Sport
„LeBron James of Weightlifting” wie, że olimpijska przyszłość tego sportu jest w mroku | Podnoszenie ciężarów
CJ Cummings z pewnością ma przed sobą lepsze dni, ale to, czy uwzględnią Olimpiadę, czy nie, jest kwestią otwartą i kwestią poza jego tęsknotą.
Najmłodszy uczestnik środowego finału 73 kg mężczyzn w podnoszeniu ciężarów, 23-krotny amerykański rekordzista i dwukrotny młodzieżowy mistrz świata, skończył w zeszłym miesiącu 21 lat i może osiągnąć szczyt w Paryżu, pod warunkiem, że jego sport nie spadnie tak bardzo, jak jego własna waga.
Podnoszenie ciężarów to klasyczne wydarzenie olimpijskie: sportowcy dźwigają ciężkie przedmioty od pierwszych Igrzysk w 1896 roku. Ale w erze surfingu, jazdy na deskorolce, BMX i wspinaczki sportowej, być może tradycyjnie bardziej uprzejmym sposobem na powiedzenie, że jest nieaktualny, jest.
I niewiele, jeśli w ogóle, sportów jest bardziej zdeprawowanych; Producenci sterydów anabolicznych przez lata nie mogli sobie wymarzyć bardziej lojalnych klientów. Ponad jedna czwarta wszystkich wykroczeń dopingowych, jakie kiedykolwiek odnotowano na igrzyskach olimpijskich, miała miejsce w podnoszeniu ciężarów. według AFP, z 49 sportowcami pozbawionymi medali.
Powołując się na „skrajne zaniepokojenie” standardami zarządzania w sporcie i środkami antydopingowymi, które wydają się raczej łagodniejsze niż surowsze – nie wspominając o szerząca się korupcja – Przewodniczący Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOl), Thomas Bach, ostrzeżony w lutym, że przyszłość podnoszenia ciężarów bez reform stoi pod znakiem zapytania.
Sport ma wstępny status na 2024, a MKOl na początku tego miesiąca wybrany zmniejszyć liczbę zawodów w podnoszeniu ciężarów w Paryżu. W Rio było 260 uczestników, ale w Paryżu będzie tylko jeden 120.
Jeśli wyczyny siły w Londynie w 2012 roku wydawały się nadludzkie – no cóż, były. Podczas ponownego badania próbek z turnieju 94 kg mężczyzn w 2016 r. sześciu zawodników uzyskało pozytywny wynik testu na obecność zakazanych substancji, w tym wszyscy trzej zdobywcy medali. Wyniki były ulepszony we wrześniu i Saeid Mohammadpour z Iranu, który pierwotnie zajął piąte miejsce, został nagrodzony złotem.
Na brąz awansował Tomasz Zieliński z Polski, który wcześniej był na dziewiątym miejscu. Jednak spóźniona historia dobrego samopoczucia Zielińskiego została nieco podważona, podobnie jak miesiąc wcześniej wysłany do domu z Rio za oblanie testu narkotykowego. Tak jak jego brat Adrian.
Perspektywy są ponure, ale amerykańskie podnoszenie ciężarów przeżywa renesans pomimo niepowodzenia w Tokio dla Cummings, jego największej nazwy. Zespół czterech mężczyzn i czterech kobiet w Japonii jest największym kontyngentem olimpijskim w podnoszeniu ciężarów w USA od 1996 roku.
The Wall Street Journal namaścił Cummingsa, który pochodzi z ładnego nadmorskiego miasteczka Beaufort w Południowej Karolinie, jako LeBron James w podnoszeniu ciężarów w 2015 roku. Jego młodzieńczy wigor był tak niesamowity, że uniwersyteckie laboratorium badawcze szukało źródła jego mocy, gdy miał 14 lat. . Zgłoszono ESPN, stwierdził, że jego technika była niezwykle spójna i skuteczna, a krótkie kości udowe i zgięte nogi pomogły mu szybko podciągnąć sztangę.
Cummings wyglądał w środę niespokojnie w jasnym świetle przepastnego audytorium i po rundzie rozrywającej marnował się daleko od walki o medale. Przy pierwszej próbie zatrzymał się, pochylił do przodu, zacisnął usta i uniósł sztangę o wadze 150 funtów na ramiona, ale nie wyżej. Z wybałuszonymi z wysiłku gałkami ocznymi spróbował jeszcze raz: czysty skok, tak dobry, jak po ocenie ławy przysięgłych. Przy trzecim podejściu oparł się na 150 kg, ale niemal natychmiast upuścił sztangę za plecami.
Segment czystych i szarpnięć zaczął się bardziej obiecująco, gdy Cummings podniósł 180 kg, ale dodatkowe 10 kg przekroczyło go w drugiej próbie. Próbował pobić rekord olimpijski 198 kg w swojej trzeciej i ostatniej próbie zdobycia brązu, ale ledwo był w stanie podnieść poprzeczkę z ziemi.
Kolejny mężczyzna, Shi Zhiyong z Chin, poradził sobie z tą wagą. Oprócz swojego rekordu olimpijskiego, 27-latek zdobył złoto z rekordem świata 364 kg, znacznie wyprzedzając Wenezuelczyk Julio Mayorę, który swoją srebrną rangę świętował wykonując backflip. Cummings skończył dziewiąty.
„Jestem oszołomiony, to było straszne osiągnięcie, ale po prostu muszę się z tego uczyć i wzrastać” – powiedział. „Odniosłem pewne sukcesy, kiedy byłem młody, ale to jest zupełnie inna liga, to jest liga Big Boy. Po prostu muszę ciężej trenować i stawać się coraz lepszy”.
Amerykanie zasługują na pewien sukces. Sarah Robles zdobyła brąz w kategorii kobiet +75 kg w Rio 2016, stając się pierwszą amerykańską ciężarówką, która zdobyła medal olimpijski dla 16 lat. Mężczyźni nie stanęli na podium od Los Angeles ’84.
Nawet w powojennym okresie rozkwitu sportu w USA sportowcom siłowym trudno było wejść do mainstreamu. Zanim Norbert Schemansky kandydował do Izby Reprezentantów Michigan w latach 60. XX wieku pod hasłem „Precz ze śmieciami, pijakami i punkami”, ustanowił 15 rekordów świata i był pierwszym Amerykaninem, który zdobył medale na czterech igrzyskach olimpijskich w latach 1948-1964.
Schemansky był prawdopodobnie najsilniejszym człowiekiem na świecie u szczytu swojej kariery, potrafił wyszczotkować i szarpać ponad 400 funtów, ale cieszył się większym szacunkiem w Związku Radzieckim niż w swojej ojczyźnie, gdzie został zwolniony z pracy w przemyśle, poprosił o przerwa od treningu. Kiedy wrócił z Helsinek ze złotym medalem, na lotnisku rozpoznał go tylko tragarz, który źle wymówił jego nazwisko.
Cummings niewątpliwie czeka na lepszy los. „Myślę, że to dopiero początek podnoszenia ciężarów w USA” – powiedział. „Kiedy zdarza się Paryż, to się dzieje; jeśli nie, to po prostu muszę przejść do następnego kroku.”
„Idol nastolatek przyszłości. Specjalista od totalnej popkultury. Miłośnik internetu. Wannabe odkrywca.”
