Mawdsley chce dojść do siebie po nagłym uderzeniu w Tokio

Za niecałe siedem dni 25 sportowców z drużyny lekkoatletycznej i chodzącej Drużyny Irlandii z ich marzeniami o olimpijskim życiu wreszcie znajdzie się na wyciągnięcie ręki z Tokio po Japonię.

Banery „Powodzenia” i „Gratulacje” wygrzewają się w słońcu Newport, Tipperary od maja po tym, jak miejscowa zawodniczka Sharlene Mawdsley brała udział w sztafecie mieszanej 4×400 metrów na igrzyska olimpijskie w sztafetach światowych, które zakwalifikowały się w Polsce.

Mawdsley powinien zostać dodany do długiej listy szanowanych olimpijczyków Tipperary w zeszły poniedziałek. Twoje miejsce w tym samolocie było prawie zabezpieczone. Po zaledwie jednej rozmowie telefonicznej tego popołudnia wszystkie jej wielkie olimpijskie nadzieje i marzenia zniknęły na wietrze, który powiewał transparentami wokół jej małego rodzinnego miasta.

Mawdsley został pokonany przez Cliodhnę Manning w mistrzostwach kraju w zeszłym miesiącu, a Manning biegł dwa razy szybciej niż zawodnik Tipperary w tym roku. To ona poleciała do Tokio, kiedy Rhasidat Adeleke zdecydowała się nie biegać na 400 metrów w Santry.

„Dostałem ten telefon od Drew [Harrison] powiedzieć, że nie brano mnie pod uwagę i nie mam ku temu powodu. Byłem po prostu zdruzgotany. Całkowicie załamany ”- powiedział Mawdsley w wywiadzie dla RTÉ Sport.

„Najbardziej zabolało mnie to, jak bardzo byłem zaangażowany w sezon od 2019 roku. To ja byłem tam przez cały czas, kiedy nikt inny się nie zgodził. Nie było powodu.

„W tym sezonie jestem zaangażowana od 2019 roku. W Polsce przebiegłam skok 51,86. Byłam najszybszą kobietą w drużynie.

„Wiem tylko, że dziewczyna, która mnie zastąpiła, biegła o 0,2 szybciej ode mnie i to wszystko, czego potrzebuję, aby się pozbyć. Czułem, że moje doświadczenie i sława bycia naprawdę dobrym biegaczem sztafetowym sprawiły, że tam przyjechałem, ale lekkoatletyka jest okrutna i po prostu musisz to wziąć i iść dalej.

„Na szczęście mam wokół siebie świetny zespół wsparcia. Mam swoich trenerów i psychologa sportowego, z którymi mogę porozmawiać. Na szczęście te rzeczy są dla mnie ustawione, ponieważ otrzymałem najgorszą wiadomość, jaką kiedykolwiek miałem w swoim Mam życie i jesteś ” po prostu chciałeś sobie z tym poradzić.”

„W poniedziałek siedziałem cały dzień i po prostu płakałem. Nie wiedziałem, co jeszcze zrobić. Pamiętam, jak wracałem do domu i moja mama pytała, czy wszystko w porządku, a ja po prostu nie chciałem z nikim rozmawiać, to było po prostu okropne ”.

Jak wszyscy inni, dla Mawdsleya blokada w 2020 roku była trudna. Studentka zeszłego roku na UL spędziła trzy miesiące samotnie na kampusie, aby mogła kontynuować treningi na torze i utrzymać przy życiu swój olimpijski cel pomimo zamieszania i niepewności wokół igrzysk na początku pandemii.

„Trenowałam naprawdę dobrze, dopóki nie wydarzył się Covid, ale potem naprawdę wpłynęło to na mnie, że nie mam nikogo w pobliżu. To była zdecydowanie najtrudniejsza część znalezienia motywacji” – powiedziała.

„Naprawdę ciężko było trenować przez długi czas, nie wiedząc, co dalej. Dla mnie miałem wiele mentalnych zmagań. Nie wiedziałem, jak trenuję. Nie wiem, w jakim byłem stanie. To był szok dla systemu.

Tylko tyle razy mogą iść na zakupy, zanim powiedzą: „Byłeś tu w tym tygodniu”

„W zeszłym roku podczas Covid zrobiłem dwa bardzo niechętne wyścigi, a potem zrezygnowałem, ponieważ treningi po prostu nie działały dla mnie. Życie samotnie prawdopodobnie też nie pomogło.

„Przypuszczam, że ponieważ dosłownie nie zrobiłem nic innego, ćwiczyłem rano, a przez resztę dnia nie miałem nic do roboty, więc przetrenowałem się i przetrenowałem. To była jedyna rzecz, którą wiedziałem, jak to zrobić”. Mogą chodzić tylko tyle razy, żeby zrobić zakupy, zanim powiedzą: „Byłeś tu w tym tygodniu”.

„Myślałem, że wtedy było świetnie. Kiedy zacząłem ścigać się, zauważyłem, że moje ciało jest złamane. Myślałem, że robię wszystko, co w mojej mocy, aby trenować, ale ostatecznie nie sądzę, żeby tak było”.

Chociaż była rozczarowana, że ​​jej dwa 200-metrowe wyścigi wyszły z blokady w zeszłym roku, a jej sezon był nieco utrudniony przez przetrenowanie, wróciła do rutynowego harmonogramu treningów we wrześniu z jasną ścieżką do kwalifikacji olimpijskich.

„Do tego czasu będę znowu z nim trenował i wszystko się znormalizowało z moim partnerem treningowym. Wchodziłem na ostatni rok, więc wszystko musiało wrócić do normy, inaczej nie szłoby mi dobrze, wróciłem do college’u i byłem z moimi współlokatorami i rutynowo, kiedy to znów mi się spodobało – powiedział absolwent Socjologii i Nowe media.

„Pojechałem do Gandawy w lutym, co bardzo różniło się ode mnie. Nigdy nie podróżowałem w pomieszczeniach, ale wiedziałem, że nie radziłem sobie dobrze w zeszłym roku i że nikogo tam nie będzie. Jako czołowy sportowiec mieliśmy zwolnienie z podróży ”. Przebiegłem 54,8 i wiedziałem, że nie jest super. Wiedziałem, że mogę dać o wiele więcej. W następnym tygodniu Athletics Ireland zorganizowało mikro-spotkanie i postanowiłem je poprowadzić.

„Fili [Healy] był na linii szóstej, Sophie [Becker] za pięć, a ja za cztery. Byliśmy tylko we trójkę. Nie wiedziałem nawet, jaki jest europejski standard, ponieważ po prostu go całkowicie wykluczyłem. W końcu wszyscy osiągnęliśmy standard kwalifikacji. Kiedy poszedłem na World Relays, wiedziałem, że oznacza to, że będziemy tam we trójkę.

Mawdsley odkrył najbardziej prawdopodobną i zaskakującą dla nich trasę do Tokio jako sztafetę halową, a wewnątrz rozpalono ogień.

„Od 2019 roku dużo się mówi o sztafecie mieszanej. Zobowiązałem się do tego. Do tego roku była długa droga. W 2019 roku pojechaliśmy do Genewy i zobowiązałem się tylko do 4×4. nie jeździć pojedynczymi wyścigami, nadeszła burza i nie mogliśmy jechać, więc była to trochę katastrofa.

„Drew, kierownik zespołu zapytał, czy będę kontynuował sezon do połowy sierpnia, aby wziąć udział w Igrzyskach Mortona. Powiedziałem, że tak zrobię i nikt inny w zespole nie zobowiązał się do tego. ”. drużyna B. W ogóle nie poszło nam dobrze. Rok 2020 był trochę porażką. Potem, kiedy w tym roku odbyły się mistrzostwa Euro Indoors, miał być w drużynie Sztafet Światowych.

Potrzebujemy Twojej zgody, aby załadować te treści z InstagramaUżywamy Instagrama do zarządzania dodatkowymi treściami, które mogą ustawiać pliki cookie na Twoim urządzeniu i zbierać dane o Twoich działaniach. Sprawdź swoje dane i zaakceptuj je, aby załadować zawartość.Zarządzaj ustawieniami

1 maja rozradowane twarze Mawdsleya, Phila Healy, Chrisa O’Donnell i Thomasa Barra rozświetliły ekrany w całej Irlandii po tym, jak zespół ustanowił nowy rekord kraju i ustanowił nowy rekord kraju po zapierającym dech w piersiach półfinałowym biegu w mieszance. Sztafeta 4×400 metrów zapewniła zabezpieczenie kwalifikacji olimpijskich.

Radość i ulga okazane w wywiadach z zawodnikami po wyścigu, a wsparcie online przepełniało dumę. Barr – który jedzie do Tokio, ale nie weźmie udziału w sztafecie, ponieważ jest ona zaplanowana na zbyt krótko przed jego indywidualnym wyścigiem – pobiegł ostatni etap wyścigu, a następnie powiedział: „Nie było dla mnie więcej pracy. Mam Sharlene na szczycie… Jestem absolutnie zachwycony. Jesteśmy poważnie poza skórą ”.

„Byłem w naprawdę dobrej formie”, powiedział Mawdsley. „Przygotowywałem się do bycia w dobrej formie, ponieważ wiedziałem, że musimy się zakwalifikować. Oczywiście media wywołały burzę, gdy zobaczyły, ile to dla nas znaczy. To było nierealne. To było marzenie, które się spełniło”.

Mistrzostwa kraju odbyły się na wietrznym stadionie Santry dopiero dwa tygodnie temu i dla wielu uczestników była to ostatnia szansa na występ i poczucie siebie w Tokio.

O 16:44, kiedy Mawdsley i jej zawodniczki czekały na torze na wezwanie do zdobycia bramki na 400 m kobiet, David Matthews powiedział w komentarzu RTÉ: „Na ten wyścig mogą być jeszcze bilety do Tokio”.

O 16:46:17 Mawdsley klęczał, patrząc, jak Phil Healy, Cliodhna Manning i Catherine McManus przekraczają linię mety przed nią.

Gdybym szedł dalej, czułbym się, jakby mój sen o Tokio dobiegł końca. Gdybym się zatrzymał, może by tak nie było. W końcu i tak było po wszystkim

„W ogóle nie myślałem przez pierwsze 280 metrów. Słyszałem, jak mój trener krzyczy „Zrelaksuj się”, ale robi to za każdym razem, gdy się ściga.

„Kiedy zbliżyłem się do domu prosto i wyszedłem z kąta, poczułem coś. Moje ścięgna są zawsze napięte, po prostu to zaakceptowałem. Napięty mięsień to szybki mięsień, ale kiedy był w mojej łydce, musiałem zastanów się nad tym, co: „Są chwile w treningu, kiedy próbowałem zbyt mocno i zraniłem się, a potem wyszedłeś na tygodnie. Musiałem podjąć decyzję o awansie.

„Powiedziałem: „Albo będę kontynuował i pogorszy sprawę, albo przestanę”. Gdybym szedł dalej, czułbym się, jakby mój sen o Tokio dobiegł końca. Gdybym się zatrzymał, może by tak nie było.

Pomimo gorzkiego rozczarowania, z jakim spotyka się Mawdsley, jest zdeterminowana wspierać swoich kolegów z drużyny w walce o medale, zwłaszcza swojego przyjaciela z dzieciństwa, Chrisa O’Donnell, począwszy od piątku 30 lipca.

„Jesteśmy tak dobrymi przyjaciółmi. Razem chodziliśmy do szkoły za granicą i razem przeszliśmy całą drogę, więc to po prostu rozczarowujące, że on tam będzie, a ja nie. Oczywiście życzę mu dobrze. Wiem, jak bardzo to jest.” znaczy dla niego, ponieważ tak wiele dla mnie znaczyło, więc mam nadzieję, że uczynią to nierzeczywistym – powiedziała emocjonalnie.

„Pomimo tego, że jest to tak surowe, nadal chcę, aby zespół robił to dobrze. Pod koniec dnia nadal byłem częścią zespołu, aby ich tam dotrzeć. Mam nadzieję, że docenią to tak samo, jak sądzę, że tam są .

„Chodź dalej, kiedy Mistrzostwa Świata wrócą do obiegu, nie będzie wątpliwości, czy mogę dołączyć do zespołu, czy nie. Kiedy otrzymałem wiadomość, wiedziałem, że są dwa sposoby, aby na to spojrzeć, mogę albo mój Rozłącz się kolce, ponieważ to była najbardziej bolesna rzecz w historii, albo weź motywację i idź. Takie jest teraz moje nastawienie. Wrócę i będę ciężko walczyć.

„Zamierzam zrobić jeszcze kilka wyścigów w tym roku i mam nadzieję, że pobiegnę wystarczająco szybko, aby Athletics Ireland pomyślał, że powinniśmy byli je wybrać”.

Śledź akcję z Tokio 2020 dzięki naszej 24-godzinnej relacji na RTÉ.ie / sport i aplikacji RTÉ News, oglądaj na żywo w RTÉ2 i RTÉ Player lub słuchaj aktualizacji i komentarzy na żywo w RTÉ Radio.