Johnson ma wątpliwości, choć próby usunięcia go zawodzą

LONDYN (AP) – Brytyjski premier Boris Johnson walczył o naprawienie swojego chorego autorytetu we wtorek po tym, jak przeżył wotum nieufności ujawniło to jego słabnące poparcie w rozbitej Partii Konserwatywnej i wzbudziło poważne wątpliwości, jak długo może pozostać na urzędzie.

Fakt, że głosowanie w ogóle odbyło się, podkreślił obawy notorycznie propopularnego Johnsona stał się ciężarem dla wyborców. Skala buntu – 41% głosowało przeciw – skłoniłaby niektórych premierów do rozważenia rezygnacji.

„To jeszcze nie koniec”, powiedział Philip Dunne, konserwatywny deputowany, który głosował przeciwko Johnsonowi w poniedziałkowym głosowaniu nad wotum nieufności. Ale gdy Johnson wyzywająco obiecał „robić sobie robotę”, końcówka może nie być szybka.

Tymczasem Johnson staje przed poważnymi pytaniami dotyczącymi jego zdolności do rządzenia w czasach narastających napięć gospodarczych i społecznych.

Mimo to zobowiązał się skoncentrować na „tym, co jest ważne dla Brytyjczyków” – określanym przez niego jako gospodarka, zdrowie publiczne i przestępczość.

„Jesteśmy teraz w stanie wytyczyć granicę w kwestiach, o których chcą rozmawiać nasi przeciwnicy” i „posunąć kraj do przodu”, powiedział Johnson kolegom z gabinetu.

Głosowanie nad wotum nieufności zostało wywołane, ponieważ co najmniej 54 posłów torysów, 15% grupy parlamentarnej partii, wezwało do rzucenia wyzwania Johnsonowi po oburzeniu z powodu rewelacji ze strony partii rządzących złamał blokady COVID-19. Prawodawcy głosowali 211 do 148 za poparciem go jako lidera – ponad 180, których potrzebował, aby pozostać u władzy.

Ale chociaż opisał zwycięstwo jako „przekonujące”, bunt był większy, niż przewidywali niektórzy z jego zwolenników.

To był węższy margines niż na przykład jego poprzedniczka Theresa May, którą zapewniła w 2018 roku w głosowaniu nad wotum nieufności. Sześć miesięcy później musiała zrezygnować.

„To będzie wielki cios” – powiedział Tim Bale, profesor polityki na Queen Mary University of London. „W rzeczywistości te konkursy pokazują, jak słaby jest autorytet premiera”.

Bunt był także oznaką głębokich konserwatywnych podziałów, niespełna trzy lata po tym, jak Johnson poprowadził partię do największego od dziesięcioleci zwycięstwa wyborczego – kulminacji politycznej kariery rollercoastera.

Większość brytyjskich gazet nie miała wątpliwości, że była to zła wiadomość dla przywódcy, który wcześniej wykazywał niezwykłą umiejętność lekceważenia skandalu.

Wspierany przez konserwatystów „Daily Telegraph” ogłosił: „Puste zwycięstwo rozrywa torysów na strzępy”. The Times nazwał Johnsona „rannym zwycięzcą”, podczas gdy skłaniający się ku lewicy Daily Mirror stwierdził dosadnie: „Partia jest nad Borisem”.

Wzywając do rezygnacji Johnsona, były przywódca konserwatystów William Hague powiedział: „Szkoda wyrządzona jego pozycji jako premiera jest poważna”.

„Wypowiedziano słowa, których nie można cofnąć, opublikowano raporty, których nie można wymazać, i oddane głosy wykazujące większy stopień sprzeciwu niż jakikolwiek przywódca torysów kiedykolwiek znosił i przetrwał” – napisał Hague w artykule w Times of London, którego słowa zostały rozrzucone po całym kraju. Brytyjskie media.

Jednak niektórzy zwolennicy próbowali przetrwać wtorkowe głosowanie. Wicepremier Dominic Raab powiedział, że partia powinna „wykreślić linię po tym głosowaniu”.

„Wygrałem wyraźnie i zdecydowanie” – powiedział.

Głosowanie nastąpiło po miesiącach niezadowolenia z etyki i osądów premiera, które koncentrowały się na rewelacjach o imprezach pod wpływem alkoholu rzucanych przez pracowników w Kancelarii Premiera w 2020 i 2021 r., kiedy to ograniczenia pandemiczne uniemożliwiły mieszkańcom Wielkiej Brytanii kontakty towarzyskie lub odwiedzanie umierających krewnych.

W raporcie z zeszłego miesiąca na temat skandalu znanego jako „Partygate” śledcza ze służby publicznej Sue Gray powiedziała, że ​​Johnson i wyżsi urzędnicy muszą zostać pociągnięci do odpowiedzialności za „błędy w przywództwie i osądach”, które stworzyły kulturę łamania zasad w rządzie.

Johnson został również ukarany grzywną w wysokości 50 funtów (63 USD) przez policję za udział w imprezie, co czyni go pierwszym premierem, którego ukarano za złamanie prawa podczas swojej kadencji.

Premier powiedział, że jest „pokorny” i bierze „pełną odpowiedzialność” – ale bronił swojej obecności na imprezach jako koniecznej dla morale pracowników i nazwał część krytyki niesprawiedliwą.

Johnson nadal stoi przed parlamentarnym dochodzeniem etycznym dotyczącym „Partygate”, a jego rząd jest również pod silną presją, by złagodzić ból gwałtownie rosnących rachunków za energię i żywność, jednocześnie radząc sobie ze skutkami wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej.

Sondaże dają Partii Pracy, która leży na lewo od centrum, przewagę w całym kraju – kierowaną przez prawodawcę Keira Starmera, upartego, posłusznego przeciwnika zarozumiałego Johnsona. Jeszcze w tym miesiącu premier spotka się z większą presją, kiedy konserwatyści przegrają specjalne wybory do dwóch okręgów parlamentarnych, które odbyły się po odsunięciu urzędujących deputowanych torysów w wyniku skandali seksualnych.

Podczas gdy zasady partii wykluczają kolejne 12-miesięczne głosowanie nad wotum nieufności, zasady te mogą zostać zmienione przez garstkę prawodawców przewodniczących kluczowej komisji. Ale zarówno sojusznicy, jak i przeciwnicy Johnsona wątpią, czy w międzyczasie ustąpi.

Bale powiedział, że Johnson prawdopodobnie będzie walczył z obniżkami podatków i innymi środkami mającymi na celu odwołanie się do prawicowej bazy jego partii.

„Problem polega na tym, że proponuje, jeśli wolisz, polityczne rozwiązania problemu osobowości” – powiedział. „Sondaże opinii pokazują, że opinia publiczna zwróciła się w szczególności przeciwko Borisowi Johnsonowi i to częściowo ściąga Partię Konserwatywną”.