Miasta i miasteczka przyjazne starzeniu są liderami we wspieraniu osób starszych, w tym uchodźców z Ukrainy, w Polsce

WHO i partnerzy podejmują działania, aby lepiej identyfikować i usuwać bariery w opiece zdrowotnej dla starszych ukraińskich uchodźców w Polsce. Niedawne badanie ukraińskich uchodźców wykazało, że ponad 70% osób w wieku powyżej 65 lat miało trudności ze znalezieniem i dostępem do opieki zdrowotnej w kraju przyjmującym. Rozważane podejścia i rozwiązania przyniosłyby również ogólne korzyści osobom starszym w różnych środowiskach, zarówno miejskich, jak i wiejskich.

Identyfikacja i reagowanie na wyzwania stojące przed osobami starszymi, w tym uchodźcami, związane z trwającą sytuacją kryzysową na Ukrainie były przedmiotem konsultacji zorganizowanych przez WHO i Centrum Oceny i Analiz Polityki Publicznej UJ w Krakowie w dniach 20-21 marca.

Ukraina stoi obecnie w obliczu poważnego kryzysu humanitarnego, który dotyka miliony ludzi, zarówno w kraju, jak iw diasporze uchodźców utworzonej przez wojnę, która w nieproporcjonalnym stopniu dotyka osoby starsze. W Polsce ponad 10% z prawie 2,5 mln uchodźców z Ukrainy ma ponad 65 lat. W ciągu ostatniego roku zakrojony na szeroką skalę ruch uchodźców z Ukrainy przyniósł nowe wyzwania w integracji społeczności i świadczeniu usług, które umożliwiają zdrowe i satysfakcjonujące życie starszej populacji obecnie mieszkającej w Polsce. Zarówno WHO, jak i Polskie Miasta i Społeczności Przyjazne Starzeniu są zaangażowane w zaspokajanie potrzeb starszych uchodźców i ogółu społeczeństwa w Polsce i poza nią.

Podobnie jak wiele krajów europejskich, Polska doświadcza znaczących zmian w rozkładzie wiekowym ludności ze względu na takie czynniki, jak zmiany dzietności, współczynniki umieralności i tendencje migracyjne. Szacuje się, że do 2030 roku 28,8% ludności Polski będzie miało ponad 60 lat, a do 2050 roku ta grupa wiekowa będzie stanowić około 40% ludności. Tak drastyczne zmiany demograficzne oznaczają, że lokalna polityka musi zostać radykalnie przemyślana i przeprojektowana, aby była przygotowana na przyszłość. Wiele polskich miast pracowało nad tym, by stać się bardziej przyjaznymi osobom starszym, zachęcając do tworzenia środowisk przyjaznych osobom starszym oraz ułatwiając wymianę informacji i uczenie się między społecznościami.

Konferencja zacieśniła również więzi między polskimi i międzynarodowymi członkami Światowej Sieci Miast i Społeczności Przyjaznych Starzeniu WHO oraz położyła podwaliny pod rozwój krajowego programu Miast i Społeczności Przyjaznych Starzeniu w Polsce. Opiera się to na udanych przykładach z innych krajów z aktywnymi programami krajowymi. W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele Irlandii, Norwegii, Mołdawii, Słowenii i Wielkiej Brytanii, którzy podzielili się własnymi doświadczeniami. Inne polskie miasta reprezentowane na konferencji to Gdynia, Kalisz, Katowice, Gmina Kolbudy, Opole, Ostrów Wielkopolski, Poznań, Rzeszów, Stargard i Wrocław.

Kraków dołączył ostatnio do 10 innych miast w całej Polsce w ramach Globalnej Sieci Miast i Społeczności Przyjaznych Starzeniu WHO. Przedstawiciel WHO dr. Paloma Cuchi wraz z dr. Thiago Hérick de Sá, oficer odpowiedzialny za środowiska przyjazne osobom starszym w siedzibie WHO, oraz dr. Yongjie Yon, Starszy Specjalista ds. Starzenia się i Zdrowia w Biurze Regionalnym WHO na Europę, podczas ceremonii w ratuszu wręczył miastu Kraków certyfikat potwierdzający ten kamień milowy.

Konferencja zgromadziła również szerokie grono interesariuszy z różnych sektorów, w tym środowisko akademickie, organizacje społeczeństwa obywatelskiego i działaczy o międzynarodowej renomie, takich jak Anna Okońska-Walkowicz, jedna z 50. Leaders Awards działają na rzecz uczynienia świata lepszym miejscem do starzenia się.

„Szybkie starzenie się społeczeństw europejskich jest faktem. Miasta i społeczności przyjazne starzeniu oferują wiele korzyści wszystkim ludziom i zapewniają doskonałą okazję do pracy, słuchania i wzmacniania pozycji osób starszych w znajdowaniu najskuteczniejszych rozwiązań zmian i wyzwań, przed którymi wszyscy się starzejemy. Biorąc pod uwagę to, co wiemy o wyzwaniach, z jakimi borykają się starsi uchodźcy, niezwykle ważne jest, aby otrzymali nasze wsparcie, aby mogli dotrzeć do potrzebnych im usług i aby ich głos został wysłuchany” – powiedział dr. Cuchi.