Karol Józef Tamulewicz | Wiadomości, sport, praca

„Niech wasze serca się nie trwożą. Wierzysz w Boga, wierz też we mnie. Dom mojego ojca ma wiele pokoi; gdyby nie było, czy powiedziałbym ci? Idę tam przygotować ci miejsce. A jeśli pójdę i przygotuję dla ciebie miejsce, wrócę i zabiorę cię, abyś mógł być tam, gdzie ja. Wiesz, dokąd zmierzam.” – J 14, w. 1-4

Carl Joseph Tamulevich poszedł do nieba z tego życia, aby być ze swoim ukochanym synem CJ; jego brat Michael; i jego kochający rodzice, Bolic i Gladys, 17 lipca 2022 r.

Carl kochał swoją rodzinę i przyjaciół. Uwielbiał tańczyć do rock’n’rolla z miłością swojego życia, Lori, z którą był żonaty przez 54 lata. Kiedyś wygrali konkurs tańca twist „Twoje zdrowie” W Bostonie. Kochał sport, zwłaszcza Red Sox, Celtics i Patriots. Kochał lekkoatletykę marynarki wojennej, historię wojskowości, dobry film, długi putt i dobry posiłek. Był pasjonatem Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych i swojego kraju. Jego pasja przeniosła się do golfa, gdzie organizował coroczną popularną imprezę golfową wśród swoich cenionych przyjaciół. Brak miłości w porównaniu z tym, co Carl miał dla swojej rodziny i przyjaciół.

Był szczodrym, kochającym, delikatnym i pokornym mężem, ojcem, dziadkiem, przyjacielem, kolegą z klasy, oficerem marynarki i pospolitym człowiekiem, którego życie poświęcone było ważnym wartościom. Żył swoją chrześcijańską wiarą na co dzień.

Przeżył miłość swojego życia, Lori; jej syn Jeff; Amanda i Kelly; i siedmioro wnucząt: Alex, Lauren, Tabitha, Lily Belle, Drew, Madison i Genevieve. Był wnukiem „MAK,” i będzie przepełniony taką radością za każdym razem, gdy będzie z nimi. Bez względu na to, czy chodzili na wieczory taneczne, wymykali się w porze lunchu, by trzymać je jako niemowlęta, bawili się w cribbage, czy dzielili się ciastkami whoopie, piwami korzennymi lub ulubionym domowym ciastem mlecznym, Poppy cieszył się każdą chwilą ze swoimi wnukami. Wszyscy tęsknią za swoim Poppy i jego wspaniałymi uściskami.

Carl cenił swoich przyjaciół i kolegów ze swojego rodzinnego miasta Nashua w stanie New Hampshire, przez USNA, po flotę Naval Academy Athletic Association. Był bardzo dumny ze swoich skromnych korzeni imigrantów przez Litwę (ojciec) i Polskę (matka).

Przybył do Annapolis przez Nashua High School w 1964 roku, gdzie był wyróżniającym się uczniem-sportowcem po grze w pięciu drużynach mistrzostw stanowych. Po roku spędzonym na Świętym Krzyżu przeniósł się do Akademii Marynarki Wojennej, a następnie przez rok do Szkoły Podstawowej Akademii Marynarki Wojennej. Był obrońcą w drużynie piłkarskiej i dwukrotnym obrońcą All-American w lacrosse. Na ostatnim roku studiów zdobył nagrodę Schmeissera dla najlepszego obrońcy kraju po pokonaniu All-American Attackmen z Maryland i Johns Hopkins. Został wprowadzony do Narodowej Galerii Sław Lacrosse w 1989 roku ze swoim trenerem HOF Willis „Bildy” Bilderback, przewodniczący. Carl był również trzystopniowym dowódcą kompanii na ostatnim roku. Był kimś więcej niż wspaniałym sportowcem i ma wiele wspaniałych przyjaźni przez całe życie.

Carl ukończył marynarkę w 1968 roku. Po ukończeniu studiów pilotował swój ulubiony samolot P-3 Orion i polował na radzieckie okręty podwodne podczas swojej 24-letniej kariery w marynarce wojennej.

Carl i Lori osiedlili się w Annapolis w 1986 roku, gdzie stał się kamieniem węgielnym NAAA, wpływając przez ponad 30 lat na ponad 30 męskich i kobiecych drużyn sportowych I ligi. Jego głos był zawsze rozpoznawalny na każdym wydarzeniu sportowym marynarki wojennej, a szczególnie pasjonował się męskim lacrosse i kobiecą piłką nożną. W 1998 roku poznał autobus kobiecej drużyny piłki nożnej po powrocie z pierwszego zwycięstwa trenera nad armią. Powitanie Carla było przepełnione jego wyjątkową pasją i radością dla sportowców i Marynarki Wojennej, wzbudzając zaufanie do trenera, które trwa do dziś. W dniu przejścia na emeryturę z NAAA udał się do Baltimore z męską drużyną lacrosse, gdzie był świadkiem pierwszego zwycięstwa marynarki nad Hopkinsem na Homewood Field od 1969 roku. Czując się jak członek drużyny, zawodnicy nagrodzili Carla białą bilą. powiedzą, że go dla niego wygrali. To było bajkowe zakończenie fenomenalnej kariery.

dowódca „T,” Jak był znany wielu, ogromnie dbał o ludzi. Był cenionym doradcą, mentorem i ojcem tysięcy młodych mężczyzn i kobiet.

Do końca walczył niestrudzenie ze swoją chorobą. Kochał swoje życie, Lori i swojego pana bez końca. Był aktywnym uczestnikiem w Calvary United Methodist Church, gdzie nabożeństwa pogrzebowe odbędą się o godzinie 11:00 15 października 2022 r., a następnie przyjęcie na stadionie Navy-Marine Corps Memorial Stadium. Zamiast kwiatów można przekazać darowizny na Fundusz Stypendialny im. CJ Tamulevicha w Szkole Św. Marii w Annapolis lub na Stowarzyszenie Golfowe Akademii Marynarki Wojennej, które planuje upamiętnić Carla na polu golfowym, które kochał. Wspomnieniami Carla można udostępniać na stronie kalasfuneralhomes.com/obituaries/Carl-Tamulevich, Sr.-8910.