Jamais Vu: Kiedy to, co znane, staje się niesamowicie nowe

Streszczenie: Powtarzanie w mózgu prowadzi do dwóch osobliwych zjawisk: déjà vu i jego mniej znanego odpowiednika, jamais vu. To drugie sprawia, że ​​znane doświadczenia wydają się niesamowicie nowe i niepokojące.

Niedawne badania, za które przyznano Nagrodę Ig Nobla, zbadały tę kwestię, zachęcając uczestników do wielokrotnego pisania słów, a wielu z nich miało doświadczenie jamais vu już po 33 powtórzeniach. Badanie to zapewnia wgląd w elastyczność poznawczą i możliwe powiązania z zaburzeniami takimi jak zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne.

Ważne fakty:

1. Jamais Vu to uczucie, że znajome sytuacje nagle wydają się nowe lub surrealistyczne.
2. W eksperymentach 70% uczestników doświadczyło Jamais Vu po wielokrotnym napisaniu słowa około 33 razy.
3. Poprzednie badania z 1907 r. również uwydatniły to zjawisko, wykazując „utratę mocy skojarzeniowej” podczas wielokrotnego przeglądania słów.

Źródło: Rozmowa

Powtarzanie ma dziwny związek z umysłem. Weźmy na przykład doświadczenie déjà vu, kiedy błędnie wierzymy, że doświadczyliśmy w przeszłości nowej sytuacji, która pozostawia nas z niesamowitym uczuciem przeszłości. Odkryliśmy jednak, że déjà vu to tak naprawdę okno na to, jak działa nasz system pamięci.

Nasze badanie wykazało, że zjawisko to występuje, gdy część mózgu wykrywająca coś znajomego przestaje być zsynchronizowana z rzeczywistością. Déjà vu jest sygnałem, który ostrzega Cię o tej dziwności: jest to rodzaj „Weryfikacja faktów” dla systemu pamięci.

Ale powtarzanie może spowodować coś jeszcze bardziej złowrogiego i niezwykłego. Przeciwieństwem déjà vu jest „jamais vu”, gdy coś, co wiesz, wygląda znajomo, wydaje się w jakiś sposób nierealne lub nowatorskie. W naszym obecne badaniaco ma właśnie zdobył literacką nagrodę Ig Noblazbadaliśmy mechanizm stojący za tym zjawiskiem.

Na Jamais Vu możesz spotkać znajomą twarz i nagle uznasz to za niezwykłe lub nieznane. Muzykom trudno jest zatracić się na chwilę w bardzo znajomym fragmencie muzycznym. Być może udałeś się w znajome miejsce i straciłeś orientację lub zobaczyłeś je „nowymi oczami”.

To przeżycie jest jeszcze rzadsze niż déjà vu a może nawet bardziej niezwykłe i niepokojące. Kiedy prosisz ludzi, aby opisali to w kwestionariuszach dotyczących doświadczeń z życia codziennego, dają raporty w rodzaju: „Kiedy piszę na egzaminach, poprawnie przeliteruję słowo „apetyt”, ale ciągle patrzę na to słowo, ponieważ mam druga myślała, że ​​to może być błędne.”

W życiu codziennym może to zostać sprowokowane przez powtarzanie lub wpatrywanie się, ale nie musi tak być. Jeden z nas, Akira, miał problemy z jazdą po autostradzie i musiał zjechać na pobocze, aby móc „zresetować” swoją nieznajomość pedałów i kierownicy. Na szczęście w naturze jest to rzadkie zjawisko.

Łatwe ustawienie

Niewiele wiemy o Jamais Vu. Pomyśleliśmy jednak, że całkiem łatwo będzie zrealizować to w laboratorium. Samo proszenie kogoś o powtarzanie czegoś w kółko często sprawia, że ​​staje się to pozbawione znaczenia i mylące.

To była podstawowa konfiguracja naszych eksperymentów na Jamais Vu. W pierwszym eksperymencie 94 uczniów pisało w kółko to samo słowo. Zrobili to za pomocą dwunastu różnych słów, od codziennych, takich jak „drzwi”, po mniej popularne, takie jak „trawa”.

Poprosiliśmy uczestników, aby jak najszybciej przepisali słowo, ale powiedzieliśmy im, że mogą przestać i podaliśmy kilka powodów, dla których mogliby to zrobić, między innymi uczucie obcości, nudy lub bólu ręki. Najczęściej wybieraną opcją było zatrzymanie się, ponieważ wydawało się to dziwne – około 70% osób zatrzymało się przynajmniej raz, ponieważ poczuło coś, co zdefiniowaliśmy jako jamais vu. Zwykle następowało to po około minucie (33 powtórzenia) – i zazwyczaj w przypadku znanych słów.

W drugim eksperymencie użyliśmy tylko słowa „the” i założyliśmy, że jest ono najbardziej powszechne. Tym razem 55% osób przestało pisać z powodów zgodnych z naszą definicją Jamais vu (aczkolwiek po 27 powtórzeniach).

Ludzie opisywali swoje doświadczenia słowami od: „Tracą znaczenie, im dłużej na nie patrzysz”, po „Wydawało się, że stracili kontrolę nad ręką” i naszym ulubionym: „To nie wydaje się w porządku, prawie tak wygląda”. jakby to nie było prawdziwe słowo, ale ktoś dał się oszukać”. Myślę, że tak.

Stworzenie i opublikowanie tej pracy naukowej zajęło nam około 15 lat. W 2003 roku postawiliśmy hipotezę, że ludzie czuliby się dziwnie, gdyby wielokrotnie pisali słowo. Jeden z nas, Chris, zauważył, że wersety, o których pisanie wielokrotnie go proszono w ramach kary w szkole średniej, wywołały u niego dziwne uczucie – jakby nie były prawdziwe.

Zajęło to 15 lat, ponieważ nie byliśmy tak mądrzy, jak myśleliśmy. Nie była to taka nowość, jak sądziliśmy. W 1907 roku jeden z niedocenianych twórców psychologii, Margaret Floy Washburnopublikowany do eksperyment z jednym z jej uczniów, który zademonstrował „utratę zdolności kojarzenia” słowami, na które wpatrywał się przez trzy minuty. Słowa stały się dziwne, straciły znaczenie i z biegiem czasu uległy fragmentacji.

Wymyśliliśmy koło na nowo. Takie introspektywne metody i badania po prostu wypadły z łask w psychologii.

Głębsze spostrzeżenia

Naszym wyjątkowym wkładem jest idea, że ​​przemianom i utracie znaczenia w powtórzeniach towarzyszy szczególne uczucie – Jamais Vu. Jamais vu jest dla Ciebie sygnałem, że coś stało się zbyt automatyczne, zbyt płynne, zbyt powtarzalne. Pomaga nam wydostać się z naszego bieżącego przetwarzania, a poczucie nierzeczywistości jest w rzeczywistości sprawdzianem rzeczywistości.

To logiczne, że tak się musi stać. Nasze systemy poznawcze muszą pozostać elastyczne, abyśmy mogli skupić uwagę tam, gdzie jest ona potrzebna, zamiast zbyt długo gubić się w powtarzalnych zadaniach.

Dopiero zaczynamy rozumieć Jamais Vu. Najważniejszą reprezentacją naukową jest „nasycenie” – przeciążanie reprezentacji, aż stanie się ona nonsensowna. Powiązane pomysły obejmują „efekt transformacji werbalnej” Ciągłe powtarzanie słowa aktywuje tzw. sąsiadów, dzięki czemu najpierw usłyszysz słowo „warkocz” powtarzane w kółko w pętli, ale potem słuchacze zrelacjonują, że słyszeli „sukienka”, „stres” lub „kwiaciarnia”. ”.

Wydaje się, że ma to również związek z badaniami nad zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi (OCD). Przyjrzałem się efektowi kompulsywne wpatrywanie się w przedmioty, np B. palące się pierścienie gazowe. Podobnie jak w przypadku wielokrotnego pisania, skutki są dziwne i powodują rozwikłanie rzeczywistości, ale może to pomóc nam zrozumieć i leczyć OCD. Jeśli wielokrotne sprawdzanie, czy drzwi są zamknięte, sprawia, że ​​zadanie staje się bezcelowe, oznacza to, że trudno jest ustalić, czy drzwi są zamknięte, i zaczyna się błędne koło.

Ostatecznie pochlebia nam fakt, że otrzymaliśmy Literacką Nagrodę Ig Nobla. Laureaci tych nagród wnoszą prace naukowe, które „rozśmieszają, a potem skłaniają do myślenia”. Mamy nadzieję, że nasza praca nad Jamais Vu zainspiruje dalsze badania i jeszcze lepsze spostrzeżenia w najbliższej przyszłości.

O tym Jamais vu i nowościach z badań neuronaukowych

Autor: Krzysztof Moulin I Akira O’Connor
Źródło: Rozmowa
Kontakt: Christopher Moulin i Akira O’Connor – Rozmowa
Zdjęcie: Zdjęcie pochodzi z Neuroscience News