Kraje UE ożywiają gaz łupkowy w obliczu kryzysu energetycznego

BRUKSELA

Wydobycie gazu łupkowego mogłoby zostać odłożone na stół, aby złagodzić kryzys energetyczny w Europie, podobnie jak energia węglowa i jądrowa, które od dawna są odkładane na półkę z powodu narastających reakcji ekologów.

Gaz łupkowy jest wydobywany poprzez połączenie szczelinowania hydraulicznego i wierceń poziomych, które są krytykowane za szkody dla środowiska spowodowane zanieczyszczeniem wód gruntowych i powierzchniowych.

W odpowiedzi na obawy o zmiany klimatyczne kraje Unii Europejskiej od wielu lat wdrażają proekologiczną politykę konwersji energii, ignorując bezpieczeństwo energetyczne.

Jednak wybuch wojny rosyjsko-ukraińskiej skłonił kraje europejskie do ponownego rozważenia alternatywnych polityk energetycznych, stawiając dostawę energii i bezpieczeństwo na pierwszym miejscu nad polityką ekologiczną.

Przywrócono wykorzystanie węgla

Kraje europejskie wdrożyły plany i inicjatywy mające na celu stopniowe wycofywanie zasobów węgla w ciągu ostatnich 30 lat, szczególnie w obliczu rosnącej wrażliwości na niekorzystne skutki zmian klimatycznych.

Produkcja kopalń węgla i elektrowni, które od dawna przyczyniają się do bezpieczeństwa energetycznego i działają rentownie, została w wielu krajach UE zamknięta lub zmniejszona.

Udział elektrociepłowni, które w 1990 roku odpowiadały za 40% produkcji energii elektrycznej w UE, z roku na rok stopniowo malał do 13% w 2020 roku.

Jednak wiele krajów przeszło na węgiel jako źródło energii ze względu na rosnący popyt po pandemii COVID-19 i wojnie między Rosją a Ukrainą, które pogłębiły trudności w pozyskiwaniu źródeł energii, takich jak ropa naftowa i gaz ziemny.

Produkcja energii z węgla osiągnęła 15% w 2021 r., a po wojnie wzrosła jeszcze bardziej. Do końca 2022 r. udział węgla w produkcji energii elektrycznej szacowany jest nawet na 20%.

W celu przeciwdziałania potencjalnym zakłóceniom dostaw gazu ziemnego z Rosji, kilka krajów europejskich, w tym Niemcy, Francja, Anglia i Austria, opracowało już plany węglowe.

Kraje te zdecydowały się ożywić swoje elektrownie węglowe lub wydłużyć godziny pracy elektrowni, które mają zostać zamknięte.

rewitalizacja elektrowni jądrowych,

Kryzys energetyczny doprowadził również do zmiany strategii i planów odchodzenia od energii jądrowej.

Po wycieku z elektrowni jądrowej Fukushima w Japonii w 2011 r. obawy dotyczące bezpieczeństwa elektrowni jądrowej rozprzestrzeniły się na kraje europejskie.

W obliczu tych obaw proces wycofywania elektrowni jądrowych został wywołany konkurencyjnymi kosztami paliw kopalnych, w tym węgla, gazu ziemnego i ropy naftowej, a także spadkiem kosztów energii odnawialnej, a także presjami społecznymi ze strony ekologów w Europie .

W wyniku światowego kryzysu energetycznego kilka krajów, zwłaszcza w Europie, zmieniło swoje nastawienie do energetyki jądrowej.

Francja ogłosiła plany budowy 14 nowych reaktorów jądrowych do 2050 r. i inwestycji w technologie małych reaktorów modułowych (SMR).

Brytyjski rząd zatwierdził budowę elektrowni jądrowej Sizewell C na południowym wschodzie kraju.

Niemcy zgodziły się na przedłużenie żywotności trzech elektrowni jądrowych.

Belgia przedłuży eksploatację dwóch planowanych do likwidacji elektrowni jądrowych o dziesięć lat.

Podczas gdy Holandia uruchomiła plany inwestycyjne dotyczące dwóch nowych reaktorów jądrowych, Polska rozpoczęła wstępne badania nad inwestycjami w elektrownie jądrowe.

Opcja gazu łupkowego

Ponieważ Stany Zjednoczone stały się światowym samowystarczalnym producentem energii i jednym z największych importerów energii dzięki rewolucji łupkowej, toczy się obecnie wiele debat na temat tego, czy narody europejskie zmienią swoją politykę i plany dotyczące gazu łupkowego.

Ostatnie gwałtowne wzrosty cen gazu ziemnego, przełomy w technologii wydobycia gazu łupkowego oraz fakt, że koszt wydobycia gazu ziemnego jest tańszy niż jego dostarczanie z innych krajów, sprawiły, że opcja gazu łupkowego wróciła na pierwszy plan.

„Państwa członkowskie UE mają swobodę wyboru źródeł energii, a jednym z nich jest gaz łupkowy” – powiedział agencji Anadolu rzecznik Komisji Europejskiej Tim McPhie.

„Jeśli państwo członkowskie zdecyduje się na gaz łupkowy, należy zastosować odpowiednie przepisy UE” – powiedział, powołując się na unijne prawo ochrony środowiska z 2014 roku.

Według Simona Dekeyrela, analityka ds. polityki w European Policy Centre (EPC), gaz łupkowy ponownie pojawił się w programie politycznym niektórych krajów europejskich, takich jak Wielka Brytania, gdzie obaj kandydaci na premiera zadeklarowali poparcie dla krajowego szczelinowania.

Dekeyrel zauważył jednak, że te same ograniczenia strukturalne, które zapobiegły europejskiemu boomowi łupkowemu na początku 2010 roku, nadal obowiązują.

Ekspert ds. energii Dekeyrel uważa, że ​​te zastrzeżenia mogą skłonić rządy krajowe do podjęcia innych nadzwyczajnych środków w celu uporania się z obecnym kryzysem poprzez znaczne przyspieszenie ekspansji energii odnawialnej i zwiększenie efektywności energetycznej.

Dekeyrel przytacza kilka czynników utrudniających rewolucję łupkową w Europie, podczas gdy Stany Zjednoczone czerpią duże korzyści z produkcji łupków, podczas gdy wiele krajów na całym świecie szuka bardziej wydajnych źródeł energii, aby obniżyć koszty energii.

Dla Dekeyrela te czynniki obejmują „mniej korzystną geologię w porównaniu z USA, większą gęstość zaludnienia, mniej korzystne środowisko regulacyjne, większe obawy o środowisko/społeczny sprzeciw, lepszą mobilizację grup ekologicznych”.

Jednak obawy o środowisko związane z łupkami pozostają, a wraz z pogłębianiem się kryzysu energetycznego w Europie istnieje duże prawdopodobieństwo, że obawy o bezpieczeństwo dostaw w najbliższym czasie przebiją te problemy środowiskowe, powiedział Dekeyrel.

„W rzeczywistości tak już się stało, o czym świadczy rosnący import amerykańskiego LNG do UE w ostatnich miesiącach” – powiedział.

Obawy środowiskowe związane z wydobyciem gazu łupkowego

W ciągu ostatnich 10 lat w Europie nasiliły się badania nad gazem łupkowym.

Według raportów UE opartych na danych amerykańskiej Agencji Informacji Energetycznej (EIA), ilość wydobywalnego gazu łupkowego w Europie szacowana jest na około 13,3 biliona metrów sześciennych.

Największe zasoby ma Polska z 4,2 bln m sześciennych, następnie Francja z 3,9 bln m sześc., Rumunia z 1,4 bln m sześc., Dania z 900 mld m sześc., Anglia z 700 mld m sześc., Holandia z 700 mld m sześc., Niemcy z 500 miliardami metrów sześciennych i Bułgarią z 900 miliardami metrów sześciennych.

Kraje europejskie unikające gazu łupkowego z powodu wpływu na środowisko kupują surowce wydobywane przez USA tą samą metodą.

*Napisane przez Sibel Morrow

Strona internetowa Agencji Anadolu zawiera tylko część wiadomości oferowanych abonentom w systemie AA News Broadcasting System (HAS), w formie skróconej. Prosimy o kontakt w sprawie opcji subskrypcji.