób, znacznie przekraczając pierwotne plany.

Teraz ma być przyciągniętych jeszcze więcej zwiedzających: 500 000 rocznie do 2030 roku. „Zabieramy dużo czasu”, mówi dyrektor muzeum Beth Kean. „Mamy nadzieję, że w ciągu najbliższych kilku lat dojdziemy do 150 000. … Mamy plan trajektorii, aby nas tam dostać.”

W tym celu muzeum planuje rozbudowę, która prawie podwoi jego powierzchnię z 28 000 do 50 000 metrów kwadratowych. Rozbudowa obejmuje nową galerię o powierzchni 2500 metrów kwadratowych na wystawy czasowe, teatr na 200 miejsc na pokazy filmowe i dyskusje panelowe oraz dwie sale lekcyjne. Rozszerzenie projektuje Hagy Belzberg, dyrektor firmy z Los Angeles Belzberg Architekciktóry zaprojektował obecny dom muzeum.

„Nie jesteśmy wielkim muzeum”, mówi Belzberg, który jest również członkiem rady dyrektorów muzeum. „Jeśli chcesz na coś popatrzeć, gdy jest tam autobus pełen dzieci, trudno jest nawiązać intymną relację z obiektem”.

Rozszerzenie pomoże złagodzić tłok. Doda również nowy, bardziej widoczny budynek do muzeum, które obecnie ma bardzo cichą obecność na wsi w Los Angeles.

Dzisiejszy budynek, częściowo pod ziemią, ma spadzisty zielony dach i wygląda jak przedłużenie otaczającego go pagórkowatego krajobrazu parkowego. Nowy plan zmieni ten profil, dodając pawilon na dachu, który pomieści wagon towarowy w pobliżu obozu koncentracyjnego na Majdanku w Polsce.

Widoczne z ulicy i Parku Pan Pacific muzeum, które w nocy będzie oświetlać nowy pawilon, będzie znacznie bardziej widoczne.

„Możesz zrobić piknik w parku i spojrzeć w górę i już tam” – mówi Belzberg. „To ezoteryczne stwierdzenie o nigdy nie zapominaniu”.

Muzeum zostało założone w 1961 roku przez grupę ocalałych z Holokaustu i we wczesnych latach przemieszczało się między kilkoma wynajętymi lokalizacjami na Wilshire Boulevard, w tym biurowcem. W 2003 roku poszukiwanie stałego domu zaowocowało 50-letnią dzierżawą ziemi za 1 dolara rocznie na tereny miejskie w Pan Pacific Park. Siedem lat później muzeum otworzyło swoją obecną strukturę o powierzchni 28 000 stóp kwadratowych na południe od skrzyżowania Beverly Boulevard i Grove Drive.

Nie była to łatwa obsługa. Bezpośrednio na północ jest poczta. Po drugiej stronie Grove Drive na zachód znajduje się wiele wjazdów do garaży dla kompleksu apartamentowego i centrum handlowego Grove Mall (które wydaje się, że najgorsze elementy urbanistyczne kompleksu są zarezerwowane dla ulicy nazwanej jego imieniem).

Belzberg odpowiedział projektem, który wkomponował muzeum w krajobraz. Odwiedzający przybywają zygzakowatą ścieżką, która prowadzi w dół do budynku. W miarę jak zagłębiasz się w budynek i głębiej w brutalną historię Holokaustu, światło dzienne cofa się. Zakrzywione wnętrza muzeum wykonane są rodzajem torkretu (torkret), co nadaje wnętrzu odpowiednio mroczny klimat.

„Kiedy dotrzesz do najciemniejszego rozdziału w historii, trafisz do najciemniejszej części budynku” – mówi Belzberg. „Nie ma czegoś takiego jak naturalne światło słoneczne”.

Kiedy budynek został otwarty, Christopher Hawthorne, ówczesny krytyk architektury Times, opisał go jako „elegancki, energooszczędny, ekonomiczny budynek, którego stosunek do miasta i historii jest dziwnie pełen szacunku”.

Jej niski profil stworzył przestrzeń kontemplacyjną, ale też taką, którą można zagubić na niezbyt gościnnej ulicy.

„Jednym z naszych celów związanych z rozbudową jest oświetlenie budynku” – mówi Kean. „Chcemy zwrócić na siebie uwagę ludzi. Chcemy, aby było to uderzające muzeum i kultowy punkt orientacyjny. Nie chcemy, żeby było trudno je znaleźć”.

Część tego zapewni podwyższony pawilon wagonów towarowych, który zostanie dołączony do istniejącego budynku.

Podobnie budynek, który powstaje na południu na działce otaczającej istniejący amfiteatr na wolnym powietrzu i jest obecnie objęty dzierżawą między muzeum a parkiem. Ta struktura doda teatr, salę lekcyjną i dodatkową przestrzeń galerii, a także przestrzeń dla interaktywnej instalacji o nazwie Dimensions in Testimony, stworzonej przez USC Shoah Foundation, w której widz może zadawać pytania o holograficzną reprezentację ocalałego z Holokaustu. (Muzeum pokazuje już wersję instalacji.)

Ocalona z Holokaustu Renee Firestone, 97 lat, wraz z dyrektor generalną Muzeum Holokaustu Beth Kean i kierownikiem miasta Los Angeles Ronem Galperinem odwiedzają muzeum w lipcu, aby zobaczyć wymiary w świadectwie.

(Al Seib / Los Angeles Times)

Jeśli budynek z 2010 roku to zejście w ciemność, nowy, jak mówi Belzberg, będzie łatwiejszym doświadczeniem – takim, które przemawia na przyszłość i odporność. Pomiędzy nimi znajduje się duży zewnętrzny dziedziniec, który zapewnia wizualną przerwę. „Istnieje uzasadnienie funkcjonalne, ale i koncepcyjne” – mówi architekt. Każdy z budynków nawiązuje do „przeszłości i przyszłości” historii. Twierdzi, że sąd zaznacza teraźniejszość. „Otworzyliśmy teraźniejszość”.

Przeniesienie wystaw czasowych do nowego budynku pozwala starszemu dać więcej miejsca na stałą kolekcję, która obejmuje listy, zdjęcia, zabytkowe gazety, artefakty z Auschwitz oraz XIX-wieczny zwój Tory z Czech. Dodatkowa przestrzeń oznacza również, że muzeum może lepiej pomieścić liczne klasy szkolne, które przechodzą.

„Teraz możesz je rozdzielić”, mówi Belzberg. „Możesz zacząć od dołu, możesz zacząć od pawilonu edukacyjnego i możesz zacząć od wagonu towarowego. To znacznie lepsze doświadczenie.”

Kean mówi, że rozszerzenie jest ważne również z innych powodów.

„To muzeum zostało założone przez ocalałych w 1961 roku”, mówi. „Ocaleni są dużą częścią naszego muzeum. Stanowią dużą część naszej świadomości – i umierają. … Zbudowanie kolekcji ich historii i doświadczeń jest naprawdę ważne i musimy oświecić świat, kiedy już ich tu nie ma”.

Obejmuje to również powiązanie doświadczeń Holokaustu z wybuchami przemocy w innych społecznościach.

„Holokaust to nie tylko żydowska historia” – mówi Kean. „Chcemy zaangażować inne zmarginalizowane społeczności, aby zgromadzić ludzi w celu omówienia bieżących problemów. Dysponując 200-osobowym teatrem możemy realizować wiele programów publicznych.”

Z 45 milionów dolarów potrzebnych do ukończenia projektu, 22 miliony dolarów zostały już zebrane dzięki kampanii kapitałowej. Główny prezent (kwota nie jest znana) pochodził od rodziny Cayton Goldrich, potomków nieżyjącego już Jony Goldrich, ocalałego z Holokaustu z Polski, który udzielił muzeum znaczącego wsparcia. Nowy kampus muzeum będzie nosił jego imię.

Przełom powinien nastąpić w przyszłym roku.